Στο πρώτο μέρος του συλλογικού αυτού τόμου εξετάζεται η σχέση ανάμεσα στη διανόηση και την εξουσία, όπως διαμορφώθηκε ιδιαίτερα μετά τη δεκαετία του ’60, με επίκεντρο τις διασυνδέσεις του Ιδρύματος Φορντ με τους διανοουμένους στην Ελλάδα την περίοδο της δικτατορίας όπως και με τα «νέα κοινωνικά κινήματα» σε όλο τον κόσμο.
Οι Επιχορηγήσεις Φορντ αποτέλεσαν ένα μεγάλο ιδεολογικό πείραμα. Μέσα στις συνθήκες της χούντας, θα εγκαινιάσει τη μετάβαση στη μεταπολίτευση. Ο «καλός Αμερικάνος» θα προετοιμάσει ιδεολογικά το έδαφος για να «θεραπευτούν» οι πληγές που είχε προκαλέσει ο «κακός» αδελφός του! Και εάν ο εμφύλιος πόλεμος το 1945 αποτέλεσε την πρώτη πράξη του Ψυχρού Πολέμου στον μεταπολεμικό κόσμο, η δραστηριότητα του Ιδρύματος Φορντ στην Ελλάδα, μετά το 1968, θα σηματοδοτήσει αντίστροφα τη νέα εποχή στη σχέση των διανοουμένων του ’68 με τα μεγάλα ιδρύματα της Δύσης και την εξουσία. Ως προς αυτό, η Ελλάδα αποτέλεσε, για άλλη μια φορά, τον δοκιμαστικό σωλήνα μιας νέας ιδεολογικής και πολιτικής συγκυρίας. Αυτό το πρότυπο θα εφαρμοστεί αμέσως μετά στη Χιλή και εν συνεχεία θα γενικευτεί σε όλο τον κόσμο.
Στο δεύτερο μέρος η έρευνά μας επικεντρώνεται στη δράση των λεγόμενων «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων», από την «Ανοιχτή Κοινωνία» του Τζωρτζ Σόρος μέχρι το ΕΛΙΑΜΕΠ και τα ιδρύματα των γερμανικών κομμάτων, κατ’ εξοχήν στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Στο τρίτο μέρος επιμένουμε στον ρόλο των διανοουμένων του συστήματος, ως βασικών μοχλών της επέκτασης και σταθεροποίησης της Νέας Τάξης, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στην Ιστορία και την εθνομηδενιστική διαστρέβλωσή της καθώς και την παράλληλη διείσδυση της νεοθωμανικής Τουρκίας, ιδιαίτερα στη Θράκη και την Εκπαίδευση.