`"Γνώθι σ` αυτόν" ήταν η επιγραφή στο αέτωμα του ναού των Δελφών. Ποιος είναι όμως αυτός ο "εαυτός" που πρέπει να γνωρίσουμε; Άραγε είναι τα ελαττώματα, τα χαρίσματά του; Όχι, δεν είναι μόνον αυτά που έχουμε να γνωρίσουμε. "Γνωρίζουμε τον εαυτό μας" σημαίνει ότι γνωρίζουμε τα διάφορα σώματα από τα οποία ο άνθρωπος αποτελείται (το φυσικό, το αιθερικό, το αστρικό, το νοητικό, το αιτιατό, το βουδικό και το ατμικό σώμα), και τις ανάγκες αυτών των διαφόρων σωμάτων... Αν οι Μύστες της Αρχαιότητας επέμειναν τόσο πολύ για την ανάγκη να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, είναι επειδή αυτή η γνώση ανοίγει τις μεγαλύτερες δυνατότητες ανάπτυξης, προόδου, επιτυχίας. Όσο δεν γνωρίζουμε τις ανάγκες του ανώτερου Εγώ μας, δίνουμε το κάθε τι στο φυσικό σώμα που είναι παραχορτασμένο, ενώ η ψυχή και το πνεύμα μένουν πεινασμένα και διψασμένα και πνίγονται και πεθαίνουν.
"Γνώθι σ` αυτόν"... Όλη η επιστήμη, όλη η σοφία είναι εκεί: στο να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να τον ξαναβρούμε, η ένωση του κατώτερου με το ανώτερο Εγώ. Το σύμβολο του Μύστη που κατόρθωσε να συναντήσει τον εαυτό του είναι ο όφις που δαγκώνει την ουρά του (ο ουροβόρος όφις). Ο όφις παριστάνει μια ευθεία γραμμή, ή τεθλασμένη, και η γραμμή είναι πάντως περιορισμένη. Ο όφις που δαγκώνει την ουρά του γίνεται ένας κύκλος, και ο κύκλος είναι το άπειρο, το απεριόριστο, είναι η αιωνιότητα. Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να πραγματοποιήσει το σύμβολο του κύκλου εισέρχεται σ` έναν κόσμο όπου δεν υπάρχουν πια όρια, όπου δεν υπάρχει πια διαχωρισμός μεταξύ του άνω και του κάτω, διότι όλες οι δυνάμεις, τα πλούτη και οι αρετές που κατέχει το αληθινό Εγώ διαχέονται μέσα στο μικρό εγώ. Το μικρό και το μεγάλο είναι πλέον ενωμένα και ο άνθρωπος γίνεται μια θεότητα".