Το βιβλίο αυτό του Ελευθέριου Ανευλαβή αποτελεί μια κραυ­γή ορ­γής και α­γα­νά­κτη­σης για μια πο­λι­τεί­α α­διά­φο­ρη και ε­χθρι­κή προς τον πο­λί­τη, που τον θε­ω­ρεί κα­λό μό­νο ως πα­ρα­γω­γι­κή μη­χα­νή και προ­ϊ­όν προς εκ­με­τάλ­λευ­ση. Μια πο­λι­τεί­α που τον πο­λί­τη τον θέ­λει σχε­δόν α­γράμ­μα­το, ώ­στε να τον χει­ρα­γω­γεί. Μια πο­λι­τεί­α που ε­πι­ζη­τεί να μας κα­τα­στή­σει ό­λους ε­νερ­γού­με­να και μα­ζαν­θρώ­πους, εύ­κο­λη λεί­α στους λί­γους με την πολ­λή δύνα­μη, που α­πο­τε­λούν το γνω­στό κα­τε­στη­μέ­νο. Επίσης, α­σκεί πο­λε­μι­κή κρι­τι­κή στους πο­λι­τι­κα­τζή­δες και την πο­λι­τι­κα­τζή­δι­κη πο­λι­τι­κή που α­σκούν στις μέ­ρες μας. Δεν στο­χεύ­ει στην τα­πεί­νω­ση και τον ευ­τε­λι­σμό των πο­λι­τι­κών και της πο­λι­τι­κής. Α­ντί­θε­τα, οργι­σμέ­νος λό­γος εί­ναι για την έ­κλει­ψη του λόγου στην πο­λι­τι­κή του πο­λι­τικα­ντι­σμού, στην «πο­λι­τι­κή» της δια­φθο­ράς, της δια­πλο­κής και της α­νυ­πο­λη­ψίας. Ορ­γι­σμέ­νη δια­μαρ­τυ­ρί­α εκ­φρά­ζει, για­τί κάτάντησαν την πο­λι­τι­κή και έ­χουν κα­τα­στεί οι πο­λι­τι­κοί (οι πε­ρισ­σό­τε­ροι) εκ­φυ­λι­σμένο δια­χει­ρι­στι­κό ερ­γα­λεί­ο και όρ­γα­νο των κε­λευ­σμά­των της νέ­ας τά­ξης πραγμά­των, α­δια­φο­ρού­ντες για το βδε­λυ­ρό έρ­γο που ε­πι­τε­λούν.