Πού θυμήθηκα, ο γεροξεκούτης, τα Mirv για να πηδήξω, στις ένδοξες μέρες της σοβιετικής παντοκρατορίας, όταν ήταν αδιανόητο να καταστεί ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός αντικείμενο διαπραγμάτευσης; Όταν στα μέσα της δεκαετίας του `70 περιμέναμε τα μιλιούνια των πενηντάτονων Τ80 να ζεστάνουν τους αεροστροβίλους τους για να ξεχυθούν στην πεδιάδα της Κεντρικής Ευρώπης από το φαράγγι της Φούλντα. Δεν χρειάζονταν ούτε τρειςμέρες για την Αμβέρσα, πέντε το πολύ για το Μπιαρίτζ. Και άρχιζαν να δημιουργούνται στα πέρατα της Σοβιετίας πορτρέτα και καδραρισμένες, ρετουσαρισμένες φωτογραφίες στρατιωτών, αξιωματικών και κομισαρίων, χαμογελαστών, με φόντο τα άρματα στις παραλίες του Ατλαντικού. Ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν για να αναγάγουμε κι εμείς οι υπόλοιποι τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό σε προοδευτικό κίνημα τέχνης και σκέψης.
Μια συλλογή με έργα σοσιαλιστικού ρεαλισμού από τα μεταπολεμικά Βαλκάνια αγοράζεται για να στολίσει ένα ξενοδοχείο στο Ισραήλ. Κάτω από οικονομικές και παράδοξες συγκυρίες ξεπέφτει στα χέρια του αφηγητή. Διερευνώντας πιθανές λύσεις για το μέλλον της, ο συλλέκτης - αφηγητής μοιράζεται με την αγαπημένη του ιστορικό μια διαδρομή στις ατραπούς των Βαλκανίων, στις σχέσεις πολιτικής, μύθων, αισθημάτων και τέχνης. Οι δυο τους, κάτω από το αυστηρό βλέμμα της επιμελήτριας, αποφασίζουν να εκθέσουν τη συλλογή προς πώληση. Μια ευφάνταστη και γοητευτική λογοτεχνική περιπλάνηση στην πρόσφατη Ιστορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]