Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789604761586
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Δεν ξέρω καθόλου αν είναι συμπτωματικό ότι κάθε Αύγουστο, εδώ και 15 χρόνια, ο ζωγράφος παραθερίζει στο σπίτι εκείνο των Μεταξάτων της Κεφαλονιάς, όπου τον Αύγουστο του 1823 είχε για 4 μήνες κατοικήσει ένας υιοθετημένος από τους Έλληνες μεγάλος Άγγλος ποιητής. Γιατί, καθώς η ποίηση στη συγκεκριμένη περίπτωση συναντά απροσδόκητα τη ζωγραφική, θα έλεγα πως το συναπάντημα του ζωγράφου με τον ποιητή ήταν μάλλον μοιραίο. Ότι το προκάλεσε δηλαδή, νομοτελειακά περίπου, η προσήλωση του εικαστικού βλέμματος στην ποιητική μετάταξη ενός ακίνητου χώρου. Με την έλξη της πνοής του κινούμενου χρόνου τριγύρω του να προοιωνίζει και να κινητοποιεί τον κόσμο της μνήμης, και τον δικό μας κόσμο.
Αναφέρομαι στο έργο ενός αισθαντικού διανοούμενου που διαθέτει το χάρισμα να στοχάζεται ζωγραφικά, αλλά και μια πεντακάθαρη σκέψη να καθοδηγεί διεισδυτικά τη ματιά του. Με την παρότρυνση μάλιστα του ιστορικού παραδείγματος, μπορεί να προσλαμβάνει την ακολουθία των περιστάσεων σαν μια ατόφια ενότητα, αμόλυντη από εσωτερικούς δήθεν ή ψυχαναγκαστικούς προβληματισμούς. Σαν στιβαρή και αμετακίνητη δηλαδή οντότητα, μέσα στους κραδασμούς της αενάως κινούμενης και συνεχώς ταραγμένης πραγματικότητας. Αυτό πρέπει να οφείλεται σε κάποιες ακλόνητες πεποιθήσεις, σε μια βαθιά κυρίως εδραιωμένη πίστη ότι η ιστορία του χθες εμπεριέχει και τις φυσικές καταβολές του σήμερα. Όσα επιπλέον ερωτήματα προκύπτουν γύρω από το τι ακριβώς θέλει να πει με το έργο του και τι ακριβώς μπορεί, ή μάλλον τι δικαιούται να καταλάβει ο θεατής του, είναι βεβαίως πολλά και πολύ βασανιστικά. Τα συνοψίζει ωστόσο το τι ουσιαστικά ανήκει ασυζητητί στον δημιουργό και τι ενδεχομένως δικαιούται να διεκδικήσει για λογαριασμό του ο αποδέκτης της δημιουργίας. Πρόκειται μ` άλλα λόγια για μια ανιχνευτική διαδικασία δύστροπη, ανάλογη παραδόξως με την αμφιταλαντευόμενη συλλογιστική του Πόντιου Πιλάτου. Μια ενστικτώδης προσεγγιστική διαδικασία δρομολογημένη αυτόματα, η οποία δεν σχετίζεται πάντως ούτε με τη φαινομενική φυσιολατρία, ούτε και με κάποια διέξοδο στα πιθανά αδιέξοδα των αναζητήσεων του Ψυχοπαίδη. [...]
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (1963-1968) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές, με υποτροφία του γερμανικού κράτους, στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (1971-1976). Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της ομάδας "Νέοι Έλληνες ρεαλιστές" (1971-1971) και του Κέντρου Εικαστικών Τεχνών (ΚΕΙ, Αθήνα 1974-1976). Ήταν επίσης μέλος της καλιτεχνικής ομάδας 10/9 του Μονάχου (1975). Υπήρξε προσκεκλημένος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Δυτικού Βερολίνου DAAD (1977). Από το 1977 μέχρι και το 1986 ζει και εργάζεται στο Βερολίνο. Από το 1986 μέχρι και το 1992 ζει και εργάζεται στις Βρυξέλες. Το 1994 εκλέγεται καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Έχει κάνει πολλές ατομικές και ομαδικές παρουσιάσεις του έργου του στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Δυτική και Ανατολική Γερμανία, στο Λουξεμβούργο, στην Ισπανία, στη Γιουκοσλαβία, στη Ρουμανία, στην Ιρλανδία, στην Αλβανία, στην Κύπρο, στις ΗΠΑ, στη Σουηδία, στο Ισραήλ, στην Αγγλία, στην Ολλανδία, στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στην Ιταλία, στον Καναδά κ.λπ., σε ιδιωτικές γκαλερί, πινακοθήκες και μουσεία.
