Σε μια εποχή ρευστότητας οι έννοιες παραποιούνται και κατ’ επέκταση όλες οι εκφάνσεις του ανθρώπινου βίου κλυδωνίζονται. Οι λέξεις χάνουν τη μαχητικότητά τους, αλλάζουν στρατόπεδο ενώ η αβεβαιότητα πολιορκεί την ανθρώπινη συνείδηση. Φράσεις σφετερίζονται τα κεκτημένα άλλων εκφράσεων τη στιγμή που τα νοήματα λειαίνονται ή ακονίζονται. Ο έρωτας, η κοινωνική πραγματικότητα, το πολιτικό γίγνεσθαι, η σχέση με το έθνος, η μνήμη κι η ελπίδα αναδιατάσσονται υπό το πρίσμα της ανταρσίας των εννοιών.
Η ποιητική συλλογή του Χάρη Συνοδινού,  είναι το κοινό σύνορο ανάμεσα σε κάθε πτυχή της ζωής. Το καίριο στοίχημα των ποιητών –κατά το δημιουργό– είναι να αποφανθούν αν πρόκειται για παράπτωμα ή ευεργεσία. Το μεγάλο ερώτημα των αναγνωστών είναι η θέση της ποίησης απέναντι σ’ αυτό το φαινόμενο. Ποιος θα αποτιμήσει εντέλει την αξία της λαφυραγωγημένης ταυτότητας;