Το "Ποίημα του αγέρα" και το "Ποίημα του τέλους", δύο μεγάλες ποιητικές συνθέσεις της Μαρίνας Τσβετάγιεβα που φανερώνουν όλο το εύρος των πειραματισμών της μεγάλης ρωσίδας ποιήτριας. Γραμμένα σε διαφορετικούς χρόνους και με διαφορετικές αφορμές, οι δύο αυτές ποιητικές συνθέσεις, αποκαλύπτουν στον αναγνώστη τον πνευματικό κόσμο της Μαρίνας Τσβετάγιεβα, την αέναη περιπλάνηση της στην επικράτεια των ανθρώπινων παθών και αισθημάτων, τη βαθιά γνώση και αγάπη της προς τον άνθρωπο. Αν αναζητούσαμε κάτι κοινό στα δύο αυτά έργα της Μαρίνας Τσβετάγιεβα, θα λέγαμε πως είναι η αίσθηση του τέλους ως κάθαρση. Μια κάθαρση την οποία βιώνουν οι πρωταγωνιστές των έργων και μαζί τους και ο αναγνώστης. Το κυριότερο όμως είναι ότι τη στιγμή που οι δύο αυτοί κόσμοι (ο πρωταγωνιστής και ο αναγνώστης) συναντώνται σε αυτό το σημείο της μέγιστης δυνατής προσέγγισης, την ίδια στιγμή χωρίζουν για πάντα.