Η έλλειψη δικαιοσύνης, η διαπίστωση, η πάλη, το όνειρο, η ελπίδα για τις καλύτερες μέρες που θα ’ρθουν καθορίζουν το ύφος της γραφής και τελικά οδηγούν σε Εθελουσία Έξοδο. 
    Σαν κάτι να έφθασε στο τέλος του με την προοπτική μιας καινούργιας αρχής, όπου όλα βουτούν στο φως, προσβλέποντας στη βαθύτερη αλήθεια, μακριά από ωφελιμισμούς, προσωπικές φιλοδοξίες, κλισέ και συνθήκες ομηρείας. 
Την αλήθεια που όλοι, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας και από όποιο μετερίζι, οφείλουμε να εκφράζουμε, για το κοινό καλό. 
    Στην Εθελουσία Έξοδο υπάρχουν δεκάδες μυστικά σήματα, που αν οι αισθήσεις μας θα καταφέρουν να αποκρυπτογραφήσουν, αν θελήσουμε να τα κατανοήσουμε, μπορεί να μας οδηγήσουν στην βαθύτερη αλήθεια και τελικά σε μια πραγματική αίσθηση ελευθερίας.

Ήταν τότε που φθινοπώριασε
και βράχηκαν οι κήποι
και μύρισαν χώμα και αίμα οι αυλές.
Και οι δρόμοι περνούσαν εμπρός
πλημμυρισμένοι με πανό αντανακλάσεις.
Κι όσο πριν,
ξενοκοιμόταν αγέρωχη η νύχτα,
τόσο τώρα ξεσπιτωμένη τσίριζε,
λες και η αλήθεια έχει τέλος.
Στην αρχή μπορεί και να τη θαύμαζε
του ερωτηματικού μου η κλήση.
Κάτι θα ’τυχε, σκέφτηκε
και του κρεβατιού η γύμνια
λαχτάρα τρύπωσε
σε ακριβά σκεπάσματα.
Αλλά, το να συμπέσουν
αμέτρητες γύμνιες μαζί
δεν ξεγελούν κανέναν,
πως έτυχε η αντάμωση
ολόκληρη δειλία να χωρέσει.