Ο κύριος στόχος αυτού του βιβλίου δεν είναι η γνωριμία του αναγνωστικού κοινού με τον ευπατρίδη ακαδημαϊκό, μεγάλο κλασικό φιλόλογο και διαπρεπή ομηριστή -από τους επιφανέστερους του 20ού αιώνα- Κωνσταντίνο Τρυπάνη, του οποίου τα `Έργα και Ημέρες`, τόσο από τα πανεπιστημιακά έδρανα που δίδαξε όσο και από τους υπουργικούς θώκους που εκλήθη να υπηρετήσει, είναι παγκοίνως και πανελληνίως γνωστά. Εκ παραλλήλου με την απότιση χρέους τιμής και υπενθύμισης της ευγενούς του μορφής -και, βέβαια, του οτρηρού διδασκάλου και Ανθρώπου- με την ευκαιρία της συμπλήρωσης είκοσι χρόνων (1993 - 2013) από την εκδημία του -χρέος φρονώ που πρωτίστως αποτελεί καθήκον της Ακαδημίας- βασική επιδίωξη του μικρού αυτού πονήματος είναι να προβάλει και ν` αναδείξει μια άλλη, λανθάνουσα, πτυχή της πολύπλευρης δημιουργικότητάς του, την ιδιότητα του ποιητή, διεθνώς αναγνωρισμένου και βραβευμένου, μα άγνωστου στην Ελλάδα, αφού καμιά ελληνική Ανθολογία δεν τον έχει περιλάβει στις σελίδες της, πλην μιας, και αυτή όχι στους ελληνόφωνους, μα αποκλειστικά στους αγγλόφωνους ποιητές. Αυτό το χρέος και αυτή την οφειλή θέλησε ν` αποκαταστήσει -και από τη θέση του ιδιαίτερου γραμματέα του- ο συγγραφέας του ανά χείρας βιβλίου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός Δημήτρης Νικορέτζος γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1944 στην Κωνστάντζα Ρουμανίας, από Λέσβιους γονείς και επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα το 1950. Σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σταδιοδρομεί ως καθηγητής Φυσικής. Στα γράμματα πρώτος τον παρουσίασε o Στράτης Μυριβήλης και στη συνέχεια o Γεώργιος Βαλέτας, που τον έπεισε να εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή «Στοχασμοί στο ημίφως», που προλόγισε με φιλόφρονες λόγους. Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς στις εφημερίδες «Το Βήμα» και «Η Καθημερινή», με άρθρα και επιφυλλίδες (στην τελευταία, για ένα διάστημα, δημοσίευε βιβλιοκρισίες του) και στα εγκυρότερα λογοτεχνικά περιοδικά. Την εξαετία 1993-1998 κράτησε τη μόνιμη στήλη κριτικής του ποιητικού λόγου στη «Νέα Εστία».
Έχει δημοσιεύσει αισθητικά δοκίμια, μελέτες, πεζογραφήματα, κ.λπ. -τα περισσότερα ανέκδοτα- παράλληλα με την κύρια ενασχόλησή του που είναι η ποίηση, μολονότι στην τελευταία υπήρξε πάντα ολιγογράφος.
Η πνευματική του δράση υπήρξε πολυδιάστατη. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την έρευνα και θεωρία της ποίησης, γράφοντας πληθώρα σχετικών μελετημάτων. Με πρόσκληση του Ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Τρυπάνη, ανέλαβε τη φιλολογική φροντίδα του ποιητικού του έργου κι επιμελήθηκε τις συλλογές του «Καταλεπτόν» και «Σωρός».
Από συνειδητή επιλογή δεν εντάχτηκε σε λογοτεχνικά Σωματεία. Στο παρελθόν, για μικρό χρονικό διάστημα, είχε διατελέσει μέλος του Δ.Σ. του Φ.Σ. «Παρνασσός», στο Φιλολογικό Τμήμα, επί Προεδρίας Γεωργίου Παπαχατζή.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
