[...] Κι έπειτα, σύμφωνα με τη θεωρία που υποστήριζε ο Βιαν και που ουδόλως επινοημένη ήταν, τα όρια ανάμεσα στον ερωτισμό και την πορνογραφία, ανάμεσα στην πορνογραφία και το άσεμνο, ανάμεσα στην αξιοσέβαστη και την άλλη λογοτεχνία , είναι άκρως ασαφή (οι καλύτεροι ειδήμονες και οι πιο σχολαστικοί δικαστές το ξέρουν καλά αυτό): η διαστροφή βρίσκεται στο μυαλό του αναγνώστη και η απλή περιγραφή ενός δέντρου μπορεί να προκαλέσει σ’ εκείνον τον οποίο ο δαίμονας του σεξ γαργαλάει επίμονα οράματα που το Σατυρικόν ή ο μαρκήσιος ντε Σαντ (τον οποίο ο Βιαν δικαίως κατατάσσει είτε μεταξύ των φιλοσόφων είτε μεταξύ των κωμικών και μη ερωτικών συγγραφέων) μόλις που σκιαγραφούν δειλά.

"Σεξουαλικά σημαίνει με την ψυχή μου", έγραψε κάποια μέρα ο Μπορίς Βιαν.

Νοέλ Αρνώ

Γόνος γαλλικής αστικής οικογένειας, ο Μπορίς Βιαν γεννήθηκε το 1920 στη Βιλ ντ’ Αβρέ, στα περίχωρα του Παρισιού, και πέθανε το 1959. Τα πρώτα αμέριμνα παιδικά του χρόνια ακολουθεί η οικονομική καταστροφή της οικογένειας και οι επιπτώσεις της, το καρδιακό νόσημα από το οποίο θα υποφέρει όλη του τη ζωή και τα δυσοίωνα μηνύματα του επερχόμενου πολέμου, τον οποίο ο Βιαν θα ζήσει στα μετόπισθεν. Εφοδιασμένος με γερή κλασική και μουσική παιδεία, ο Βιαν σπούδασε και εργάστηκε ως μηχανικός, αλλά ταυτόχρονα υπήρξε μυθιστοριογράφος, ποιητής, τραγουδοποιός, μεταφραστής, χρονικογράφος, ηθοποιός, ζωγράφος, μουσικός, φανατικός της τζαζ, τρομπετίστας. Γνωστός, τα πρώτα χρόνια της Απελευθέρωσης και του υπαρξισμού, ως "ο πρίγκιπας του Σαιν-Ζερμαίν-ντε Πρε", συγχρωτίστηκε με τον Ζαν-Πωλ Σαρτρ, τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ και τον Ρεημόν Κενώ και έπαιξε στο Hot Club de France και στο Tabou. Μεταξύ άλλων, έγραψε το "Φθινόπωρο στο Πεκίνο", τον "Καρδιοβγάλτη", την "Κόκκινη χλόη¨, κ.ά. και συνέθεσε τον "Λιποτάκτη", αντιμιλιταριστικότραγούδι όλων των εποχών. Το ποικίλο λογοτεχνικό έργο του φέρει την υπογραφή του, αλλά και ένα μεγάλο αριθμό ψευδωνύμων. Vernon Sullivan είναι το καταραμένο alter ego του συγγραφέα με το οποίο υπογράφει τις εμπορικές του επιτυχίες, όπως το περιβόητο "Θα φτύσω στους τάφους σας".

Ο Μπορίς Βιαν δημιουργός μιας "γλώσσας-σύμπαντος" δηλώνει μέσω του ήρωά του: "Υπάρχουν στιγμές που διερωτώμαι αν παίζω με τις λέξεις. Μήπως τελικά οι λέξεις είναι φτιαγμένες ακριβώς γι’ αυτό;".

Η εικονοκλαστική του σχέση με τη γλώσσα και τους θεσμούς, η πολυπραγμοσύνη του, ο μύθος της προσωπικότητάς του, δεν επέτρεψαν στον Βιαν να έχει τη θέση που του άρμοζε στον καιρό του. Τα βιβλία του ανακαλύπτονται εκ νέου τη δεκαετία του ’60 και γίνονται αναγνώσματα καλτ για τη γενιά του Μάη του ’68, αλλά και για τις μετέπειτα γενιές. Ο "αιώνιος έφηβος", κατά τον Μωρίς Ναντώ, εξακολουθεί να σαγηνεύει τους απανταχού αναγνώστες του.