Έχουν όλα στην ποίηση ειπωθεί; Μπορούν να ξαναειπωθούν με Άλλα λόγια;
Ας ξανασυστηθούμε
χωρίς άγκιστρα
εισαγωγικά
και εξάρτηση από κύριες
προτάσεις.
Χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς οριοθετήσεις: το σώμα απογυμνωμένο στην απτή υλικότητά του, η γραφή επιθετικά ειρωνική και ταυτόχρονα ήρεμα συνειδητοποιημένη. Στην πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Βαχλιώτη Άλλα λόγια αποτυπώνεται η αναμέτρηση με το χρόνο, ψηλαφείται η φθορά, διασαλεύονται οι βεβαιότητες της ύπαρξης και βρίσκεται, εντέλει, σωτηρία στην ποίηση - ακόμα και αν το αντίτιμο είναι η ζωή. Η απώλεια, η φθορά, ο πόνος αλλοιώνουν τη σωματική υπόσταση του υποκειμένου και ταυτόχρονα το μεταμορφώνουν σε αυτό που ουσιαστικά είναι: σε ένα υποκείμενο που ζει ως ποίημα και αφηγείται την περιπέτεια της γραφής του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]