[...] Στα καινούργια του ποιήματα ο χρόνος κυλάει ασταμάτητα, γεμάτος πόνο, θλίψη και μελαγχολία σ` ένα συναισθηματικό και αυτοβιογραφικό ποτάμι όπου όλα παρασύρονται φίρδην μίγδην, εμπειρίες σκηνές αναμνήσεις και περιγραφές από τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.
Στα ποιήματα αυτά το όνειρο ενός καλύτερου αύριο μοιάζει να απομακρύνεται, καθώς με πικρία διαπιστώνονται αλλαγμένες νοοτροπίες, αλλά και μια απουσία ιδεολογιών με πολύ λίγα διαλείμματα χαράς, κάτι που είναι εγγενής τόπος έκφρασης της νεοελληνικής ποίησης.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
O Mιχάλης Παπανικολάου γεννήθηκε στον Πύργο. Παράτησε την Ιατρική στον τρίτο χρόνο για να σπουδάσει θατρο και κινηματογράφο όπου και εργάστηκε στη συνέχεια σα βοηθός μέχρι να "γυρίσει" την πρώτη του ταινία. Σκηνοθέτησε θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Έγραψε κάποια λίγα θεατρικά έργα (όλα παραγγελία κι όλα παιγμένα), διηγήματα για τον περιοδικό Τύπο, στίχους τραγουδιών, σενάρια και εκδόθηκαν πέντε συλλογές ποιημάτων του, κάποια μεταφράστηκαν στ΄ αγγλικά. Ιδρυτικό μέλος θεατρικών σχημάτων και θεάτρων. Δίδαξε σε σχολεία (δραματικές σχολές), θέατρο και κινηματογράφο.
Σε πείσμα πολλών, εξακολουθεί να εργάζεται και αρνείται να συνταξιοδοτηθεί.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
