Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789605050733
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Εβραίοι, λοιπόν. Οι άνθρωποι πού πλήρωσαν με έξι εκατομμύρια θύματα τον εγκληματικό όσο και ηλίθιο φανατισμό ήταν οι εφιάλτες πού τον τρόμαξαν. Το επεισόδιο των Τεμπών να ήταν μια παραλλαγή της Ιστορίας του Άιχμαν στην Αργεντινή; Το άγνωστο ιστιοφόρο, πού έκανε την εμφάνισή του στις θεσσαλικές ακτές, είχε προορισμό το Ισραήλ;
Τώρα το πίστευε. Τί ζητούσε στην Ελλάδα ο Γκονζάλες, αφού ήξερε πώς οι διώκτες του τον τριγύριζαν; Τί είχε φέρει αυτόν τον Χαμάρατο και ίσως τους άλλους στην κοιλάδα των Τεμπών; Γιατί είχε εξαφανιστεί ο μικρός και γιατί σκότωσαν τη Μαρία Γληνού; Πολλά ερωτήματα πού ζητούσαν απάντηση. [...]
Ήταν γραφτό αυτή η υπόθεση να μην είναι για τον αστυνόμο Μπέκα μόνο μία υπόθεση αποτυχιών, αλλά και μία υπόθεση εκπλήξεων...
ΜΙΑ ΝΕΑΡΗ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ καταφθάνει από τη Θεσσαλονίκη με το τρένο στην Αθήνα για να βρει τον δίδυμο αδερφό της. Είναι η αρχή μιας περιπέτειας όπου δωσίλογοι τυχοδιώκτες και αξιωματικοί των Ές Ές στην Κατοχή περιπλανώνται στην Ελλάδα της δεκαετίας του `60 στην αναζήτηση ενός χαμένου θησαυρού: τόπος συνάντησης η Αθήνα -με τα ξενοδοχεία της και τα αξιοθέατα-, ο Βόλος, τα Τέμπη, το Ναύπλιο και το Μπούρτζι, πού λειτουργεί ως ξενοδοχείο, η περιοχή της Στυλίδας. Απέναντί τους έχουν αρχικά τον δημοσιογράφο Μακρή, και ακολούθως τον αστυνόμο Μπέκα πού συνεργάζεται με πράκτορες των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι προσπαθούν να εντοπίσουν, να συλλάβουν και να δικάσουν στη χώρα τους τούς διαφεύγοντες εγκληματίες πολέμου.
Είναι ίσως το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα πού θέτει στον πυρήνα του την τραγωδία των Ελλήνων Εβραίων στην Κατοχή. Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην Απογευματινή το 1963 και κατόπιν στις βραχύβιες εκδόσεις Περγαμηνή, το 1972.
Οι Εκδόσεις Άγρα συνεχίζουν την έκδοση των `χαμένων` μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή, του `πατέρα του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος`, μετά τον 13ο Επιβάτη και την Κυρία της νύχτας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Γιάννης Μαρής (1916-1979). Ο Γιάννης Μαρής (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Τσιριμώκου), γιος δικαστικού, γεννήθηκε στη Σκόπελο. Καταγόταν από γνωστή οικογένεια της Φθιώτιδας με παράδοση στο χώρο της πολιτικής. Μεγάλωσε στη Λαμία. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ίδρυσε την Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας (Ε.Λ.Δ.) από κοινού με τους Ηλία Τσιριμώκο και Σταύρο Κανελλόπουλο, οργάνωση που συμμετείχε στο ΕΑΜ, στης οποίας το δημοσιογραφικό όργανο "Μάχη" διετέλεσε αρχισυντάκτης και αρθρογράφος. Από το 1945 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Το 1950, μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας για το στρατόπεδο της Μακρονήσου, δικάστηκε και κλείστηκε στις φυλακές των Βούρλων στη Δραπετσώνα. Αποφυλακίστηκε χάρη στην παρέμβαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και του πολιτικού ηγέτη Αλέξανδρου Σβώλου. Συνεργάστηκε με τα έντυπα "Προοδευτικός Φιλελεύθερος", "Νέα Γραμμή", "Ελεύθερος Λόγος", "Αθηναϊκή", "Ακρόπολις", "Απογευματινή" και το περιοδικό "Πρώτο". Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1953 με το μυθιστόρημα "Έγκλημα στο Κολωνάκι", που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό "Οικογένεια". Η επιτυχία του μυθιστορήματος, που εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις "Ατλαντίς", τον ώθησε να συνεχίσει το γράψιμο και έτσι, στο περιθώριο της δημοσιογραφικής δουλειάς του, κατάφερε να γράψει περίπου πενήντα αστυνομικά αφηγήματα, είκοσι σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δύο θεατρικά έργα ("Ο κύριος 5%", που παρουσιάστηκε από το θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου και "Ποιος είναι ο Λύσσανδρος", που παρουσιάστηκε από τον θίασο των Ευθυμίου-Μαυροπούλου-Παπαγιαννόπουλου, και τα δύο σε συνεργασία με τον Δ.Κ. Ευαγγελίδη). Όπως σημειώνει ο συγγραφέας Φίλιππος Φιλίππου στην εφημερίδα "Το Βήμα", [...] "Δημιουργός ολόκληρης σχολής συγγραφέων αστυνομικών ιστοριών, ο Γιάννης Μαρής χρησιμοποιούσε την αστυνομική πλοκή ως πρόσχημα. Αυτό που τον ενδιέφερε πραγματικά ήταν η ατμόσφαιρα, το περιβάλλον, οι ανθρώπινες σχέσεις, δημιουργώντας ζωντανούς χαρακτήρες, αποτέλεσμα της συνεχούς παρατήρησης των προσώπων με τα οποία ήρθε σε επαφή στη διάρκεια της πολυετούς του καριέρας. Χαρακτηριστικός ανθρώπινος τύπος του Μαρή και βασικός ήρωας στα περισσότερα βιβλία του, ο αστυνόμος Μπέκας, κοντόχοντρος με ασήμαντη εμφάνιση, δεν ανήκει στους τύπους της νυχτερινής αθηναϊκής ζωής. Είναι υποδειγματικός οικογενειάρχης, δεν έχει διαβάσει ποτέ ποίηση αλλά "τον Βάρναλη τον έχει ακουστά", και πιστεύει ότι "οι ιδιωτικοί αστυνομικοί είναι για τις ταινίες του κινηματογράφου και τα μυθιστορήματα· χωρίς τον μηχανισμό της αστυνομίας πίσω σου είσαι άοπλος, αδύναμος, γυμνός..."" Ο Γιάννης Μαρής πέθανε στην Αθήνα το 1979. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του βλ. Χατζηφώτης Ι. Μ., "Μαρής, Γιάννης", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 10, Αθήνα: Χάρη Πάτση, χ.χ. και Αλέξης Ζήρας, "Μαρής, Γιάννης" στο "Λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Αθήνα: Πατάκης, 2007, σ.1333. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. & εφημερίδα "Το Βήμα").
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Μιχάλης Γάλλιας γεννήθηκε, το 1914, στον Πειραιά και σπούδασε - χωρίς να τελειώσει - στην σχολή Καλών Τεχνών. Πρωτοεμφανίστηκε, το 1933, στο εβδομαδιαίο περιοδικό "Εβδομάς", φτιάχνοντας αρχικά λετρίνες και εικονογραφήσεις μυθιστορημάτων. Κατά καιρούς συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά και εφημερίδες ("Πάνθεον", "Μπουκέτο", "Ακρόπολη", "Ελεύθερο Λόγο" κ.ά.). Γνωστός έγινε με τη "Χοντρή" του περιοδικού "Θησαυρός" (άλλως,"Χοντρή του Θησαυρού", προπολεμική, γελοιογραφική φιγούρα του τουρκικού περιοδικού "Ράμιζ", που μεταφυτεύτηκε με μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα). Στο ενεργητικό του ο "Μπόμπος ο Αχτύπητος" (αυτοτελή χιουμοριστικά κόμικς, που δημοσίευσε η "Μάσκα" το 1945) και "Οι περιπέτειες του αστυνόμου Μπέκα", που δημοσίευσε στην "Απογευματινή", την περίοδο 1960-1967 σε συνεργασία με το Γιάννη Μαρή. Έγραφε και γελοιοποιούσε στον "Οικογενειακό Θησαυρό", του οποίου ήταν συνιδιοκτήτης.
