`Το γαλλικό θέατρο γνωρίζει μεγάλη άνθηση τις μέρες μας. Μέσα από ένα δίκτυο εβδομήντα εθνικών σκηνών, πέντε κρατικών θεάτρων και τριανταεννέα εθνικών κέντρων δραματουργίας σε όλη την επικράτεια και με κοινό στόχο την προώθηση δειγμάτων σύγχρονης θεατρικής γραφής, το γαλλικό κράτος ευελπιστεί να δώσει μια ευκαιρία στους δημιουργούς πού αψηφούν τούς αυστηρούς κανόνες της αγοράς. Η έκδοση των έργων τους απόλαυε της στήριξης διαφόρων φορέων, όπως του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Μέσα από τη μεγάλη και εκλεκτή πολυφωνία δημιουργών, επιλέξαμε ειδικά για την Ελλάδα τρεις ξεχωριστές φωνές`.
ΕΝΤΖΟ ΚΟΡΜΑΝ: Η ΘΥΕΛΛΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙ - `Αυτή η κρύα νύχτα θα μας κάνει όλους αλλοπαρμένους και παράφρονες` λέει ο τρελός του βασιλιά Λήρ, ενώ η καταιγίδα λυσσομανά στην άγονη γη, στην τρίτη πράξη της τραγωδίας πού ο Σαίξπηρ έγραψε στις αρχές του 17ου αιώνα.
Είναι στα τέλη του 20ου αιώνα, στη διάρκεια μιας άλλης κρύας νύχτας, όταν ο νεαρός Αυστριακός σκηνοθέτης Νάταν Γκόλντινγκ προτείνει στον ηλικιωμένο Τέο Στάινερ, μυθική φιγούρα του μεταπολεμικού αυστριακού θεάτρου, να βάλει ένα τέλος στα εικοσιπέντε χρόνια σιωπής και εξορίας, και να παίξει τον βασιλιά Λήρ σε μια βερολινέζικη σκηνή. Γιατί η φιγούρα του έκπτωτου βασιλιά οδηγεί τον παλιό ηθοποιό περισσότερο από μισό αιώνα πίσω, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Τερεζίν; 139.654 Εβραίοι από την Ευρώπη εξορίστηκαν εκεί. Μόλις 17.320 επέζησαν. `Όταν γεννιόμαστε, πλαντάζουμε που ερχόμαστε/σέ τούτη τη μεγάλη των τρελών σκηνή` λέει ο βασιλιάς Λήρ.
ΓΚΥΓΙΩΜ ΓΚΑΛΛΙΕΝ : ΓΚΥΓΙΩΜ, ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ!-`Η πρώτη ανάμνηση που έχω από τη μητέρα μου είναι όταν ήμουν τεσσάρων ή πέντε χρονών. Μας καλούσε για το δείπνο, έμενα και τον αδερφό μου, λέγοντας: `Γκυγιώμ, γλυκιά μου!` και πριν δυο μέρες, που της μίλησα τελευταία φορά στο τηλέφωνο, κλείνοντας μου είπε: `Σε φιλώ, αγαπημένη μου ``. Με τρόπο αυτοβιογραφικό και ξεκαρδιστικό, ο Γκαλλιέν εκμεταλλεύεται τα παιδικά του χρόνια, τις απογοητεύσεις του, τις προσωπικές του αδυναμίες. Όπως διαφαίνεται από τον τίτλο του έργου, η μητέρα του τον ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα αδέλφια του, αναγκαστικά ` υποδύεται το κορίτσι`, ακόμη και στον τόνο της φωνής. Ο μονόλογος που απορρέει διερευνά την έννοια του φύλου ως στοιχείου ταυτότητας, με διαβρωτικό χα-ρακτήρα που ξέρει πώς να διεγείρει τη σκέψη γύρω από τραυματικά θέματα.
ΛΩΡΑΝ ΓΚΩΝΤΕ: Η ΓΑΛΑΖΙΑ ΤΙΓΡΙΣ ΤΟΥ ΕΥΦΡΑΤΗ - Ό Αλέξανδρος θα πεθάνει. Αφού νίκησε τον Δαρείο, κατέκτησε τη Βαβυλώνα και τη Σαμαρκάνδη, έχτισε νέες πόλεις και ίδρυσε μια τεράστια αυτοκρατορία, ο πυρετός τον καταβάλλει. Του απομένουν λίγες ώρες ζωή. Δεν φοβάται. Ατενίζει το θάνατο και τον καλεί να πλησιάσει για να του διηγηθεί ο ίδιος τη ζωή του. Ο Αλέξανδρος μιλάει και ο θάνατος ακούει. Τον αφήνει να ξαναζήσει τί μέθη της εποχής του και να ξανανιώσει, για μια τελευταία φορά, την επιθυμία τίποτα να μην αναχαιτίσει την πορεία του. Να φτάσει ακόμα πιο μακριά, σε άγνωστα εδάφη. Την επιθυμία να μείνει για πάντα πιστός σε αυτή την εσωτερική δίψα πού τίποτα δεν μπορεί να την κατευνάσει. Έπος, τραγικό ποίημα, απόλυτο θέατρο μέσα από τη γλωσσική τεχνική του, το εξαιρετικό αυτό κείμενο του Γκωντέ θυμίζει αρχαία τραγωδία.
Ο Λοράν Γκοντέ γεννήθηκε το 1972. Έχει γράψει αρκετά θεατρικά έργα και δύο μυθιστορήματα. Το δεύτερο μυθιστόρημά του "Ο θάνατος του βασιλιά Τσονγκόρ", έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει πουλήσει χιλιάδες αντίτυπα παγκοσμίως. Για το βιβλίο του αυτό ο Γκοντέ έχει τιμηθεί με το Βραβείο Γκονκούρ των μαθητών Λυκείου 2002 και με το Βραβείο των βιβλιοπωλών 2003, ενώ για το μυθιστόρημά του "Κάτω από τον ήλιο του Νότου" τιμήθηκε το 2004 με το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο στη Γαλλία το Goncourt.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ένζο Κορμάν εκδίδει τα πρώτα του έργα κατά τη δεκαετία του ΄80. Αποτελεί έναν από τους λίγους επιζώντες μιας λαμπρής παθιασμένης γενιάς που έσβησε νωρίς: εκείνης των B.-M. Koltes, D.-G. Gabilly, J.-L. Lagarce.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γκυγιώμ Γκαλλιέν γεννήθηκε το 1972. Επιλέγει τη μορφή του μονολόγου. Στρέφεται εσκεμμένα προς τη σύγχρονη εποχή με καυστικό χιούμορ.
Αξιόλογος ηθοποιός της Comedie-Francaise και πληθώρας θεάτρων, καθώς επίσης και του κινηματογράφου, ο Γκαλλιέν είναι επίσης εξαιρετικός δραματουργός.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Ανδρέας Στάικος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά κείμενα: Δαίδαλος (1971), Κλυταιμνήστρα (1974), Καρακορούμ (1989), 1843 (1990), Το μικρό δακτυλάκι της Ολυμπιάδος (1992), Φτερά στρουθοκαμήλου (1994), Το μήλον της Μήλου (1996), Η αυλαία πέφτει (1999). Έργα του έχουν ανέβει στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι. Έχει ασχοληθεί συστηματικά με τη μετάφραση έργων συγγραφέων του γαλλικού 18ου και 19ου αι., όπως οι Λακλό, Μαριβώ, Μυσσέ, Μολιέρος, Λαμπίς.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Paris II, D.E.S. πολιτικής κοινωνιολογίας/ μελέτη με θέμα: "Le dessin contestataire: un cas d΄ oppostion culturelle"). Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και θεωρίας λογοτεχνίας. Συνεργάστηκε για δύο χρόνια στην ελληνική έκδοση του "Le Monde Diplomatique". Το 1979, ανέλαβε τη διεύθυνση του βιβλιοπωλείου "Θεμέλιο" και αργότερα την ευθύνη των ομώνυμων εκδόσεων. Συνεργάστηκε με το Διεθνές Φεστιβάλ της Πάτρας, με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και με την Ορχήστρα των Χρωμάτων σε ένα θέαμα για τη Γεωργία Σάνδη και τον Σοπέν. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά καθώς και σε συλλογικούς τόμους. Μεταφράσεις της έχουν παιχτεί στο θέατρο και έχει συνεργαστεί στη συγγραφή σεναρίων. Διετέλεσε Γραμματέας του Δ.Σ. του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (2000-2004) και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης, καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Πανελλήνιου Συλλόγου Επαγγελματιών Μεταφραστών (ΠΣΕΜ). Το "Textilen" (Σαιξπηρικόν, 2014) ήταν το ένατο βιβλίο της που εκδόθηκε στην Ελλάδα, μετά τον "Δαίμονα" (2010), το "Κόκκινο ξενοδοχείο" (2008, γαλλικά: "L’Hotel rouge, la representation impossible", μτφρ. Αnne-Laure Brisac, υπό έκδοση από τις εκδόσεις Quidam, Οκτώβριος 2018), τα "Ουτοπήματα" (2004), το "Σχεδόν... Μελό" (2002, γαλλικά: "Presque un melo", μτφρ. Anne-Laure Brisac, εκδόσεις Actes Sud, τηλεοπτική μεταφορά: "Le Fil d’Ariane", σκηνοθεσία: Marion Laine, Arte), τους "Παραβάτες", "Το αόρατο που σε κοιτά", τα "Γάντια με χέρια" (γαλλικά "Gants avec mains", μτφρ. Michel Volkovitch, εκδόσεις L’Harmattan), και το "Όταν οι δρόμοι". Έχει γράψει επίσης δύο θεατρικά έργα, την "Ανυπακοή" (γαλλικά: "Desobeissance", μτφρ. Paule Rosseto, περιλαμβάνεται στην ανθολογία κειμένων: "De la dictature a la crise", 2015, εκδόσεις L’Εspace d’un Ιnstant/Institut Francais) και το "Στο δρόμο μου ένας άγγελος". Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Μαριβό, Κλοσοφσκί, Σατί, Κλάους, Σαρρώτ, Ντυράς, Μισώ, Ζοφρέ, Ροντρίγκεζ, Μπατάιγ, Ρομπ Γκριγιέ-βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ, 2007, για τη "Ζήλεια"-, κ.ά. Έχει λάβει μέρος ως προσκεκλημένη σε λογοτεχνικά ή θεατρικά φεστιβάλ στο εξωτερικό. Στη Γαλλία, ο "Δαίμονας/Demon" αναγνώστηκε στο festival de la Mousson d’ete (2010) και στο Studio de la Comedie francaise (2011), το "Textilen" στο Theatre de l’ Atalante (Άνοιξη 2013), στο Festival d΄ Avignon (2014) και παραστάθηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου (2015, σκηνοθεσία: Βίκτωρ Αρδίττης). Τα "Ουτοπήματα/Privatopia" παραστάθηκαν στη Ν. Υόρκη τον Νοέμβριο του 2015 στο La Guardia Center of Permorming Arts και συμμετείχαν στο Διεθνές Φεστιβάλ του Καΐρου το 2017. Το 2014 της απονεμήθηκε ο τίτλος Chevalier des Arts et des Lettres της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ζει μοιράζοντας το χρόνο της ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα.
