Η πρώτη πλήρης και συστηματική μελέτη για τη σχέση του Καζαντζάκη με τη Ρωσία και το ρωσικό πολιτισμό. Εξετάζει τον τρόπο πρόσληψης της Οχτωβριανής Επανάστασης, της ρωσικής ιδέας και του ρωσικού πολιτισμού από τον έλληνα συγγραφέα, μιλώντας για "σύνθεση" την ελληνική ματιά θέασης του κόσμου. Αναφέρεται στις μελέτες του, στην επικοινωνία του και στις σχέσεις του με σύγχρονούς του ρώσους συγγραφείς, φωτίζοντας πολλές κρυφές πτυχές των σχέσεων, προσκομίζοντας νέο υλικό. Ερευνά την παρουσία του έλληνα συγγραφέα στην ΕΣΣΔ, περιγράφει το πλαίσιο επικοινωνίας του με την επίσημη πολιτική και τους εκπροσώπους της, καταθέτοντας αρχειακό υλικό. Διατρέχει την ελληνική λογοτεχνία και ιδεολογία της δεκαετίας του 1920. Παράλληλα διερευνά τη ρωσική λογοτεχνία της εποχής τού Μεσοπολέμου, μιλώντας για τη δημιουργική σχέση του Καζαντζάκη με ρώσους ποιητές όπως τον Μπλοκ, τον Μπριούσοφ, τον Κλιούεφ, συγγραφείς, όπως τον Πιλνιάκ και τον Βάγκινοφ, φιλοσόφους, όπως τον Μπερντιάεφ και τον Σιμιόν Φράνκ, αλλά και την "πρόσληψή" του από τον Μπρόντσκι. Η εργασία αναφέρεται στην οικοφοβία, μια έννοια που εισάγεται για να δηλώσει την προβληματική σχέση του ατόμου με την ισχύουσα εικόνα της πατρίδας και την προσπάθεια ανασύνταξής της. Επίσης μελετά τη θεωρία του Μ. Μπαχτίν για τη διαλογικότητα και το καρναβάλι, υποστηρίζοντας πως ο Καζαντζάκης δημιουργεί το έργο του με αυτές τις ιδέες, που έγιναν γνωστές από το ρώσο στοχαστή, προσφέροντας έτσι μια διαφορετική οπτική γωνία εξέτασης του συγγραφέα Καζαντζάκη.