«Στην ανθρώπινη ψυχή απλώνονται δύο μαρμαρένια αλώνια, όπου ολοζωής παλεύουνε δυο ζευγάρια για τη νίκη [...]. Το καλό παλεύει με το κακό στο πρώτο αλώνι· το εγώ με το εμείς, στο δεύτερο. Αθλοθέτης, προπονητής, διαιτητής και στα δύο: ο πειρασμός. Μια οντότητα φανταστική, την οποία επινόησε ο αμαρτωλός άνθρωπος για ν’ αθωώσει τον αναμάρτητο Θεό. Η φιλοσοφία, σε τελική ανάλυση, αποβλέπει στην υπαρξιακή πορεία του σκεπτόμενου και διαισθανόμενου ατόμου της μειοψηφίας, που ζητάει ν’ αναλάβει την ευθύνη των ηθικών επιλογών του· που ζητάει να προασπίσει το μόνο πρωτογενές και αναφαίρετο αγαθό που του τάχθηκε: την προσωπική του αξιοπρέπεια.»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]