Το βιβλίο αυτό δεν γράφθηκε με τη φιλοδοξία να εκδοθεί. Δεν έχει καν τη δομή, τη συγκρότηση και την εσωτερική συνοχή ενός πονήματος που φιλοδοξεί να ερμηνεύσει ή έστω να εξιστορήσει την κρίση. Μοιάζει περισσότερο με ημερολόγιο καταστρώματος εν μέσω θυέλλης. Καταγράφει την εξέλιξη των σκέψεων, των προβληματισμών, της αγωνίας, της επίμονης αμφιθυμίας του γράφοντος, καθώς η κρίση εισβάλει στις ζωές των νεοελλήνων παρασέρνοντας βεβαιότητες, ευκολίες, ερμηνευτικά σχήματα, ιδεολογικές αγκυλώσεις, μεταβάλλοντας τις υλικές ορίζουσες του βίου, ξεθεμελιώνοντας τις όποιες σταθερές της κοινωνικής συγκρότησης. Τα θέματα που θίγονται εναλλάσσονται, η εκάστοτε επικαιρότητα είναι παρούσα, αλλά όχι πάντα σε πρώτο πλάνο, ο χρόνος -ως διάσταση- διαμορφώνει την οπτική και σμιλεύει τις απόψεις. Οι αμφιβολίες είναι συχνά περισσότερες από τις θέσεις, τα ερωτήματα που τίθενται περισσότερα από τις υποτιθέμενες απαντήσεις. Πρόκειται για μια έγγραφη απολογία του σχετικισμού και της αβεβαιότητας. Πρόκειται ίσως για μια προσπάθεια κατανόησης δια... της συγγραφής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]