Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789603224419
Κατηγορίες:
Ελεύθερος Χρόνος | Μαγειρική | Αθλητισμός , Εκπαίδευση | Παιδαγωγική , Κινηματογράφος
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το λογοτεχνικό αφήγημα μέσω του κειμένου, όπως και το κινηματογραφικό αφήγημα μέσω της διαδοχικής ροής των φιλμικών εικόνων και των ήχων που τις συνοδεύουν, παρουσιάζουν κοινές σταθερές σχετικά με λειτουργίες και δομικά στοιχεία της αφήγησης. Για τον λόγο αυτό, η συγκριτική προσέγγισή τους πραγματοποιείται υπό το πρίσμα της αφηγηματολογίας. Η αναπαράσταση της αλληλουχίας γεγονότων μιας ιστορίας με αρχή και τέλος, ο τρόπος με τον οποίο τα γεγονότα αυτά διαδραματίζονται στον χώρο και τον χρόνο, οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις αυτών, ο τρόπος εκφοράς της αφήγησης και η εστίαση συνιστούν τις συστατικές παραμέτρους του λογοτεχνικού και φιλμικού αφηγήματος. Αυτές ακριβώς τις παραμέτρους καλείται ο αναγνώστης ή ο θεατής να αναγνωρίσει και να ερμηνεύσει.
Οι μεταφορές των λογοτεχνικών κειμένων στον κινηματογράφο αναπαράγουν λιγότερο ή περισσότερο το αρχικό κείμενο. Η γενετική συγγένεια που προκύπτει ποικίλλει ανάλογα με την ερμηνευτική ανάγνωση του σκηνοθέτη/κινηματογραφιστή και σύμφωνα με τις ευαισθησίες, τις γνώσεις, τις εμπειρίες και την προβληματική του. Το φιλμικό υπερκείμενο δημιουργείται κατά τη διαδικασία μετασχηματισμού του γραπτού κειμένου και τη συγκεκριμενοποίησή του στην κινηματογραφική γλώσσα. Η διακειμενική αυτή σχέση μεταξύ προτύπου και ταινίας μπορεί να έχει πολλές διαβαθμίσεις, από τη μίμηση έως την ελεύθερη ερμηνεία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
O Eυριπίδης Γαραντούδης είναι καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθήνων. Γεννήθηκε το 1964 στην Kαβάλα. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Aπό το 1986 έως το 1989 δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Iνστιτούτο Bυζαντινών και Nεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πάδοβας. Aπό το 1995 έως το 2003 δίδαξε νεοελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Kρήτης (επίκουρος καθηγητής το 1999). Διετέλεσε επίσης ερευνητής του Iνστιτούτου Mεσογειακών Σπουδών του Iδρύματος Tεχνολογίας και Έρευνας, με αντικείμενο τη συγγραφή ιστορίας της νεοελληνικής μετρικής. Δημοσίευσε τα βιβλία: "Aρχαία και νέα ελληνική μετρική. Iστορικό διάγραμμα μιας παρεξήγησης", Πάδοβα 1989, "Πολύτροπος αρμονία. Mετρική και ποιητική του Kάλβου", Hράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Kρήτης - Στέγη Kαλών Tεχνών και Γραμμάτων 1995, και "Aνθολογία νεώτερης ελληνικής ποίησης 1980-1997. Oι στιγμές του νόστου", Aθήνα, Eκδόσεις Nεφέλη 1998. Eπιμελήθηκε τα βιβλία: "Γεράσιμος Σπαταλάς, H στιχουργική τέχνη. Mελέτες για τη νεοελληνική μετρική", Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Kρήτης 1997 (σε συνεργασία με την Άννα Kατσιγιάννη) και "Tάκης Σινόπουλος, Xρονικό αναγνώσεων. Bιβλιοκρισίες για τη μεταπολεμική ποίηση", Αθήνα, Σοκόλης 1999 (σε συνεργασία με τη Δώρα Mέντη). Bιβλιοκρισίες και μελέτες του για θέματα της νεοελληνικής φιλολογίας δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες.
Η Ειρήνη Σταματοπούλου γεννήθηκε και ζει στον Πειραιά. Ιστορικός και θεωρητικός του κινηματογράφου, έχει διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Αθηνών, και στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Παντείου Πανεπιστημίου "Επικοινωνία και Ρητορική των Μέσων". Κυκλοφορούν τα θεωρητικά βιβλία της "Ο ρομαντικός ήρωας στον κινηματογράφο", "Θεολογία και μυστικισμός στον σύγχρονο αμερικανικό κινηματογράφο" και "Το σημείο του σταυρού". "Ο κανόνας του παιχνιδιού" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα. Συνεργάζεται με περιοδικά όπου δημοσιεύει κείμενα για τον κινηματογράφο και το βιβλίο.
Η Δέσποινα Κακλαμανίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Γαλλική Φιλολογία οτο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, παράλληλα με ιδιωτικές σπουδές δημοσιογραφίας. Ξεκίνησε την εκπαιδευτική της σταδιοδρομία, διδάσκοντας Αγγλικά και Γαλλικά, ενώ το πάθος της για τον κινηματογράφο την οδήγησε στη συγγραφή της διδακτορικής της διατριβής, η οποία ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2005. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια με ανακοινώσεις σχετικά με τη θεωρία του κινηματογράφου και αρθρογραφεί σε θεωρητικά κινηματογραφικά περιοδικά του διαδικτύου. Από το 2003. γράφει άρθρα σχετικά με την κινηματογραφική αισθητική, θεωρία και ιστορία, καθώς και κινηματογραφικές κριτικές σε πολιτιστικά έντυπα της Θεσσαλονίκης. Από τον Οκτώβριο του 2005 διδάσκει ιστορία κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.
Ο Θανάσης Αγαθός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και υποστήριξε διδακτορική διατριβή στον Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα "Οι γυναικείοι χαρακτήρες στα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη". Εργάζεται ως καθηγητής της Νέας Ελληνικής ως Ξένης Γλώσσας στο Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική πεζογραφία και στη διδακτική της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας.
Η Παναγιώτα Μήνη είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας του Κινηματογράφου στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα θέματα της έρευνάς της περιλαμβάνουν τον ελληνικό κινηματογράφο, τον σοβιετικό κινηματογράφο, τα σενάρια του Νίκου Καζαντζάκη και τις κινηματογραφικές αναπαραστάσεις της ρωμαϊκής αρχαιότητας, εστιάζοντας ιδιαίτερα σε ζητήματα φόρμας, ιδεολογίας και πρόσληψης.
O Κωνσταντίνος Κυριακός γεννήθηκε στη Χίο. Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας του Θεάτρου και του Ελληνικού Κινηματογράφου (Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Πατρών). Στα περισσότερα από εκατό μελετήματα και άρθρα του γύρω από το θέατρο και τον κινηματογράφο, έχει ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, με την ιστοριογραφία της ελληνικής σκηνής με έμφαση σε ζητήματα πρόσληψης (θέατρο 19ου αιώνα, ρωσικό θέατρο και Αντόν Τσέχοφ), τη θεωρία της υποκριτικής τέχνης ("starstudies"), τις διεπιστημονικές προσεγγίσεις του θεάτρου με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, τις αρχαιόθεμες ταινίες της ελληνικής κινηματογραφίας και θέματα κοινωνικού φύλου και ταυτότητας στο θέατρο (σκηνή και δραματουργία) και στον κινηματογράφο (queer studies και θεωρίες της αρρενωπότητας). Δίδαξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Πανεπιστήμιο Πατρών. Εργάσθηκε ως δραματολόγος, συντάκτης, μεταφραστής και υπεύθυνος έκδοσης μελετών στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Βόλου και στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.
H Άννα - Μαρία Σιχάνη γεννήθηκε το 1985. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και ολοκλήρωσε το 2009 το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας. Η διπλωματική εργασία της είχε τίτλο: Η "ευάλωτη αμφισβήτηση" της ποίησης της Γενιάς του ΄70: μια απόπειρα τεκμηριωμένης τοποθέτησης για το "περιεχομενολογικό, ιδεολογικό και εκφραστικό ρήμα της αμφισβήτησης", με κεντρομόλο δυναμική προς τα ίδια τα κείμενα. Εργάζεται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως ωρομίσθια εκπαιδευτικός.
