Η πραγματική δύναμη του κινηματογράφου συνίσταται στην ικανότητά του να μεταφράζει σημεία και σύμβολα, τις νοερές μορφές της γλώσσας, σε δυναμικές κινούμενες εικόνες. Η οπτική προσαρμογή του ανθρώπου παράγει τη θετική του αντίδραση στην κίνηση -ένα στοιχείο κλειδί της κινούμενης εικόνας- και την πρόσληψη των κωδικοποιημένων οπτικών πληροφοριών -των συμβόλων. Η συμβολική δύναμη στην τέχνη, επομένως, είναι τεράστια και ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του νου είναι η αποδοχή και η χρήση πραγμάτων ως συμβόλων που αντικαθιστούν άλλα πράγματα. Λαμβάνουμε λοιπόν την ιδέα των μέσων της τέχνης, και κυρίως της τέχνης που εκφράζεται μέσα από την εικόνα (και την κινούμενη εικόνα), ως ένα από τα σημαντικότερα συμβολικά συστήματα που διαφέρει από τη φυσική γλώσσα, αφού δεν είναι διαλογικό και επιπλέον είναι μεστό από σημασία. Η χρήση αυτού του συστήματος στη δημιουργία νοήματος υπήρξε σημαντική στην κινηματογραφική έκφραση κατ` αρχάς και σε άλλες μορφές έκφρασης στη συνέχεια και διέπεται από κανόνες, οι οποίοι είναι τόσο φυσικοί και διαισθητικοί όσο και μερικώς συμβατικοί. Υπό αυτό το πρίσμα το παρόν βιβλίο εξετάζει την καλλιτεχνική και φιλμική σκέψη ως διαδικασία με όρους ενός συμβολικού συστήματος, που δημιουργεί σημασία και νόημα, ακολουθώντας κατάλληλους κανόνες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]