Το δίκαιο της πολεμικής κατοχής αντιμετωπιζόταν για πολλά χρόνια ως ένας αναχρονισμός, ουσιαστικά το κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. Μια γρήγορη επισκόπηση της νομικής βιβλιογραφίας αποκαλύπτει τη φανερή έλλειψη ενδιαφέροντος για αυτό το δικαιϊκό πεδίο, σαν να θεσπίστηκε το δίκαιο της πολεμικής κατοχής άπαξ με την υιοθέτηση της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης και το τέλος της κατοχής στη Γερμανία και την Ιαπωνία. Ακόμα και η περίπτωση των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών δεν έχει προκαλέσει ιδιαίτερο νομικό ενδιαφέρον έξω από τα σύνορα του Ισραήλ.
Σχεδόν εξήντα χρόνια αργότερα, η κατοχή του Ιράκ πυροδότησε το ενδιαφέρον για το δίκαιο της πολεμικής κατοχής, και ανέδειξε τα κενά του ενόψει των νομικών, κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών αλλαγών που είχαν ήδη συντελεστεί, και τα οποία βρέθηκαν στο επίκεντρο της σύγχρονης έριδας. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]