Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789605070199
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τα σύνορα ανάμεσα στο Μέιν και τον Καναδά είναι διάτρητα. Τα πάντα μπορούν να περάσουν από κει: ναρκωτικά, χρήματα, όπλα, άνθρωποι...
Εκεί έχει στήσει τώρα και τη δική της επιχείρηση λαθρεμπορίου μια ομάδα απογοητευμένων πρώην στρατιωτών. Αλλά το φορτίο που διακινούν είναι πιο παράδοξο και πιο τρομακτικό απʼ όσο θα μπορούσε να φανταστεί οποιοσδήποτε.
Οποιοσδήποτε εκτός από τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τσάρλι Πάρκερ, που γνωρίζει καλά το σκοτάδι που κρύβεται στις καρδιές των ανθρώπων... Έχοντας κληθεί να ερευνήσει μία κατά τα φαινόμενα αυτοκτονία, ο Πάρκερ ανακαλύπτει μια "επιδημία" θανάτων ανάμεσα στους πρώην συμπολεμιστές.
Κάποιος -ή κάτι- εξωθεί αυτούς τους άντρες να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Και για να το εξουδετερώσει, ο Πάρκερ πρέπει να συμμαχήσει μ΄ έναν άνθρωπο που τον φοβάται όσο κανέναν άλλον...
Ο Τζον Κόνολι γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1968. Μετά το γυμνάσιο, το 1985, εργάστηκε ως δημοσιογράφος στον τοπικό Τύπο και σε μια δημοτική επιχείρηση του Δουβλίνου, και στη συνέχεια σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Τρίνιτι Κόλετζ. Το 1992 πήρε μάστερ δημοσιογραφίας από το Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου. Σε ηλικία είκοσι εννέα ετών, υπέβαλε προς έκδοση το πρώτο του μυθιστόρημα "Κάθε νεκρό πράγμα". Το αριστουργηματικό αυτό ντεμπούτο έγραψε ιστορία στα εκδοτικά χρονικά, αποσπώντας την υψηλότερη προκαταβολή που δόθηκε ποτέ σε Ιρλανδό συγγραφέα, τόσο στην Αγγλία όσο και στην Αμερική. Όταν τελικά κυκλοφόρησε, το 1999, μπήκε σε χρόνο ρεκόρ σε όλες τις λίστες των μπεστ σέλερ, απέσπασε το Βραβείο Σέιμους καλύτερου αστυνομικού μυθιστορήματος και χάρισε στον συγγραφέα τον τίτλο του νέου Τόμας Χάρις.
Ο "Δουβλινέζος που γράφει σαν Αμερικανός", όπως χαρακτηρίζεται συχνά, επειδή τοποθετεί την δράση των μυθιστορημάτων του στις ΗΠΑ με απίστευτη άνεση και αυθεντικότητα, συνέχισε με την εντυπωσιακή πορεία του με τα έργα "Το δέντρο του θανάτου", "Φονικό Είδος", "Στο λευκό δρόμο", "Οι κακοί" και "Ο μαύρος άγγελος", που μπήκαν στις λίστες των μπεστ σέλερ των Sunday Times, Irish Times και New York Times, εκδόθηκαν σε δεκαεννέα γλώσσες και τον καθιέρωσαν οριστικά ως έναν από τους καλύτερους νέους συγγραφείς θρίλερ.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Μου αρέσουν γενικά οι εκδόσεις Bell. Θεωρώ ότι εκδίδουν πράγματι μπεστ-σέλλερ σε προσιτές τιμές και καλή παρουσίαση, τακτική που θα έπρεπε να ακολουθήσουν και άλλοι εκδότες. Το βιβλίο αυτό όμως με άφησε αδιάφορη, παρόλον τον εκθιασμό του βρετανικού τύπου. Το συμπέρασμά μου ήταν ότι πρέπει να έχεις διαβάσει και τα 8 προηγούμενα βιβλία της σειράς, ώστε να έχουν οι κεντρικοί ήρωες περισσότερο ενδιαφέρον, μια και στο βιβλίο αναπτύσσονται ελάχιστα. Είναι ένα βιβλίο που ΔΕΝ ξέρει τι θέλει να είναι. Ιστορία νουάρ; Θρίλερ; Περιπέτεια; Τρόμου; Τελικά γίνεται ένας αχταρμάς και τίποτε ολοκληρωμένο. Η ιστορία μου φάνηκε βαρετή, χωρίς βάθος, και με λίγο υπερφυσικό στοιχείο χωρίς ουσία, απλά για να τραβήξει το μάρκετινγκ και τους λάτρεις του είδους, οι οποίοι όμως θα απογοητευτούν σφόδρα, οπότε καλύτερα να μείνουν μακριά. Πού είδαν οι βιβλιοκρίτες της Daily Mail και της Guardian το "τρομακτικό" και το "σκοτεινό" δεν μπορώ να καταλάβω. Η κοκκινοσκουφίτσα είναι πιο μυστηριώδης και τρομακτική σε σύγκριση. Οι χαρακτήρες "Ηρώδης", "Συλλέκτης" και "Καπετάνιος" είναι πράγματι δαιμονικοί και σκοτεινοί, αλλά η συμμετοχή τους στην ιστορία είναι μηδαμινή και δεν καταλαβαίνουμε περί τίνος πραγματικά πρόκειται. Ο Connolly εκθιάζεται για τους "ρεαλιστικούς" διαλόγους του. Και εκεί θα διαφωνίσω. Εμένα μου θύμισαν τους "σικέ" διαλόγους των ταινιών νουάρ. Επίσης, εκθιάζεται για την πρόζα του, η οποία λέγεται ότι μοιάζει με ποίηση. Ούτε αυτό το είδα, αλλά ίσως αυτό χάθηκε στην μετάφραση. Ενόχληση μου προκαλεί το γεγονός ότι η αφήγηση πηδά από το α' πρόσωπο του κεντρικού ήρωα Τσάρλι Πάρκερ σε γ' πρόσωπο ή σε α΄πρόσωπο άλλων χαρακτήρων χωρίς κάποια στρατηγική ανάμεσα στα κεφάλαια. Ο Τσάρλι Πάρκερ εμφανίζεται μονοδιάστατα, όπως όλοι οι μοναχικοί ντεντέκτιβ των φιλμ-νουάρ, αλλά επειδή το βιβλίο είναι το 9ο στη σειρά, ο συγγραφέας βασίζεται στο ότι οι αναγνώστες ήδη γνωρίζουν πολλά για τον ήρωα. Οι άλλοι χαρακτήρες, κυρίως πρώην στρατιώτες, είναι εντελώς κλισέ και προβλέψιμοι, χωρίς βάθος. Απαράδεκτη είναι η γυναικεία παρουσία - ουσιαστικά απουσία - σε ένα υποτίθεται σύγχρονο μυθιστόρημα. Η μια-δυο γυναίκες που αναφέρονται, μιλούν και δρουν ως καρικατούρες του '50. Είναι αλήθεια πάντως, ότι ο συγγραφέας αν και Ιρλανδός γράφει για την Αμερική και το Μέιν με μαγάλη φυσικότητα.
