Όπως συμβαίνει με όλες σχεδόν τις προηγούμενες συγκεντρωτικές εκδόσεις μελετημάτων του συγγραφέα, η σύμμεικτη θεματική και του τόμου αυτού ορίζεται από το τρίπτυχο των γενικών κατηγοριών: Λογοτεχνία - Κριτική - Φιλολογία· και αναφέρεται σε διαστάσεις και `στιγμές` της νεοελληνικής παρουσίας στις περιοχές αυτές της δημιουργικής γραμματείας και της αξιολογικής και επιστημονικής σπουδής της. Είναι γνωστό ότι στη βιβλιογραφία των ανάλογων συναγωγών εμφανίζεται διάχυτη ή αναφορά στην αυτονόητη πρακτική χρησιμότητα της συγκέντρωσης διάσπαρτων συμβολών, ώστε να μην χρειάζεται εδώ μία ακόμη επανάληψη αυτού του (εντελώς δικαιολογημένου, βέβαια) κοινού τόπου. Αντίθετα, ίσως θα ήταν αναγκαία με την αφορμή αυτήν (και πέρα από το όσο ενδιαφέρον του περιεχομένου αυτού του βιβλίου) ή υπόμνηση μιας υποχρέωσης του `κόσμου των γραμμάτων` και γενικά της διανόησης: να εξηγεί μεθοδικά και πειστικά προς το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό την άρρηκτη σχέση και την αναγκαιότητα των τριών παραπάνω συναρτημένων και διακριτών μορφών πνευματικής δραστηριότητας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Π. Δ. Μαστροδημήτρης γεννήθηκε το 1934 στο Μαντούδι Ευβοίας. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, της οποίας το 1970 ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ. Υπηρέτησε ως έκτακτος βοηθός στο ίδιο ίδρυμα (1959-1961) και κατά την πενταετία 1961-1966 ως καθηγητής στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Στα τέλη του 1966 μετατάχθηκε στην παραπάνω Σχολή ως "Διδάσκαλος Νέων Ελληνικών". Κατά τη διετία 1970-1971 υπήρξε υπότροφος του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας. Υπηρέτησε κατά την τριετία 1972-1975 ως έκτακτος καθηγητής της Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης και από το 1981 ως το 2001 δίδαξε ως τακτικός καθηγητής της ίδιας ειδιότητας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου διετέλεσε διευθυντής του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας και πρόεδρος του Τμήματος Φιλολογίας. Έλαβε μέρος σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια και είναι μέλος ελληνικών και ξένων ιδρυμάτων και εταιρειών. Έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο δοκιμίου του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη (1989), για το βιβλίο του Πέντε δοκίμια για τη νεοελληνική πεζογραφία, και με το κρατικό λογοτεχνικό βραβείο δοκιμίου-κριτικής (1992), για το βιβλίο του Προοπτικές και Προσεγγίσεις.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
