Το "Νοσταλγία" είναι το τέταρτο, κατά σειρά, βιβλίο του Αρτηνού συγγραφέα Θανάση Ηλία Μπαλταγιάννη από το Κομπότι Άρτας. (10 "Αχτίδες αγάπης". 20 "Επιστροφή στις ρίζες", 30 "Μενίδι 60 χρόνια").
Είναι ένα ολοκληρωμένο έργο. Το ποίημα "Νοσταλγία" του ιδίου, που δάνεισε τον τίτλο του βιβλίο του εστιάζει, την προσοχή μας. Γραμμένο στις 14-5-2007, η σύζυγός του Ελένη Μπαλταγιάννη έκανε την καλλιτεχνική επιμέλεια. Κόσμησε με δύο μπουκέτα λουλούδια, που φαντάζουν όμορφα στο ροζ φόντο του ποιήματος δίνοντας του και μια ρομαντική νότα.
Λέει στην ποιητική του γραφή: "Νοστάλγησα ένα πρωινό, να πάω στο Κομπότι / στον τόπο που γεννήθηκα και έχω αναμνήσεις / που ο Θεός το στόλισε με μύριες ομορφάδες / να νοιώσω σαν μικρό παιδί τα όσα είχα ζήσει.
Ύμνος στο ποίημα αυτό, για τον γενέθλιο τόπο του, το πολύπαθο Κομπότι. Που κρατά την ψυχή του ζωντανή από τα παιδικά του χρόνια.
Γκόλφι ακριβό τώρα που πέρασαν τα χρόνια. Το ποίημα αυτό έχει τυπωθεί σε πολλά αντίτυπα και έχει κυκλοφορήσει σε όλη την Ελλάδα και σε πολλές χώρες. Μέρος των φωτοτυπιών έχει κορνιζαριστεί σε διαστάσεις 40Χ30 και αυτά έχουν στολίσει γραφεία και σπίτια.
Σε νοσταλγικό κλίμα βρίσκεται ο εμπνευσμένος ποιητής του Κομποτίου Θανάσης Ηλ. Μπαλταγιάννης και με τα παρακάτω ποίημα: "Επιστροφή στις ρίζες": Πολύ θα το χαιρόμουνα να είμαι στο χωριό μου / να παίρνω τις κατσίκες μου τη Ρίκα και τη Μόρφω / να τις πηγαίνω για βοσκή γάλα να κατεβάσουν / και ένα κεράκι στον Αϊ Λια κάθε φορά ν` ανάβω.
"Nεανικοί προβληματισμοί": Φέτος τελειώσαμε την τρίτη του Λυκείου / και τώρα θα πετάξουμε την τσάντα του σχολείου. / Άλλα μεγάλα πράγματα βρίσκονται / πια μπροστά μας / το μέλλον που είναι αβέβαιο / και τα οικονομικά μας.
"Φθινοπωρινές σκέψεις" : Αν ήταν να γύριζαν πίσω / της νιότης εκείνα τα χρόνια / τ` ανέμελα τα όμορφα / τους παιδικούς μου φίλους να βρω / τις καρδιές μας να ανοίγαμε όπως τότε / να ξαναφέρναμε στη μνήμη μας / εκείνα τα παιχνίδια που τότε κάναμε..
"Στο Αγνάντι"
........................
........................
........................

Αντικριστά είναι το Χωριό / το ξακουστό Κομπότι / που η μοίρα του επιφύλαξε / πολλά δεινά να πάθει εδώ αρχίζουν τα βουνά με τις μικρές ραχούλες / της όμορφης της Πίνδου μας είναι τα παρακλάδια / ποτέ εχθρός δεν μπόρεσε αυτά να τα πατήσει. / Τα φύλαξαν Σταυραετοί Έλληνες παλικάρια...
Δύο οι μεγάλες αγάπες του Ηπειρώτη ποιητή και συγγραφέα Θανάση Ηλ. Μπαλταγιάννη. Το χωριό που γεννήθηκε, το Κομπότι και το Λαγονήσι που έκτισε ένα απλό γραφικό καλοκαιρινό σπιτάκι σε μια όμορφη αμφιθεατρική γωνιά. Εδώ πάντρεψε το Λαγονήσι με το Κομπότι αφού την ψυχή αυτού του σπιτιού γέμισε με φωτογραφίες του χωριού του...
Έξι κείμενα ποιητικά και πεζά αφιερώνει στο σπίτι αυτό. Είναι τα διηγήματα "Αδέλφια ταξιδιάρικα πουλιά", Το "Σπίτι στο Λαγονήσι", και τα ποιήματα: "Ο σπίνος". "Η κουμαριά". "Σπίτι στην εξοχή", "Το σπίτι μου στο Λαγονήσι" που τα εμπλουτίζει με όμορφες φωτογραφίες από το σπίτι του.
Λαογραφικά κείμενα ακολουθούν από το Κομπότι με ήθη και έθιμα άλλων εποχών που σήμερα ο σύγχρονος άνθρωπος νοσταλγεί.
Στη "Νοσταλγία" μάς δίνει ακόμη ένα σπάνιο φωτογραφικό υλικό μισού και πλέον αιώνος από το αρχείο του που είναι πάνω από 5.000 χιλ. φωτογραφίες.
Στις μεγάλες του αγάπες ήταν και είναι η φωτογραφία. Ξεκίνησε από πολύ μικρός με μια AGF Α και συνέχισε με μία CANNON ΑΙ. Φωτογράφιζε ότι έβρισκε μπροστά του: ανθρώπους, ζώα, φυτά, τοπία, γάμους, βαπτίσεις, πανηγύρια. Πολλές φωτογραφίες έχουν αναρτηθεί σε χώρους δουλειάς, σε σπίτια, σε γραφεία. Είναι πλούσιο υλικό που θα είναι πηγή για τον άνθρωπο και μέλλουσες γενεές.

Λευτέρης Σταματέλος