Η μικρή Κωνσταντίνα μαθαίνει πως η δασκάλα της φεύγει από το σχολείο της με μετάθεση για την Αθήνα. Νοιώθει μεγάλο θυμό γιατί παράλληλα κι ένα άλλο δύσκολο αντίο την περιμένει γυρίζοντας στο σπίτι. . . Αισθάνεται πως κανείς δεν την καταλαβαίνει και δεν μπορεί με κανέναν να μοιραστεί αυτά που νοιώθει. Τελικά αποφασίζει να μιλήσει στη δασκάλα της. Μετά από μια δύσκολη συζήτηση, μοιράζεται το πως νιώθει, καταλαβαίνει γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι και καταφέρνει επιτέλους να πει `αντίο` σε όλα τα `αγαπημένα` που φεύγουν, περιμένοντας με χαρά και όχι πια με φόβο, ό,τι καινούριο έρχεται. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]