Μια πόρτα που κλείνει με πάταγο μέσα στη νύχτα. Ο εκκωφαντικός ήχος μιας πιστολιάς. Ένας δυνατός άνεμος που παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Ίσως και την αλήθεια.
Μια γυναίκα μέσα από τις εξομολογήσεις της σ` έναν ψυχίατρο και στη μητέρα της, που ζει με άνοια σε οίκο ευγηρίας, ξετυλίγει την ιστορία της οικογένειάς της, γυμνή από ψευδαισθήσεις, με πικρό χιούμορ και σπαραχτική τρυφερότητα.
Εκμυστηρεύσεις, θολές αναμνήσεις, βασανιστικές σκέψεις, αμφιβολίες, υποψίες και ενοχές ξαναζωντανεύουν ένα παρελθόν έτοιμο να σκάσει στα χέρια τους σαν ωρολογιακή βόμβα. Ο πόνος, ο θυμός και η αγάπη, η συγχώρεση και η εξιλέωση, τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Και τίποτα δε διαρκεί για πάντα...

Τρυφερό, εξομολογητικό, αποκαλυπτικό, ένα μυθιστόρημα που ανιχνεύει σε βάθος τις απόκρυφες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]