ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ
Ειν` αλήθεια ότι κάποια μέρα, ακόμη κι ο Ζευς που τώρα αναίσχυντα φρονεί, θα ταπεινωθεί, με τον γάμο που ετοιμάζει, αυτός από τον θρόνο της τυραννίδας θα τον ρίξει, θα τον εξαφανίσει, για να βγει σωστή η κατάρα που ο πατέρας του ο Κρόνος έριξε όταν από τον πανάρχαιο θρόνο γκρεμιζόταν. Πώς ν` αποτρέψει τέτοια δεινά, κανείς από τους θεούς δεν θα μπορούσε καθαρά να του δείξει, εκτός από μένα. Εγώ ξέρω το πώς και τι. Ας κάθεται λοιπόν ασύστολος τώρα, πιστός στους κεραυνούς του, το φλογοβόλο βέλος απ` τα χέρια εκτινάζοντας. Καθόλου δεν πρόκειται αυτά να εμποδίσουν την ατιμωτική, την ολοσχερή πτώση του. Τέτοιον αντίπαλο μόνος του τώρα ετοιμάζει ενάντιά του, τέρας ακαταμάχητο που θα βρει φλόγα πιο ισχυρή από τον κεραυνό και χτύπο από τη βροντή πιο βαρύ και που θα κομματιάσει την τρίαινα, του Ποσειδώνα την αιχμή, νόσο στεριάς και θάλασσας σεισμογόνα. Και μόνο όταν τέτοια συμφορά τον βρει, θα μάθει πως άλλο να είσαι αφέντης κι άλλο δούλος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Η Ελένη Βαροπούλου είναι θεατρολόγος, κριτικός θεάτρου και τέχνης, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος.
Από το 1974 εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου και δημοσιογράφος σε διάφορες ελληνικές εφημερίδες (κυρίως "Το Βήμα") και σε ευρωπαϊκά περιοδικά. Αρθρογράφησε βασικά για ευρωπαϊκά πολιτιστικά θέματα και τις σύγχρονες τάσεις στο διεθνές θέατρο.
Μετέφρασε κείμενα των Χάινερ Μύλλερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Χέρμαν Μπροχ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γκαίτε. Δίδαξε θεατρολογία στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Πάτρας και θεατρολογία στο Institut fur Theater-, Film- und Medienwissenschaft του J. W. Goethe Universitat (Φρανκφούρτη, Γερμανία).
Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (1986-1992). Δημιούργησε και διηύθυνε το Φεστιβάλ Άργους (1992-1997). Ως κριτικός τέχνης οργάνωσε εκθέσεις όπως "16 Βιβλία - 16 Απόψεις" 1980, "Πορτρέτο του καλλιτέχνη και κοινωνικός περίγυρος" 1981, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας, την Ελληνική Συμμετοχή στην "Quatennial of Architecture and Theatre Design", Πράγα 1991, κ.ά.
Ειδική σύμβουλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είναι καλλιτεχνική υπεύθυνη της Θερινής Ακαδημίας του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδος. Ειδική συνεργάτις καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος.
Αισχύλος (525 - 455 π.Χ.). Υπήρξε πολύ μεγάλος τραγικός ποιητής της αρχαίας Ελλάδας, ίσως και μεγαλύτερος απ όλους γενικά τους άλλους ομοτέχνους του. Ήταν επίσης αρχιτέκτονας, σκηνοθέτης και μουσικός. Από τα έργα του 67 χάθηκαν και μόνο 7 διασώθηκαν ("Προμηθέας Δεσμώτης", "Ικέτιδες", "Πέρσες" και "Επτά επί Θήβαις", καθώς και η τριλογία του υπό τον τίτλο "Όρέστεια" που περιλαμβάνει τα μερικότερα έργα: "Αγαμέμνων", "Χοηφόροι" και "Ευμενίδες"). Ο Αισχύλος διακρίθηκε σαν μαχητής στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. Πήρε εξάλλου, 13 πρώτα βραβεία από έργα του, εκτός από τα δεύτερα και τρίτα, που κατά καιρούς του απονεμήθηκαν σε αντίστοιχους διαγωνισμούς. Με το Αισχύλο η αρχαιοελληνική τραγωδία εξελίχθηκε, από τον αρχικό διθύραμβο, σε πολυπρόσωπη παράσταση και έφθασε στο μεσουράνημά της. Το ύφος του διακρίνεται για τη μεγαλοπρέπειά του, το όλο δε έργο του για το βάθος, την πρωτοτυπία στη μορφή και την ισχυρότατη φαντασία του μεγάλου ποιητή. Κατά γενική, σχεδόν, αναγνώριση ο Αισχύλος υπήρξε μέγας και, από κάθε άποψη, ασύγκριτος δημιουργός. Πέθανε από ατύχημα στη Γέλα της Σικελίας, σε ηλικία 70 ετών, και τάφηκε εκεί. Κατά σχετική ανεπιβεβαίωτη παράδοση, μια χελώνα, πέφτοντας στο κεφάλι του από ψηλά, τον σκότωσε. Στον τάφο του οι Σικελοί Έλληνες ανάγειραν μετά μνημείο, στο οποίο χάραξαν επίγραμμα, που το είχε φτιάξει ο ίδιος ο Αισχύλος, διαισθανόμενος ίσως πως το τέλος του πλησίαζε.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
