Στο "Σχέδιο για Ηλέκτρα" ο Γιώργος Βέλτσος καταθέτει μία ακόμη αδύνατη μαρτυρία για έναν θεατρικό λόγο αφομοιωμένο από το Ποίημα, και το αντίστροφο. Για άλλη μια φορά μετά τον "Οιδίποδα, αντιΟιδίποδα" από τις Εκδόσεις Ίνδικτος, ο Βέλτσος διαβάλλει με τον τρόπο του την καθιερωμένη "ειδολογία", οδεύοντας προς αυτήν τη "μείξη των ειδών", όπου η λογοτεχνία αλλά συχνά και η θεωρία συνιστούν ένα Ποίημα, πολλώ μάλλον το Θέατρο. Οδηγημένος από τον Κλωντέλ αλλά και από τον όμοιό του-άντίθετό του Χάινερ Μύλλερ, γράφει ένα αρχαιόθεμο κείμενο (Ποίημα - Θέατρο), όπου όχι μόνο η "μορφή" αλλά και το "περιεχόμενο" αλληλοπαραχωρούνται. Οι ήρωες (Ηλέκτρα - Ορέστης) αντιμετατίθενται. Το οριστικό άρθρο ο (Ορέστης), η (Ηλέκτρα), διαγράφεται ως εάν "η γυναίκα να μην υπάρχει", ο άνδρας να γίνεται γυναίκα και ο συγγραφέας να υποχωρεί προ του δημιουργήματος με την πανουργία αυτού του δημιουργού που συνεχώς αθετεί προκειμένου η α-θέτηση (το κενό) να θεμελειώσει και να θεμελιωθεί. Διάβημα α-θεολογικό(;). Ή αποφατική θεολογία(;). Ο ζωγράφος Χρόνης Μπότσογλου δημιούργησε επτά ακουαρέλες και μία χαλκογραφία που συνοδεύουν το κείμενο. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε στο παραδοσιακό τυπογραφείο των εκδόσεων Διάττων. Η στοιχειοθεσία των κειμένων έγινε στο χέρι με τυπογραφικά στοιχεία ελζεβίρ πλάγια ημίμαυρα των 16΄΄και τυπώθηκε σε χαρτί Rosaspina Fabriano 220 gr στο επίπεδο πιεστήριο. Τυπώθηκαν 525 αριθμημένα αντίτυπα. Τα αντίτυπα από το 1 έως το 60 έχουν ως προμετωπίδα μία αυθεντική χαλκογραφία υπογεγραμμένη από το ζωγράφο.