«Μπορώ να κάνω μια τελευταία ερώτηση;» είπε ο Λουκρήτιος μετά από λίγα λεπτά. «Μπορείς;» απάντησε η Καλβίνα μ΄ ένα κοροϊδευτικό χαμόγελο. «Φυσικά και μπορώ.» «Τότε, γιατί με ρωτάς αν μπορείς;» Ο Λουκρήτιος πήρε βαθιά ανάσα, μέτρησε μέχρι το δέκα και είπε: «Μπορώ να σε ρωτήσω αν είσαι αγόρι ή κορίτσι;» «Φυσικά.» «Και γιατί δε μου λες;» επέμεινε ο Λουκρήτιος μετά από μία παύση. «Γιατί δε με ρώτησες αν είμαι αγόρι ή κορίτσι. Με ρώτησες αν μπορείς να το ρωτήσεις...» Ένα εφηβικό μυθιστόρημα που αποτελεί πρόκληση και για τον ενήλικο αναγνώστη (όπως τα περισσότερα βιβλία του Κάρλο Φραμπέτι), όπου ένα παιδί με ακαθόριστο φύλο, μαζί με τον σκύλο-λύκο του, ακινητοποιούν τον συμπαθή διαρρήκτη Λουκρήτιο, με τον οποίο αναπτύσσεται μία ιδιαίτερη σχέση μύησης σε -φαινομενικά- απάτητα μονοπάτια της φαντασίας και της ζωής. Στον κόσμο της Καλβίνας, οι πεθαμένοι είναι ζωντανοί. Οι τρελοί, γνωστικοί όσο και τα αγαπημένα τους βιβλία. Οι κλέφτες, τίμιοι. Ο σκύλος μπορεί και να είναι λύκος. Ο νάνος, γίγαντας. Όσο για την Καλβίνα, μπορεί να είναι Καλβίνος. Όλα είναι παράξενα και απρόσμενα, προκαλώντας τη λογική και τη φαντασία του αναγνώστη.