Προσωρινά μη διαθέσιμο
Καλέστε μας για πληροφορίες
ISBN:
9789604641192
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Οι εκδόσεις "Μίλητος" παρουσιάζουν τη "Σκόνη του χρόνου" του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρατίθεται το σενάριο της ταινίας.
Το δεύτερο μέρος περιέχει την εκδήλωση που έγινε στο "Τριανόν" για την ταινία. Όλα τα κείμενα ως θέμα τους την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Η σκόνη του χρόνου". Όλα τους είναι μικρά κείμενα για τον κινηματογράφο και, βέβαια, κείμενα για το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλο. Εκτός από τα τρία πρώτα, του Αντρέα Παγουλάτου, ποιητή-θεωρητικού του κινηματογράφου, του Μάκη Τρικούκη δικηγόρου-συγγραφέα και της Αιμιλίας Καραλή φιλολόγου-συγγραφέα, όλα τα υπόλοιπα κείμενα είναι οι εισηγήσεις των προσκεκλημένων στην ειδική εβδομάδα προβολών στο "Τριανόν Filmcenter", που οργανώθηκε με πρωτοβουλία της "Ελευθεροτυπίας", η οποία διήρκεσε από τις 23 έως τις 29 Απριλίου του 2009. Προσωπικότητες του πολιτικού, πνευματικού, κινηματογραφικού και δημοσιογραφικού χώρου σχολίασαν την ταινία, το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου και συζήτησαν με το κοινό.
Κάθε μέρα, μετά την προβολή των 8:00 μ.μ., ο κριτικός του κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης συντόνιζε τη συζήτηση με τους προσκεκλημένους ομιλητές και το κοινό. Τα κείμενα υπογράφουν, με βάση το πρόγραμμα του "Τριανόν" οι: Κώστας Γεωργουσόπουλος, Γιάννης Σακελλαράκης, Στέλιος Κούλογλου, οι σκηνοθέτες Νίκος Παναγιωτόπουλος, Δήμος Αβδελιώδης και Άγγελος Φραντζής, ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης, ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος και ο θεατρικός σκηνοθέτης και ηθοποιός Βασίλης Παπαβασιλείου, οι κριτικοί κινηματογράφου Μαρία Κατσουνάκη, Γιάννης Ζουμπουλάκης και ο Νίνος Φένεκ Μικελίδης, οι δημοσιογράφοι Παύλος Τσίμας και Ηλίας Μαγκλίνης και ο κριτικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης, οι πανεπιστημιακοί Μαρία Κομνηνού και Ειρήνη Στάθη, και ο θεατρικός συγγραφέας Μάριος Ποντίκας, τέλος από το χώρο της πολιτικής ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Βύρων Πολύδωρας και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος.
Μιλώντας για το συνολικό έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, μιλάμε για ένα μεγάλο και πολυδιάστατο έργο. Από την αρχή κι όλας της εμφάνισής του στον Ελληνικό Κινηματογράφο ο Θόδωρος Αγγελόπουλος τάραξε τα νερά. Φάνηκε πως κάτι είχε αρχίσει να κινείται. Θέματα που ήταν δύσκολα, θέματα-ταμπού που κανείς πριν δεν τα άγγιζε, άρχισαν να συζητούνται. Όπως σημειώθηκε τον κατάλογο του "Σκάι" για τους 100 μεγάλους Έλληνες, "εξαρχής, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, προσπέρασε την κοινοτοπία να εξιστορήσει και να αναπαραστήσει τα επίσημα γεγονότα κάνοντας απολογισμούς ή μετρώντας νίκες και ήττες ηρώων. Δημιούργησε ένα σύνθετο και κριτικό σύστημα ανάγνωσης του παρελθόντος, με άξονες τη μνήμη και το μύθο. Το ταξίδι στην Ιστορία περνάει μέσα από το ταξίδι στο μύθο. Οι πρωταγωνιστές του, στο πέρασμα του χρόνου, μοιάζουν όλο και πιο χαμένοι. Επιστρέφουν αλλά είναι ανέστιοι. Βιώνουν την απώλεια των αξιών, του οράματος, του συλλογικού ονείρου, του έρωτα. Αφήνονται στον ελλειπτικό λόγο της ποίησης ως αντίδοτο στην απογοήτευση. Μόνο που η ποίηση του Αγγελόπουλου δεν παρηγορεί. Υπογραμμίζει τα αδιέξοδα, αναδίνει μια θλιμμένη ψυχρότητα και μια εύθραυστη αυστηρότητα. Σε μια εποχή εκκωφαντικού θορύβου, ήχου και εικόνας, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επιλέγει τη σιωπή για να μιλήσει για όσα τον απασχολούν, για όσα τον στοιχειώνουν". Επιλέγει τον τρόπο του έργου τέχνης.
Ο ποιητής, θεωρητικός του κινηματογράφου και δοκιμιογράφος, Αντρέας Παγουλάτος γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1970 έως το 1988, στο Παρίσι, συμμετείχε ενεργά στη γέννηση και την εξέλιξη του ποιητικού γλωσσοκεντρικού κινήματος. Τα βιβλία ποίησής του, "Επίμαχα" (1973), "Κορμί κείμενο" (1975) και ποιήματά του, που δημοσιεύτηκαν σε γνωστά περιοδικά ("Change", "Perimetres", "N.R.S.", "Change International", "Les Temps Modernes", κ.ά.), θεωρούνται από τα πρώτα γλωσσοκεντρικά κείμενα. Το 1973 ιδρύει το περιοδικό "Χνάρι" (πρώτη περίοδος 1973-1976) και ακολουθούν τα "Χνάρια", το 1985, που συνδιευθύνει μαζί με το ζωγράφο Γιώργο Λαζόγκα. Υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνος του τομέα ποίησης στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. Διηύθυνε μαζί με το Νάνο Βαλαωρίτη το περιοδικό "Συντέλεια" (εκδ. Εξάντας), ενώ σήμερα συνδιεθύνουν τη "Νέα Συντέλεια" (εκδ. ΄Αγκυρα). Δημοσίευσε δοκίμιά του σε περιοδικά και εφημερίδες και σε ειδικές εκδόσεις των Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (στο πλαίσιο, ιδιαίτερα, των εκδηλώσεων "Κινηματογράφος και πραγματικότητα", τις οποίες εγκαινίασε μαζί με τον Β. Σπηλιόπουλο πριν από 18 χρόνια). Εργάστηκε στις βασικές ομάδες των εκπομπών: "Χρώματα" (Ε.Τ.1), "Ψηφιδωτό" (Ε.Τ.2), "Νέες εικόνες", "Η τέχνη της φωτογραφίας", ως ερευνητής - σεναριογράφος. Πάνω στην (ή με) την ποίησή του έγιναν ταινίες (Καπλανίδης, Πλαϊτάκης κ.α.) και βιντεο-ποιήματα (Σαντοριναίος). Παρουσίασε στο Centre Georges Pompidou ποιητικά του δρώμενα καθώς και μια επιλογή ελληνικών ντοκιμαντέρ ("Ελληνικός Πολιτιστικός Μήνας", 1981). Διοργάνωσε στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Κύπρο, ποιητικές και άλλες εκδηλώσεις, και εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στο εξωτερικό, στις συναντήσεις "Διεθνές Φεστιβάλ Καινούργιας Ποίησης" (Παρίσι, 1983), "Διεθνείς Συναντήσεις Ποίησης" (Cogolin, 1985), "Polyphonix" (Παρίσι, 1986) και "Φωνές της Μεσογείου" (Lodeve, 2005). Ποίησή του μελοποίησαν οι συνθέτες Θωμάς Σλιώμης, Χάρης Ξανθουδάκης, Πάρις Παρασχόπουλος, Ηλίας Βαμβακούσης. Έχει εκδώσει, εν όλω, τις ποιητικές συλλογές: "Όργια και εμπόδια" (Εξάντας), "Προς, Στοιχειώσεις, Πόροι" (Μαραθιά), "Επίμαχα, Κορμί κείμενο" (β΄ έκδοση, Μαραθιά) και "Πέραμα" (Μανδραγόρας).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Μάκης Τρικούκης γεννήθηκε το 1940, στην Κοζάνη αλλά μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου και έζησε. Σπούδασε νομικά και ιταλική φιλολογία.
Στην Θεσσαλονίκη συνδέθηκε από νωρίς με προσωπικότητες της πόλης όπως ο Κωστής Μοσκώφ, ο Κώστας Ζουράρις, κλπ. Είχε στενή φιλία με τις μεγάλες ηγετικές μορφές της Τέχνης και της Αριστεράς στην Ελλάδα. Το 1989 μετείχε ως γενικός γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού στην κυβέρνηση συνεργασίας. Στελέχωσε το Σύλλογο "Οι Φίλοι της Μουσικής Θεσσαλονίκης", ενώ διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ του ΚΘΒΕ το διάστημα 2008-2012.
Είχε δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σε διάφορα περιοδικά και για ένα διάστημα επιφυλλίδες στην εφημερίδα "Τα Νέα".
Έφυγε από τη ζωή, μετά από πολύμηνη ασθένεια, στις 17 Ιουνίου 2018, σε ηλικία 78 ετών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Αιμιλία Καραλή γεννήθηκε στην Κρέστενα Ηλείας και μεγάλωσε στον Πειραιά. Είναι φιλόλογος και μέλος της συντακτικής επιτροπής του διμηνιαίου περιοδικού θεωρίας και πολιτισμού "Ουτοπία". Συνεργάζεται με εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά ασχολούμενη με θέματα κριτικής της λογοτεχνίας και της θεωρίας του πολιτισμού.
Έχει εκδώσει τη συλλογή δοκιμίων "Λόγος, τεχνική και τέχνη στην έκθεση" αξιοποιώντας τη διαθεματική προσέγγιση σύγχρονων πολιτιστικών θεμάτων.
Το 2003 εγκρίθηκε από το τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών η διδακτορική της διατριβή με θέμα "Ζητήματα θεωρίας και κριτικής της λογοτεχνίας στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" (1954-1967)"
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο "Η ιστορία του Αλή Ρέτζο". Δραματουργός, μεταφραστής, μελετητής του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εκτός από τέσσερα θεατρικά έργα, έχει γράψει δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το "Νυχτερινό δελτίο" (1995) και το "Άμυνα ζώνης" (1998) [σ.σ.: ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Ο Τσε αυτοκτόνησε" (2003) και "Βασικός μέτοχος" (2006), με τη μεσολάβηση της συλλογής διηγημάτων "Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων" (2004)]. Στα μυθιστορήματά του κεντρικός ήρωας είναι ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ένας συντηρητικός ως προς τις ιδέες και τις συνήθειες πενηντάρης, που έχει ως χόμπι την ανάγνωση λεξικών. Πρόκειται για έναν συνεπή επαγγελματία διώκτη του εγκλήματος που πρωταγωνιστεί σε νουάρ ιστορίες. Παντρεμένος με μιαν ήσυχη, απλοϊκή γυναίκα, πατέρας μιας ανήσυχης ερωτικά φοιτήτριας, δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ούτε βέβαια με τον Φίλιπ Μάρλοου του Ρέημοντ Τσάντλερ. Θυμίζει όμως αμυδρά τον αστυνόμο Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν και είναι κατά κάποιον τρόπο ο διάδοχος του εμβληματικού αστυνόμου Μπέκα, ήρωα του Γιάννη Μαρή, του εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα τη δεκαετία του ΄50, ενός σημαντικού συγγραφέα, άγνωστου στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό. Στα μυθιστορήματα του Μάρκαρη είναι έντονοι οι απόηχοι από την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς κάποιοι ήρωες του, είχαν πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με πρόσωπα των κρατικών μηχανισμών εκείνων των καθεστώτων. Ο Μάρκαρης, όπως και οι άλλοι σύγχρονοι Έλληνες ομότεχνοί του, μέσω της αστυνομικής πλοκής θίγει καίρια ζητήματα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Τα μυθιστορήματά του αποτελούν μια γοητευτική τοπογραφία της Αθήνας, της υπερτροφικής μεγαλούπολης, όπου συμβιώνουν λίγο πολύ αρμονικά γηγενείς, οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες από γειτονικές χώρες. Μιλάει για τον κόσμο των αστών και των νεόπλουτων, των επιτήδειων που πλουτίζουν από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των φοροφυγάδων, μα και των καταστηματαρχών που υποδέχονται με επιφυλακτικότητα στα νησιά τους ντόπιους και αλλοδαπούς επισκέπτες. Σεναριογράφος έργων της τηλεόρασης, άριστος γνώστης των δημοσιογραφικών, καλλιτεχνικών και άλλων παρασκηνίων, προσπαθεί να αποκαλύψει ορισμένες από τις κρυφές πλευρές του κόσμου των μίντια, και να κοινολογήσει τα ευτράπελα που λαμβάνουν χώρα στα πάμπολλα τηλεοπτικά κανάλια. Ακόμα μας ξεναγεί με μαεστρία στον δαιδαλώδη κόσμο των κέντρων διασκέδασης, των νονών της νύχτας και των μπράβων, κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς κατά ορισμένων πολιτικών αναμεμιγμένων σε έκνομες δραστηριότητες. Ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται ο Μάρκαρης είναι απολαυστικός, οι χαρακτήρες διαγράφονται με ενάργεια, οι περιγραφόμενες καταστάσεις είναι αληθοφανείς, οι ήρωες ζουν μια πραγματική ζωή, τα πάντα είναι άψογα από λογοτεχνική άποψη. Ο Κώστας Χαρίτος πάνω στον οποίο στηρίζει την πλοκή των ιστοριών του, μολονότι έχει ένα αντικομμουνιστικό παρελθόν, γίνεται αμέσως συμπαθής στον αναγνώστη εξαιτίας του αδιάφθορου χαρακτήρα του και ίσως της έντιμης πενίας του, κι αυτό σε μια χώρα όπου οι αστυνομικοί δεν χαίρουν μεγάλης εκτίμησης για πολλούς λόγους, μα κυρίως πολιτικούς. Διότι ο αστυνόμος δεν είναι απλώς ένας ήρωας που εξιχνιάζει εγκλήματα αλλά κι ένας κάπως εκκεντρικός μα συνηθισμένος Έλληνας ο οποίος δεν αρκείται στη δράση: η συναρπαστική περιπλάνησή του στους αθηναϊκούς χώρους συνοδεύεται από ευφυείς παρατηρήσεις. Όλα αυτά επιτείνουν τη σαγήνη του κειμένου που παγιδεύει τον αναγνώστη μέχρι το τέλος της ιστορίας. Μερικές φορές ο συγγραφέας γράφει παρωδιακά και αυτό προφανώς οφείλεται στη διάθεσή του να διακωμωδήσει το αστυνομικό σώμα. Ο Μάρκαρης χρησιμοποιεί ένα σκληρό και ενίοτε προκλητικό χιούμορ κάτι που δείχνει πως επιθυμεί να σκανδαλίσει, αφού προηγουμένως κατορθώνει να κινητοποιήσει τα φαιά κύτταρα του εγκεφάλου των αναγνωστών του. Συμπερασματικά, κινείται με μια ανατρεπτική διάθεση βάλλοντας κατά των κακώς κειμένων που ταλανίζουν την Ελλάδα. Φίλιππος Φιλίππου, Συγγραφέας
Ο Ηλίας Μαγκλίνης γεννήθηκε το 1970 στην Κινσάσα του Κονγκό. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και πολιτικές επιστήμες στην Αγγλία και τη Σκοτία. Από το 1994 έως το 2003 εργάστηκε ως συντάκτης στο περιοδικό "Διαβάζω". Σήμερα εργάζεται στην εφημερίδα "Καθημερινή". Έχει επίσης ασχοληθεί με τη μετάφραση. Το πρώτο του βιβλίο, "Σώμα με σώμα" (2005), κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Πόλις". Έχει δημοσιεύσει διηγήματα σε περιοδικά και ανθολογίες.
Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης είναι κριτικός κινηματογράφου, συνεργάτης της εφημερίδας "Το Βήμα".
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος (1941-2016) γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Αθήνα και ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη σε ελληνικές και διεθνείς παραγωγές. Από το 1960 έως το 1973 έζησε στο Παρίσι όπου παρακολούθησε μαθήματα στο Ινστιτούτο Φιλμολογίας της Σορβόνης και σύχναζε στη Cinematheque. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι γύρισε μερικά βιομηχανικά και διαφημιστικά φιλμ. Από το 1973 ζούσε και εργαζόταν στην Αθήνα. Σκηνοθέτησε τις ταινίες: "Κυριακή" 1965 (20΄), "Ανδρέου" 1970 (25΄), "Cine Love" 1971 (20΄), "Τα χρώματα της ίριδος" 1974, "Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας" 1978 (διασκευή του μυθιστορήματος του A. Cossery), "Μελόδραμα;" 1980, "Βαριετέ" 1984, "Η γυναίκα που έβλεπε τα όνειρα" 1988, "Ονειρεύομαι τους φίλους μου" 1993 (διασκευή της συλλογής διηγημάτων του Δ. Νόλλα), "Ο εργένης" 1997 (διασκευή του μυθιστορήματος του Β. Ραπτόπουλου), "Αυτή η νύχτα μένει" 1999 (βασισμένη στο βιβλίο-μαρτυρία του Θ. Αλεξανδρή), "Beautiful People" 2000, "Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου" 2002, "Delivery" 2003, "Πεθαίνοντας στην Αθήνα" 2006, "Αθήνα - Κωνσταντινούπολη" 2008, "Τα οπωροφόρα της Αθήνας" 2010 (διασκευή του αφηγήματος του Σ. Δημητρίου), "Δεσμά αίματος" 2012 (διασκευή του μυθιστορήματος της Μ. Πάουελ), "Η λιμουζίνα", 2013, "Η κόρη του Ρέμπραντ", 2015. Το 2010 εξέδωσε το αυτοβιογραφικό δοκίμιο "Από το καλάθι των αχρήστων" (εκδ. Πατάκης, σειρά "Η Κουζίνα του Σκηνοθέτη") και το 2015 το μυθιστόρημα με τίτλο "Τίποτα" (εκδ. Τόπος). Έφυγε από τη ζωή το βράδυ της 11ης Ιανουαρίου 2016, μετά από καρδιακό επεισόδιο, σε ηλικία 74 ετών.
Ο Παύλος Τσίμας γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1953. Σπούδασε Νομικά, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δοκίμασε για λίγο τη δικηγορία και, από το 1980, βρήκε καταφύγιο στην δημοσιογραφία. Ήταν για δέκα χρόνια πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστης και αργότερα διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού "902" και της εφημερίδας "Πρώτη". Γράφει στην εφημερίδα "Τα Νέα" από το 1992, κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές από το 1986 και, στην τηλεόραση, παρουσίασε την πρώτη του εκπομπή το 1993. Έχει επιμεληθεί και παρουσιάσει εκπομπές λόγου ("Μετρό" στον "ΣΚΑΪ", "Μήλον της Έριδος" στο "MEGA", "Μετά" στη "ΝΕΤ") και εκπομπές έρευνας ("Video" στο "MEGA", "Μαύρο Κουτί", με τους Αλέξη Παπαχελά και Τάσο Τέλλογλου, στο "MEGA" και "Κόκκινο πανί" στον "ANT1") καθώς και μία αθλητική εκπομπή, στη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων, στη "ΝΕΤ". Για έκτη χρονιά φέτος, παρουσιάζει την "Έρευνα" στο "MEGA".
Τίτος Πατρίκιος (1928). Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό "Ξεκίνημα της Νιότης", ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Χωματόδρομος". Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης" από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Τίτου Πατρίκιου βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Τίτος Πατρίκιος", στο "Η ελληνική ποίηση · η πρώτη μεταπολεμική γενιά", Αθήνα: Σοκόλης, 1982, Αλέξανδρος Αργυρίου, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 8, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Δώρα Μέντη, "Πατρίκιος Τίτος", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Πατάκης, 2007.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.· φωτογραφία: Δημήτρης Τσουμπλέκας)
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος γεννήθηκε στη Λαμία το 1937. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Δημήτρη Ροντήρη και τον Γιάννη Σιδέρη. Εργάστηκε στη δημόσια και την ιδιωτική εκπαίδευση για 35 ολόκληρα χρόνια, από το 1964 ως το 1999. Μπήκε στο στίβο της θεατρικής κριτικής το 1971 και εργάζεται ως κριτικός θεάτρου και επιφυλλιδογράφος μέχρι και σήμερα, ενώ εκτάκτως συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Κριτικά δοκίμια, επιφυλλίδες και σχόλιά του έχουν κυκλοφορήσει στους εξής τόμους: "Κλειδιά και Κώδικες Θεάτρου: Ι. Αρχαίο Δράμα (1982) ΙΙ. Ελληνικό θέατρο (1984)", "Οι πλάγιες ερωτήσεις του Πορφύριου" (1984), "Τα μετά το θέατρο" (1985) (Α΄ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Προσωπολατρία" (1992), "Θίασος Ποικιλιών" (1993), "Το νήμα της στάθμης" (1996), "Παγκόσμιο θέατρο: Ι. Από τον Μένανδρο στον Ίψεν (1998) ΙΙ. Από τον Στρίντμπεργκ και τον Τσέχωφ στον Πιραντέλλο και τον Μπρεχτ (1999) (Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών) ΙΙΙ. Από τον Μίλλερ στον Μύλλερ (2000)" Με το ψευδώνυμο Κ. Χ. Μύρης έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Αμήχανον Τέχνημα" (1971 & 1980), "Παράβαση" (1980), τα διηγήματα "Καμπάνα και Οδάξ" (1985), και τη συλλογή τραγουδιών, τα οποία έχουν μελοποιήσει γνωστοί συνθέτες ("Χρονικό", "Ιθαγένεια", "Η μεγάλη αγρυπνία", "Ανεξάρτητα Τραγούδια", "Μεταφυσική Τοπολογία"). Κύριος άξονας του μεταφραστικού του έργου είναι, το αρχαίο δράμα. Έχει μεταφράσει τα ακόλουθα έργα: "Ικέτιδες", "Ορέστεια", "Προμηθεύς Δεσμώτης", "Επτά επί Θήβας" (Αισχύλου), "Ηλέκτρα", "Αντιγόνη", "Αίας", "Τραχίνιες", "Οιδίπους Τύραννος", "Οιδίπους επί Κολωνώ" (Σοφοκλή), "Ιφιγένεια εν Αυλίδι", "Ιφιγένεια εν Ταύροις", "Βάκχες", "Ηλέκτρα", "Ορέστης", "Εκάβη", "Κύκλωψ", "Τρωάδες", "Ελένη", "Ανδρομάχη", "Φοίνισσες" (Ευριπίδη), "Λυσιστράτη", "Πλούτος", "Νεφέλες", "Εκκλησιάζουσες", "Θεσμοφοριάζουσες", "Ιππής", "Όρνιθες" (Αριστοφάνη), "Ταρτούφος", "Ασυλλόγιστος", "Γιατρός με το ζόρι" (Μολιέρου). Συνέπραξε και συνεργάστηκε, επίσης, με τον καθηγητή - αρχαιολόγο κ. Σάββα Γώγο και ομάδα θεατρολόγων για τη συγγραφή του λευκώματος "Επίδαυρος: το αρχαίο θέατρο, οι παραστάσεις" (2002). Ακόμα, το σχολικό εγχειρίδιο "Δραματική Ποίηση" διδάχθηκε επί 25 έτη στα ελληνικά Γυμνάσια, ενώ διδακτέα ύλη σε σχολικά βιβλία του Λυκείου είναι οι μεταφράσεις του της "Αντιγόνης" και του "Οιδίποδα Τυράννου". Από το 1990 διδάσκει ως Επιστημονικός Συνεργάτης του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Έχει διατελέσει μέλος, αλλά και Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και επί μία εικοσαετία Πρόεδρος της Επιτροπής Επιχορηγήσεων Θεάτρου του Υπουργείου Πολιτισμού. Είναι ιδρυτικό μέλος του "Κέντρου Έρευνας & Πρακτικών Εφαρμογών του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος ΔΕΣΜΟΙ", του οποίου σήμερα είναι Πρόεδρος του Δ.Σ., είναι Αντιπρόεδρος της "Εταιρείας Συγγραφέων", μέλος της "Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων" και από τον Νοέμβριο του 2003 Πρόεδρος του Δ.Σ. του "Κέντρου Μελέτης & Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικού Μουσείου". Το 2000 του απενεμήθη το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών, ενώ τον Ιούνιο του 2006 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Μάρτιο του 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008, από το Υπουργείο Πολιτισμού για το συνολικό του έργο.
Ο Στέλιος Κούλογλου γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς Μικρασιάτες. Απόφοιτος της Φαρμακευτικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετεκπαιδεύτηκε στη δημοσιογραφία στη Γαλλία, την Ιαπωνία και την Ινδία. Διετέλεσε ανταποκριτής εφημερίδων και ραδιοτηλεοπτικών σταθμών στο Παρίσι και τη Μόσχα και κάλυψε ως ειδικός απεσταλμένος τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία.
Εργάστηκε ως αρθρογράφος και πολιτικός συντάκτης στις εφημερίδες Η Αυγή, Η Καθημερινή και Το Βήμα, στο Αντί και σε άλλα ελληνικά περιοδικά. Έχει συνεργαστεί με την εφημερίδα Le Monde Diplomatique και με το γαλλογερμανικό κανάλι ARTE.
Από το 1996 ώς το 2008 ήταν αρχισυντάκτης και παρουσιαστής του Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα, που βραβεύτηκε κατ΄ επανάληψη ως η καλύτερη ενημερωτική εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης.
Το 2008 απολύθηκε από την ΕΡΤ γιατί αρνήθηκε να λογοκρίνει το ντοκιμαντέρ που ετοίμαζε για τη "Γενιά των 700 ευρώ". Την ίδια χρονιά ξεκίνησε στο Διαδίκτυο το tvxs.gr, το πρώτο ενημερωτικό σάιτ με στόχο την ανεξάρτητη ενημέρωση των πολιτών.
Η σειρά των ντοκιμαντέρ του ΄Κομμουνισμός: Η μεγάλη ουτοπία του 20ού αιώνα", ΄Ο αγώνας του θανάτου΄ και ΄Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου΄ κέρδισαν σειρά διεθνών βραβείων.
Σήμερα συνεχίζει να αρθρογραφεί και να σκηνοθετεί ντοκιμαντέρ. Είναι ευρωβουλευτής και ζει στις Βρυξέλλες.
Ο Νίνος Φένεκ Μικελίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1936. Σπούδασε ελληνική και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και κινηματογράφο στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Σκηνοθέτησε τη βραβευμένη σε διάφορα φεστιβάλ (Κάρλοβι Βάρι, Λειψίας και Θεσσαλονίκης) μικρού μήκους ταινία "Κύπρον ου μ΄ εθέσπισεν..." (1962-63), βασισμένη στα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη "Ελένη" και "Σαλαμίνα της Κύπρος". Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Πρώτα φτερουγίσματα", 1955, "Σερενάτα στη Μεσόγειο", 1959, "Ερωτικός Μάης: Ποιήματα 1963-2000" (συγκεντρωτική έκδοση), Κέδρος, 2002, και "Έκλειψη και άλλα ποιήματα", Μεταίχμιο, 2008. Έγραψε μελέτες για τον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο και εξέδωσε τα "Ημερολόγιο φυλακής", τα οποία κρατούσε κατά τη διάρκεια της σύλληψής του (1955-56) από τις αγγλικές αρχές της Κύπρου. Από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και για μεγάλο διάστημα αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI). Κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" από το 1975. Από το 1999 μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (European Film Academy).
