Συλλογικό έργο (Καλλιτέχνης)

Σπύρος Βασιλείου (Ζωγράφος)

Ο Σπύρος Βασιλείου (Γαλαξίδι 1903 - Αθήνα 1985) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους του εικοστού αιώνα και η οικογένεια του έχει μετατρέψει το ατελιέ και την οικία του, κάτω από την Ακρόπολη, σε γκαλερί του έργου του και σε μουσείο. Ο Βασιλείου γεννήθηκε στο Γαλαξίδι το 1903 και ήλθε στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1920 για να φοιτήσει στην Σχολή Καλών Τεχνών με υποτροφία. Απογοητευμένος από τον άνυδρο τρόπο διδασκαλίας της εποχής, που έδινε έμφαση στην θεωρητική κατάρτιση, ο Βασιλείου και μια ομάδα συμφοιτητών του επαναστάτησαν και απαίτησαν μεταρρυθμίσεις. Η στάση τους ανάγκασε τη Σχολή να αλλάξει διευθυντή και μεθόδους διδασκαλίας, εισήγαγε το εργαστήριο και υιοθέτησε την διδασκαλία μοντέρνων μεθόδων και σχολών ζωγραφικής όπως ο ιμπρεσιονισμός. Ο Βασιλείου αποφοίτησε το 1923. Η καταξίωση του ήταν άμεση και στα επόμενα 60 χρόνια έγινε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες. Εκτός από τους καμβάδες του, παρήγαγε θρησκευτικές εικόνες, ξυλόγλυπτα, εικονογραφήσεις, αφίσες, σκηνικά για το θέατρο, κλπ. Οι εικόνες και τα σχέδια του έχουν αφομοιωθεί πλήρως στην σύγχρονη Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά. Ο Βασιλείου πίστευε ότι η σύγχρονη Ελληνική τέχνη πρέπει να ενσωματώσει τις επιρροές των διεθνών ρευμάτων χωρίς όμως να χάνει τον Ελληνικό χαρακτήρα της, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα από χιλιετίες παράδοσης. Οι ιμπρεσιονιστικοί και μοντερνιστικοί πίνακες του δεν απέχουν ποτέ πολύ από την Βυζαντινή παράδοση εικονογραφίας, όπως την προσάρμοσε ο ίδιος στην σύγχρονη πραγματικότητα. Το χρονολόγιο της ζωής του, με μια ματιά: 1903. Γεννιέται στο Γαλαξείδι. 1921. Μπαίνει στη Σχολή Καλών Τεχνών. 1929. Κάνει την πρώτη του έκθεση στην αίθουσα τέχνης Στρατηγοπούλου. 1930. Του απονέμεται το Μπενάκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για την αγιογράφηση του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη. 1934. Συμμετέχει στην Μπιενάλε της Βενετίας. 1941. Παντρεύεται την Κική Κωνσταντακοπούλου. 1945. Πρώτη σκηνογραφία για το Εθνικό Θέατρο 1949. Εικονογραφεί το αναγνωστικό της Ε΄ Δημοτικού. 1950. Ιδρύει με τη Ραλλού Μάνου το Ελληνικό Χορόδραμα 1960. Κερδίζει το βραβείο Γκουγκενχάιμ. 1961. Σκηνογραφεί την κινηματογραφικήυποψήφια για Όσκαρ "Ηλέκτρα" του Μιχάλη Κακογιάννη. 1969. Εκδίδει το αυτοβιογραφικό "Φώτα και σκιές". 1975. Μεγάλη αναδρομική στην Εθνική Πινακοθήκη. 1982. Σκηνογραφεί το 146ο και τελευταίο έργο του. 1985. Πεθαίνει στο σπίτι του, κάτω από την Ακρόπολη.

Γιάννης Κεφαλληνός (Ζωγράφος)

Έλληνας αιγυπτιώτης ζωγράφος (Αλεξάνδρεια, 1894 - Αθήνα, 1957).

Ρένα Ανούση - Ηλία (Ζωγράφος)

Αλέξης Κορογιαννάκης (Ζωγράφος)

Λυκούργος Κογεβίνας (Ζωγράφος)

Ο Λυκούργος Κογεβίνας (Κέρκυρα 1887 - Αθήνα 1940) σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι στην Academie de la Grande Chaumiere και αργότερα στον Academie Jylian. Ξεκίνησε σαν ζωγράφος με έργα ιμπρεσιονιστικά, για να ασχοληθεί κατόπιν αποκλειστικά με τη χαρακτική. Είναι ο πρώτος έλληνας καλλιτέχνης που εισήγαγε στην Ελλάδα την τεχνική της οξυγραφίας. Στα χαρακτικά του έργα ξεκινά με ιμπρεσιονιστικά ζωγραφικά στοιχεία, για να καταλήξει σε μια εικονογραφική-περιγραφική διάθεση.

Δημήτριος Γαλάνης (Ζωγράφος)

Ο Δημήτριος Γαλάνης (Αθήνα 1879 - 1966) ζωγράφος, χαράκτης και γελοιογράφος, Θεωρείται ο θεμελιωτής της χαρακτικής στην Ελλάδα. Το 1897-1899 φοίτησε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πολυτεχνείου και το 1899 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου κοντά στο Νικηφόρο Λύτρα. Το διάστημα 1900-1902 σπούδασε στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού. Έζησε πολλά χρόνια στη Γαλλία , πήρε τη γαλλική υπηκοότητα ( αφού κατετάγη πρώτα το 1914 στην Λεγεώνα των Ξένων και υπηρέτησε στο Γαλλικό στρατό και τη διετία 1915-1917 στο συμμαχικό στρατό ) και αργότερα δίδαξε χαρακτική. Από το 1901-1912 είχε μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα ως γελοιογράφος και συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά της εποχής εκείνης στη Γαλλία. To 1945 εξελέγη καθηγητής χαρακτικής στην Ecole des Beaux Arts και ανακηρύχθηκε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Το 1949 ανακηρύχθηκε μέλος και της Ακαδημίας Αθηνών.

Κούλα Μπεκιάρη (Ζωγράφος)

Ζωγράφος και χαράκτρια, η Κ. Μπεκιάρη (1905-1992) σπούδασε φιλολογία και μουσική στην Αθήνα. Δάσκαλοί της στη ζωγραφική υπήρξαν αρχικά ο Κ. Παρθένης και ο Ν. Λύτρας, ενώ στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στον Θ. Τριανταφυλλίδη και χαρακτική στον Γ. Βελισσαρίδη.

Οδυσσέας Αννιτσάκης (Ζωγράφος)

Βασίλης Καζάκος (Ζωγράφος)

Σύγχρονος Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης, γιος του γιαννιώτη ζωγράφου Γιώργου Καζάκου και αδελφός του ηθοποιού Κώστα Καζάκου. Μεταξύ 1964-1965 μαθήτευσε κοντά στους Π. Σαραφιανό και Ν. Νικολάου, προετοιμαζόμενος για την ΑΣΚΤ. Έγινε δεκτός στη Σχολή, μετά από εξετάσεις, την επόμενη χρονιά, και φοίτησε στο Εργαστήριο Χαρακτικής με καθηγητή τον Κώστα Γραμματόπουλο. Εξέθεσε έργα του για πρώτη φορά το 1968, στην ομαδική έκθεση νέων καλλιτεχνών στο Βρετανικό Συμβούλιο, μαζί με εικαστικούς όπως οι Α. Δρούγκας, Α. Κριτσέλης, Θ. Παπαδοπεράκης, Δημ. Σακελίων, Α. Πατσόγλου, κ.ά. Το 2000 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής της ΑΣΚΤ στην Αθήνα. Πέθανε στις 2 Αυγούστου του 2006, αφήνοντας πίσω του ένα πολυσχιδές και πολυσήμαντο έργο.

Άννα Κινδύνη (Ζωγράφος)

Η Άννα Κινδύνη γεννήθηκε το 1914 στη Φώκαια της Μικράς Ασίας. Με την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια της κατέφυγε στη Μυτιλήνη. Επέστρεψαν το 1919, αλλά η ολοκληρωτική καταστροφή του 1922 ανάγκασε την οικογένεια Κινδύνη να προσφύγει για δεύτερη φορά στην Μυτιλήνη, πριν εγκατασταθεί οριστικά στην Αθήνα, το 1930. Εκεί εργάστηκε αρχικά ως σχεδιάστρια στην Εθνική Τράπεζα. Το 1940 παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα Μανόλη Κινδύνη. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής μπήκε στην Αντίσταση, στον τομέα της Εθνικής Αλληλεγγύης και δούλεψε στην στατιστική υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων, επιφορτισμένη με την καταμέτρηση των καθημερινών θανάτων στους δρόμους της πρωτεύουσας, καθήκον που σε μεγάλο βαθμό καθόρισε την μετέπειτα καλλιτεχνική της πορεία. Αμέσως μετά την απελευθέρωση, με τον άνδρα της υπότροφο της Γαλλικής Κυβέρνησης, φεύγει για το Παρίσι, μέσω Ιταλίας, με το ιστορικό πλοίο Ματαρόα. Το 1947 εγγράφεται στο εργαστήριο χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί μαθήματα σχεδίου στις Ακαδημίες Julian και Grande Chaumiere, με καθηγητές τους Δημήτρη Γαλάνη και Albert Cami. Από τότε, και ως το 1965 περίπου, δουλεύει αποκλειστικά με κάρβουνο. Το 1960 κάνει την πρώτη της ατομική έκθεση στην γκαλερί Saint-Placide στο Παρίσι και δύο χρόνια αργότερα στην γκαλερί Reid στο Λονδίνο. Το 1963 της απονέμεται το βραβείο Eugene Carrierre. Τα θέματα και η τεχνοτροπία της σιγά-σιγά διαφοροποιούνται. Η Κινδύνη πειραματίζεται με μία δική της τεχνική, χαράσσοντας πάνω σε πλαστική ύλη. Αποτέλεσμα της διαδικασίας αυτής είναι η μεγάλη σειρά Έρωτες, με έργα που ξεκινούν από το 1975. Το 1984 οργανώνεται μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Ε.Π.Μ.Α.Σ., το 1987 στο Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα και το 2001 στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. Πέθανε στην Αθήνα το 2003. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της δωρήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη από την ανιψιά της, Μαργαρίτα Παπαδημητρίου-Boulenger, το 2006. Έργα της βρίσκονται επίσης στην Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας, στην Τράπεζα της Ελλάδος και σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδος και του εξωτερικού.

Judith Allen - Ευσταθίου (Ζωγράφος)

Λέλα Πασχάλη (Ζωγράφος)

Η χαράκτρια-ζωγράφος Λέλα Πασχάλη σπούδασε από το 1934 ως 1938 στην ΑΣΚΤ ζωγραφική με δάσκαλο τον Κ. Παρθένη και σταδιοδρόμησε στο Παρίσι (1946-1963). Στη χαρακτική τη μύησε ο χαράκτης T. Notton που έζησε στην Ελλάδα στα χρόνια 1937-1947. Σπούδασε στα εργαστήρια χαρακτικής στην Ecole des Beaux Arts (1946-1949) στο Παρίσι, με δάσκαλο αρχικά τον R. Cami και στη συνέχεια τον Lemangy και τον Δ. Γαλάνη. Παράλληλα, σπούδασε γαλλική φιλολογία στη Σορβόννη. Μετά τις σπουδές της, εργάστηκε ως εικονογράφος χαράκτρια σε πολυτελείς εκδόσεις (livres de luxe) μεγάλων εκδοτικών οίκων, όπως οι Βιαλτέ, Μαρτέλ, Οντεόν και Νατάν. Έλαβε μέρος σε διεθνείς ομαδικές εκθέσεις χαρακτικής που έγιναν στο Παρίσι, τη Λιέγη, τη Λουμπλιάνα, το Λουγκάνο, το Σάο Πάολο, την Αλεξάνδρεια, το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη κ.ά. Έργα της βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στις Π.Δ. Αθηναίων και Ρόδου, στο Μουσείο Χαρακτικής Ν. Γρηγοράκη, στο Cabinet des Estampes της Bibliotheque Nationale, στο Γαλλικό Μουσείο Τεχνών κ.α. και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Νικόλαος Βεντούρας (Ζωγράφος)

Δημήτρης Βιτσιώρης (Ζωγράφος)

Αμαρυλίς Κωσταροπούλου (Επιμέλεια)