Το βιβλίο αυτό, που αποτελεί ιστορία και μύθο μαζί, γιατί η ιστορική ακρίβεια δεν είναι εύκολο να διαφυλαχθεί απόλυτα όταν οι πληροφορίες προέρχονται από αυτόπτες μάρτυρες που ήταν πολύ μικροί όταν έζησαν τα γεγονότα και πολύ μεγάλοι όταν τα διηγήθηκαν, είναι γραμμένο σε απλό, λιτό ύφος, διανθισμένο με τοπικά έθιμα, άσματα και διαλόγους στην ποντιακή και τουρκική γλώσσα, και δείχνει, με θέμα τη δραματική προσπάθεια μιας χήρας με δυο ανήλικα παιδιά να διασχίσει τη Μικρά Ασία αναζητώντας μια ασφαλή για τα παιδιά της νέα πατρίδα, την ελεεινή απανθρωπιά και τη σκληρότητα του Τουρκικού Κράτους των δεκαετιών του 1910 και 1920 προς τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Μικράς Ασίας και ιδιαίτερα προς τους Έλληνες και τους Αρμένιους του Πόντου, σε μεγάλη αντίθεση με τη στάση πολλών απλών Τούρκων πολιτών, που σε αρκετές περιπτώσεις υπήρξε συγκινητική.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]