Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789604696758
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Το βιβλίο "Πώς εφτάσαμε στην 4η Αυγούστου" αποτελεί ιστορική αφήγηση της δραματικής περιόδου που αρχίζει με το τυχοδιωκτικό, κακοσχεδιασμένο και επιπλέον προδομένο "κίνημα του 1935" των βενιζελικών, οδηγεί στην επιστροφή του Γεωργίου του Β΄με "υποδειγματικά" νόθο δημοψήφισμα (να `ναι καλά και οι Άγγλοι...) και τερματίζεται με τη φασιστικής μορφής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου του 1936 του Ιωάννη Μεταξά, του γερμανόφιλου ακροδεξιού μοναρχικού τέως στρατηγού, που σαν πολιτικός απορρίφτηκε συστηματικά από τους πολίτες και που μολοντούτο ακολούθησε φιλοβρετανική πολιτική.
Ριχάρδος Σωμερίτης
Η Σοφία Ν. Σφυρόερα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και του Πέλου Κατσέλη, σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου Ε. Χατζίκου, χορό στη Σχολή Γιάννη Μέτση. Από τα φοιτητικά της χρόνια εργάστηκε ως ηθοποιός κοντά στους Μ. Κακογιάννη, Θ. Αγγελόπουλο, J. Dassin, Π. Βούλγαρη, Τ. Μαρκετάκη, Ν. Κούνδουρο, Μ. Βολανάκη κ.ά. και σαν παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών. Από το 1984 εργάζεται ως σκηνοθέτης στην τηλεόραση. Η πρώτη της ταινία μικρού μήκους "Το κίτρινο γάντι" (1984) απέσπασε βραβείο κριτικών και δημοσιογράφων στο Παιδικό Φεστιβάλ του Σαλέρνο στην Ιταλία και κρατικό βραβείο στην Ελλάδα. Η επόμενη, "Ένα παιχνίδι που δεν τέλειωσε" (1985), απέσπασε έπαινο στο Φεστιβάλ του Μονάχου, προβλήθηκε σ΄όλα τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, ενώ το ντοκιμαντέρ της "Ηλεκτρική ενέργεια" πήρε το α΄ βραβείο βιομηχανικού ντοκιμαντέρ χωρών ΕΟΚ (Λοζάννη 1989). Το 1990 δίδαξε Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία στο Melbourne University στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου σκηνοθέτησε και την αναπαράσταση των Ολυμπιακών Αγώνων, έχοντας την τιμή της Πρωθιέρειας στην αφή της ολυμπιακής φλόγας. Στη διάρκεια της διαμονής της στην Αυστραλία εργάστηκε στο κρατικό, πολυεθνικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο SBS. Μοιράζει τη ζωή της ανάμεσα στη φιλολογία, τη σκηνοθεσία, τη συγγραφή και το γιο της Άγγελο-Νίκο.
Δημοσιογράφος και ιστορικός, ο Σπύρος Λιναρδάτος (1923-2004) γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Τελείωσε το Βαρβάκειο Γυμνάσιο στην Αθήνα και μπήκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1940. Από τις πρώτες μέρες της Κατοχής παίρνει μέρος στην οργάνωση του σπουδαστικού αντιστασιακού κινήματος, ως στέλεχος της ΟΚΝΕ. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ του αναθέτουν την οργάνωση του κινήματος νεολαίας σε συνοικιακούς τομείς της Αθήνας.
Επαγγελματίας δημοσιογράφος από το 1946, δουλεύει σε αθηναϊκές εφημερίδες ("Ριζοσπάστης", "Ελληνική Ημέρα", "Η Αυγή" κ.λπ.) με δύο περιόδους αναγκαστικής διακοπής: από το Φλεβάρη του 1948 ως τις αρχές του 1952 που βρίσκεται εκτοπισμένος σε νησιά και στρατόπεδα συγκεντρώσεως (Ικαρία, Μακρόνησος, Άη Στράτης) και από τις 21 Απριλίου 1967, που συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στα Γιούρα και αργότερα στη Λέρο (Παρθένι και Λακκί) ως το καλοκαίρι του 1970. Ταυτόχρονα με τη δουλειά του σε καθημερινές εφημερίδες, ασχολείται με μεταφράσεις λογοτεχνικών και πολιτικών έργων σε γνωστούς εκδοτικούς οίκους και συνεργάζεται με φιλολογικά και πολιτικά περιοδικά.
Από το 1954 γράφει σε πρώτη μορφή τα ιστορήματα για την περίοδο 1935-41, που θα εκδοθούν αργότερα σε πέντε τόμους. Από τότε ασχολείται πιο συστηματικά με τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Από το 1972 αρχίζει να γράφει το ιστόρημά του για την περίοδο 1949-67 που θα εκδοθεί αργότερα (1978-86) σε πέντε τόμους με γενικό τίτλο "Από τον Εμφύλιο στη Χούντα".
Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της ΕΔΑ από το 1956 και αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1961, έρχεται (το 1965 στο Βουκουρέστι) σε σύγκρουση με την ηγεσία του κόμματος για την πολιτική της τής περιόδου και για γενικότερα προβλήματα του αριστερού κομμουνιστικού κινήματος. Λίγο πριν από τη διάσπαση αποχωρεί από το ΚΚΕ. Τον Αύγουστο του 1968 πρωτοστατεί στη διαμαρτυρία εκατό εξορίστων του Παρθενίου Λέρου για τη Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία. Μετά τη Μεταπολίτευση υποστηρίζει την κίνηση (Ηλία Ηλιού κ.ά.) για συσπείρωση δυνάμεων της Αριστεράς στην ΕΔΑ.
Από το 1974 ως το 1982 που συνταξιοδοτείται εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης στην εφημερίδα "Το Βήμα", με την οποία εξακολούθησε να συνεργάζεται με άρθρα και μετά τη συνταξιοδότησή του ως τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Συνεργάστηκε επίσης κατά καιρούς σε πολιτικά περιοδικά ("Αντί", "Ταχυδρόμος", "Οικονομικός Ταχυδρόμος" κ.λπ.)
Εργογραφία:
- "Πώς εφτάσαμε στην 4η Αυγούστου", Θεμέλιο 1965· 1988, Διάλογος, 1974
- "Η 4η Αυγούστου", Θεμέλιο 1966· 1988, Διάλογος, 1975.
- "Η Κύπρος ως την ανεξαρτησία", στην έκδοση "Ο Μακάριος και οι σύμμαχοί του", Gutenberg 1972
- "Από τον εμφύλιο στη χούντα", Παπαζήσης, 1974-86 (5 τόμοι)
- "Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι Μεγάλες Δυνάμεις (1936-1940)", Προσκήνιο, 1994
- "Ο πόλεμος του 1940-41 και η μάχη της Κρήτης", Προσκήνιο, 1995.
Μεταφράσεις:
- "Η ζωή του Σαρλώ", 1954
- Ε. Λούντιβιχ, "Τρεις Τιτάνες", Γκοβόστης, 1954
- Στέφαν Τσβάιχ, "Ο φόβος", Γκοβόστης, 1955
- "Μικρή Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια", Εκδόσεις ΄70, 1970
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
