Το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα είναι η καταστροφή της φύσης. Υπάρχει σωτηρία απ` τους άπληστους που ενδιαφέρονται μόνο να επιδεικνύουν τον πλούτο και να σπαταλούν τον κόπο του λαού; Υπάρχει μέλλον για τα παιδιά των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών, όλων των ωραίων μορφών ζωής του μοναδικού αυτού πλανήτη;
Ο Τηλέμαχος Ζαγρέας έρχεται με το βιβλίο αυτό να δώσει μια φωτεινή ακτίνα ελπίδας. "Η γη μπορεί να γειάνει μόνο όταν ο άνθρωπος στέκεται ως μεσολαβητής ανάμεσα στο Θεό πάνω και στα ζώα και φυτά κάτω". Ανάμεσα σε μια επιστήμη που δεν ξέρει τι θα πει αρετή και μια θρησκεία που εμπορεύεται το Θεό, δείχνει με τα τραγούδια του το Θεό που είναι μες τη φύση!
Τα τραγούδια του είναι έκφραση μιας πνευματικής εμπειρίας. Σαν άλλος Οδυσσέας περιγράφει σειρήνες και νεράιδες, θεούς και θεές που αντάμωσε στο μεγάλο ταξίδι.
Τραγουδιστής και δάσκαλος μαζί, με όπλο το γέλιο και τη σάτιρα καλεί τους ανθρώπους να συμμετάσχουν σε μια κοινωνία από "ίσια ιερούς, ίσια λαμπρούς, ίσια ευδαίμονες θεούς", όπως λέει ο Χάινε!
Ο Ορφέας μας λέει: Τρεις είναι οι άρχοντες του κόσμου που διαδέχονται ο ένας τον άλλον στην εξουσία: Ζευς, Ουρανός και Κρόνος (Πατήρ, Υιός και Πνεύμα). Στο τέλος, στο πλήρωμα του χρόνου, την εξουσία παίρνει ο Διόνυσος. Αυτός αναλαμβάνει να συνδέσει την αθάνατη ψυχή του ανθρώπου με τον Πατέρα και αυτή είναι η ανάσταση του Διονύσου!
Ο Τηλέμαχος Ζαγρέας γεννήθηκε στον παλιό Πλαταμώνα, στην πλαγιά του Ολύμπου που βλέπει το Αιγαίο. Σπούδασε φυσική στο Μόναχο Γερμανίας. Διδάχθηκε από τον Einstein τη σχετικότητα και από τον Heisenberg την απροσδιοριστία. Στράφηκε στην έρευνα μιας συμπαντικής απόλυτης αλήθειας που θα ισχύει για όλα τα όντα κι αυτό το πέτυχε ανοίγοντας διάλογο με όντα οργανικά και ανόργανα. "Την θεωρίαν του παντός προτιμητέον πάντων των δοκούντων είναι χρησίμων", είναι γραμμένο στην είσοδο του Πανεπιστημίου του Μονάχου. Ακολουθώντας τη ρήση αυτή ελευθέρωσε τον εαυτό του από δοκούντα χρήσιμα ώστε να μπει μέσα του (Πάσχα του ΄71) το Μεγάλο Πνεύμα που δεν είναι άλλο από τον θεό που οι Έλληνες ονόμαζαν Ζευς (ζω + εύ), και οι Λατίνοι Jupiter (Jus + Pater). Έταξε στον εαυτό του ένα χρόνο σιωπής. Επέστρεψε στην Ελλάδα όπου περιήλθε πολλά μέρη. Την άνοιξη του ΄72 πέρασε ένα διάστημα σε μια σπηλιά του Ψηλορείτη με προσευχή και νηστεία. Εκεί κατάλαβε την αποστολή του: να παρέμβει στην κοινωνία των ανθρώπων με τραγούδια σατιρικά και χαρούμενα. Γιατί μόνο η χαρά κι όχι ο φόβος, ενώνει πραγματικά τους ανθρώπους. Από τότε έζησε ανάμεσα σε Γερμανία και Ελλάδα προσπαθώντας να ενώσει, να ζέψει τα αντίθετα. Έτσι έγραψε 36 τραγούδια, ένα κάθε χρόνο. Περίπου τα μισά στην ελληνική και τα άλλα μισά στην γερμανική γλώσσα. Πότε σε ροκ ρυθμούς, πότε σε ρεμπέτικους, ταξιδεύει στον χώρο και τον χρόνο. Πρόσωπα της ιστορίας και του μύθου: Αννίβας, Αχιλλέας, Αριάδνη, Αφροδίτη, θεοί και ημίθεοι, σειρήνες και νεράιδες, τιτάνες και γίγαντες, ζωντανεύουν μπροστά μας. Από την αραβική έρημο στην Ιρλανδία, απ΄ τη γη των Μασάι στη Νέα Υόρκη, το πνεύμα του πετάει μαγικά και ενώνει χαρούμενα ό,τι ωραίο έχει να δείξει της γης η σφαίρα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
