Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602032176
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Αυτό το βιβλίο μας μιλάει για τη ζωή και τα κατορθώματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Παρακολουθούμε τη γέννησή του, την ανατροφή του και τη μόρφωσή του. Τον βλέπουμε να γίνεται βασιλιάς των Μακεδόνων. Όνειρό του είναι να κάνει ένα κράτος παγκόσμιο που ν΄ αγκαλιάζει πολλούς λαούς οι οποίοι θα ζουν αδερφικά, ένα κράτος με βάσεις ελληνικές. Δίνει μάχες και ζει πολλές περιπέτειες. Με πολλούς κόπους κατακτά χώρες από τον Ελλήσποντο και την Ιωνία ως την Αίγυπτο, τη Συρία, τη Μεσοποταμία, τη Βαβυλωνία. Υποτάσσει τους Πέρσες, τους Μήδους και όλες τις περιοχές ως τον Ινδό ποταμό. Όμως σύντομα ο μεγάλος αυτός κατακτητής και οραματιστής, μ΄ έναν τρόπο απίστευτο, θ΄ αφήσει την τελευταία του πνοή! Και μαζί του θα χαθούν όλα τα όνειρα.
Ο Γιώργος Βακαλό γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1902 και πέθανε στην Αθήνα το 1991. Ξεκίνησε τη μαθητεία του στη ζωγραφική και στη μικρογραφία κοντά στον Λύσανδρο Πράσινο (πατέρα του Μάριου Πράσινου). Συνέχισε στo Παρίσι (1922-1928), στις Ecole des arts decoratifs και στις Ακαδημίες Grande chaumiere και Julian. Σπούδασε, επίσης, σκηνογραφία στη θεατρική σχολή του C. Dullin L΄ atelier και κοντά στον L. Medgyes. Κατά τη δεκαετία 1930-1940, συνεργάστηκε ως σκηνογράφος με τους J. Copeau, J.-L. Barrault, M. Saint-Denis, Itkin, σε διάφορα θέατρα στο Παρίσι, καθώς επίσης και με την Compagnie des Quinze στο Globe Theatre στο Λονδίνο.
Εξέθετε τακτικά τη ζωγραφική του στα Salon d΄automne και Salon des independants και όλο αυτό το διάστημα μετείχε σε διεθνείς εκθέσεις σκηνογραφιών, ενώ το 1938 διακρίθηκε με το Α΄ Βραβείο ζωγραφικής στην Exposition Carmine. Οι μακέτες των σκηνικών του για την Ειρήνη του Αριστοφάνη, που ανέβασε ο C. Dullin αγοράστηκαν τότε από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Το 1940, ύστερα από την εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία, έρχεται στην Ελλάδα και αρχίζει τις συνεργασίες του με ελληνικά θέατρα, όπως την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Κ.Θ.Β.Ε., το Εθνικό Θέατρο, κ.ά. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας Στάθμη και ίδρυσε το 1957 μαζί με τους Π. Τέτση, Φ. Φραντζισκάκη και Ε. Βακαλό την πρώτη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών της Ελλάδας.
Έχει παρουσιάσει έργα του σε ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κύπρο, Λος Άντζελες, ενώ το 1994 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση στην Γκαλερί Νέες Μορφές στην Αθήνα. Έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Biennale Αλεξάνδρειας,1967 κ.ά.) και έχει τιμηθεί με το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής από το Γαλλικό Κράτος το 1953.
