Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602042861
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Κυρίαρχο στοιχείο του ελληνικού τοπίου είναι η θάλασσα. Οι εκτεταμένες ακτογραμμές της χώρας έχουν ανάπτυγμα δεκαπέντε χιλιάδων χιλιομέτρων. Στο περίγραμμά τους περιέχονται αναρίθμητοι όρμοι, κόλποι, ακρωτήρια, χερσόνησοι και ισθμοί. Η ανοιχτή επιφάνεια της θάλασσας έξω από τις ακτές χωρίζονται σε τέσσερα κύρια και πέντε μικρότερα πελάγη, που με τη σειρά τους υποδιαιρούνται σε δώδεκα θάλασσες. Σαν κάποιος να τα σκόρπισε με τυχαία ζάρια, υπάρχουν περισσότερα από 1500 μικρά και μεγάλα νησιά που επιπλέουν στο υδάτινο στοιχείο, άλλοτε σε πυκνές και άλλοτε σε αραιές διατάξεις, σχηματίζοντας δέκα ομάδες.
Αυτό το σύνολο μπορεί να παραλληλιστεί με γαλαξία, όπου συναντά κανείς απειρία ουράνιων σωμάτων με διαφορετικά επιμέρους χαρακτηριστικά και σε μοναδικούς σχηματισμούς. Στην προσπάθεια μεταφοράς της ανάλογης αίσθησης σε αυτό το λεύκωμα με την παράθεση εικόνων, επιλέχθηκε η ανάδειξη των συχνά αδιόρατων ή κρυφών συσχετίσεων μεταξύ τους, δημιουργώντας ζεύγη αντίστιξης ή συγγένειας, με στόχο την προβολή της ανεξάντλητης ποικιλίας τους.
Δημήτρης Φιλιππίδης
Το λεύκωμα διανθίζεται με αποσπάσματα από το βιβλίο της Καινής Διαθήκης "Πράξεις των Αποστόλων".
Ο Δημήτρης Φιλιππίδης (γ. 1938) είναι αρχιτέκτονας (ΕΜΠ, 1962), μετά το 1975 καθηγητής πολεοδομίας και σήμερα ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Εργάστηκε σε διάφορα γραφεία εκπονώντας αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές μελέτες (1964-1995) και διακρίθηκε σε διαγωνισμούς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κριτικές βιβλίων για την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη αρχιτεκτονική, την πολεοδομία και την εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία: "Νεοελληνική αρχιτεκτονική" (1984), "Για την ελληνική πόλη" (1990), "Είκοσι θέσεις για την πολεοδομία" (1990), "Το σκυρόδεμα στην ελληνική αρχιτεκτονική του εικοστού αιώνα" (1992), "Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα" (1994), "Λύσανδρος Καυταντζόγλου" (1995), "Πέντε δοκίμια για τον Κωνσταντινίδη" (1997), "Διακοσμητικές τέχνες" (1998), "Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" (2001), "Προάστια και εξοχές της Αθήνας του ΄30" (2006), "Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις" (2006), "Νεοκλασικές πόλεις στην Ελλάδα" (2007), "Οικοδομικό τετράγωνο 19 (2009), "Εφήμερη και αιώνια Αθήνα" (2009), "Δημήτρης Πικιώνης" (2009). Έχει επιμεληθεί αφιερώματα και μονογραφίες αρχιτεκτόνων, καθώς και τους έξι πρώτους τόμους της σειράς "Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική" (1980-1988).
Ο Γιώργης Γερόλυμπος γεννήθηκε στο Παρίσι το 1973 και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε φωτογραφία στο Τμήμα Φωτογραφίας των ΤΕΙ Αθήνας (1996), μεταπτυχιακά ΜΑ στην Εικόνα και Επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (1997), Αρχιτεκτονική στο ΑΠΘ (2005). Εργάζεται επαγγελματικά στον χώρο των αρχιτεκτονικών εκδόσεων και έχει δημοσιεύσει την δουλειά του, κατά καιρούς, σε βιβλία και περιοδικά. Η δουλειά του έχει εκτεθεί σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διδάσκει στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Εργάστηκε ως Χημικός. Αφιερώθηκε στη φωτογραφία το 1940. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ήπειρο είναι ο επίσημος φωτογράφος του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια ο ανταποκριτής για πρακτορεία και περιοδικά του και περιοδικά του εξωτερικού, όπως το περιοδικό "Life" και το πρακτορείο "Assosiated Press". Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Πέθανε στην Αθήνα το 1993. Το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη γίνεται κάτοχος του αρχείου Χαρισιάδη το 1997.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε μαθηματικά (1978). Από το 1982 εκθέτει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Το 1999 δημοσίευσε το βιβλίο με τίτλο "Γαιομετρίες".
Γεννήθηκε στην Λαμία το 1898. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Πολυτεχνική Σχολή. Άρχισε την ενασχόλησή της με τη φωτογραφία το 1940-1944. Μετά την κήρυξη του πολέμου φωτογράφισε τη ζωή εκείνων που έμειναν στην πρωτεύουσα. Εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό. Διηύθυνε το τμήμα φωτογραφίας της UNRRA (1946-1950). Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Μια πάθηση των ματιών την ανάγκασε να σταματήσει τη φωτογραφία. Δώρισε το αρχείο των φωτογραφιών της στο Μουσείο Μπενάκη (1978). Πέθανε στην Αθήνα το 1990.
Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας από τον φωτογράφο Πάνο Γεραλή. Στα πρώτα της βήματα ασκήθηκε με επιτυχία σε λήψεις μουσειακών εκθεμάτων, τοπίου και αρχαιοτήτων. Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κατά τη γερμανική Κατοχή κατέγραψε τη ζωή του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, αποτυπώνοντας τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές φωτογραφίες των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών. Κατά την περίοδο του εμφυλίου (1947-1949) κατέγραψε τη ρημαγμένη ύπαιθρο, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της αλλά και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της χώρας, συνεργαζόμενη με την UNRRA και τις αμερικανικές αποστολές. Μετά το 1950 συμμετείχε με την προσωπική της ματιά, συχνά ως μέλος της ΕΦΕ (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εικόνας της Ελλάδας όπως προβλήθηκε μέσα από τα τουριστικά έντυπα και φωτογραφικά βιβλία. Δύο μάλιστα σημαντικές εκδόσεις από τον ελβετικό οίκο Clairefontaine / Guide du Livre, "La Grece a ciel ouvert" και "Iles Greques", διέδωσαν τις φωτογραφίες της πέρα από τα σύνορα της χώρας μας. Το έργο της, με την κατάθεσή του από την ίδια στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη το 1976, είδε πάλι το φως και επανεκτιμήθηκε κυρίως την τελευταία εικοσαετία.
(φωτογραφία: 1950, συλλογή Φίλη Αρναούτογλου)
Γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ το 1966. Απόφοιτος του Goldsmith΄s College, University of London, Μ. Βρετανία (Master of Arts στη Φωτογραφία, 1998). Από το 1992 μέχρι το 2002 εργάστηκε ως φωτογράφος αρχαιολογίας σε Ελλάδα, Μ. Βρετανία, Ιταλία, Τουρκία και Γαλλία. Από το 1998 μέχρι σήμερα εργάζεται ως φωτογράφος αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη και τη Νέα Υόρκη.
Από το 2003 επίκουρη καθηγήτρια Φωτογραφίας Αρχιτεκτονικής στο School of Architecture, Planning and Preservation, Columbia University, NYC, ΗΠΑ.
Ο Ηλίας Κοσίντας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Σπούδασε φωτογραφία στη σχολή "Focus". Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια φωτογραφίας στον Φωτογραφικό Κύκλο και με τους φωτογράφους Νίκο Οικονομόπουλο και Larry Towell. Εργάστηκε ως βοηθός στα σεμινάρια του Κωνσταντίνου Μάνου (1998, Φωτογραφικό Κέντρο Σκοπέλου). Έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις καθώς και μια προσωπική στη γκαλερί "Αστρολάβος". Από το 1989 εργάζεται επαγγελματικά με την επεξεργασία ασπρόμαυρων φωτογραφιών.
Ο Κωνσταντίνος Βολανάκης ή Βολονάκης (Ηράκλειο Κρήτης 1837 - Πειραιάς 1907) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα.
Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία του Μονάχου κοντά στον Karl von Piloty. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στο Μόναχο, την Βιέννη και την Τεργέστη. Το 1883 επέστρεψε στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε στον Πειραιά και μέχρι το 1903 δίδαξε στην Σχολή των Ωραίων Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) της Αθήνας. Μόνιμη πηγή έμπνευσής του αποτέλεσαν η θάλασσα, τα πλοία και τα λιμάνια Μαζί με τον Θεόδωρο Βρυζάκη, τον Νικηφόρο Λύτρα, τον Νικόλαο Γύζη και τον Γεώργιο Ιακωβίδη, θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του ακαδημαϊκού ρεαλισμού, της λεγόμενης "Σχολής του Μονάχου".
Ο Βικέντιος Μποκατσιάμπης (Ποταμός Κέρκυρας, 1856 - Αθήνα, 1932), σπούδασε ζωγραφική στη Μασσαλία, τη Φλωρεντία και στην Accademia di San Luca της Ρώμης, όπου και παρέμεινε επί δεκαπενταετία. Το 1900 διορίσθηκε καθηγητής της κοσμηματογραφίας στο Σχολείον των Τεχνών διαδεχόμενος τον Βικέντιο Λάντσα και παρέμεινε στη θέση του επί είκοσι οκτώ χρόνια, οπότε αποχώρησε λόγω ηλικίας (το 1928). Η τοπιογραφία με υδατόχρωμα ήταν η κατεξοχήν ειδικότητά του.
