Tο μεταξωτό της φόρεμα είχε βαθύ άνοιγμα μπρος και πίσω. Πίσω ως κάτω στη μέση και μπροστά μέχρι αναισθησίας. - Κομπιναιζόν αποκλείεται να φορούσε... Αυτό είναι κάτι που ίσως θα μπορούσε να με κρατήσει εδώ. - Περισσότερο από περιέργεια. - Πρέπει να είναι μια αλλόκοτη αίσθηση -σαν να σε παρασύρουν αφρισμένα ρεύματα. - Δεν θα πω σε κανέναν πως επιστρέφω στην ανυπαρξία άπρακτος. Θα κάνω σαν να έχω δοκιμάσει τα πάντα... Είναι εξευτελιστικό να είσαι άνθρωπος, και να μην έχεις δοκιμάσει το πιο ανθρώπινο πράγμα. - Έρχεστε από την Αίγυπτο, αξιότιμε κύριε, και δεν έχετε δει τις πυραμίδες;! - Σήμερα δεν θέλω να κλάψω πάλι. Δεν θέλω να σκεφτώ πάλι την κηδεία μου.
"Το έργο "Fruhlingserwachen", που στο διάστημα του μεσοπολέμου ήταν το πιο πολυπαιγμένο δραματικό έργο σε όλες τις γερμανόφωνες σκηνές, φέρει τον υπότιτλο: "Μια παιδική τραγωδία". Και σε παρένθεση ο Βέντεκιντ προσθέτει: "γραμμένο από το φθινόπωρο του 1890 ως το Πάσχα του 1891". Ακολουθεί μια κάπως περίεργη αφιέρωση: "Στον Κύριο με τη μάσκα". Αυτό το μικρό δράμα με το προκλητικό, για την εποχή, ύφος του, με τις μάχες που ξέσπασαν με τη λογοκρισία και με αφορμή τις παραστάσεις του, με τα διδάγματά του υπέρ μιας εντελώς ελεύθερης διαπαιδαγώγησης των παιδιών και των εφήβων, καθρεφτίζει μια ολόκληρη εποχή: το διάστημα από την αρχή του αιώνα μας ως τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι μόνο σε γερμανική αλλά σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Εμπεριέχει σε μικρογραφία όλο το πολιτικό χάσμα ανάμεσα στον προπολεμικό αστικό κόσμο και τα διάφορα μεταπολεμικά πολιτισμικά ρεύματα, αποπνέει τον αέρα της καλλιτεχνικής και πνευματικής επανάστασης που εκρήγνυται παντού στην Ευρώπη γύρω στο 1910 και θα χαράξει τις θεμελιακές γραμμές της πορείας του ευρωπαϊκού πολιτισμού του αιώνα μας.
Το έργο αποτελείται από μικρές σκηνές που διαδέχονται η μια την άλλη με γοργό ρυθμό, και παρουσιάζει στιγμιότυπα από τη ζωή των μαθητών του γυμνασίου και των γονιών τους, ενώ συγχρόνως έχει μια αρκετά ασυνήθιστη πλοκή. Αυτός ο καλειδοσκοπικός χαρακτήρας της δημιουργικής δομής ερμηνεύεται σήμερα ως προδρομική μορφή του εξπρεσιονιστικού station drama. Ο Βέντεκιντ δεν είναι μόνο πρωτοπόρος στο γλωσσικό ύφος και στον θεματογραφικό τομέα, αλλά και στη δραματουργική τεχνική. [...]"
(Βάλτερ Πούχνερ, απόσπασμα από το βιβλίο του "Ευρωπαϊκή θεατρολογία: ένδεκα μελετήματα", Ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, Αθήνα 1984)
Ο Φρανκ Βέντεκιντ γεννήθηκε στο Ανόβερο στις 24 Ιουλίου 1864. Το 1877 σε ηλικία 13 ετών γράφει το πρώτο του θεατρικό έργο "Μια σκηνή της Ανατολής" ("Eine Szene aus dem Orient"). Το 1879-80 γράφει το δεύτερό του έργο "Οι απελπισμένοι" ("Die Verzweifelten") και το 1882 "Το Συμπόσιο του Σωκράτη" ("Das Gastmahl bei Socrates"). Το 1884 παίρνει το μπακαλωρεά και αρχίζει σπουδές γερμανικής και γαλλικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο της Λωζάνης. Λίγο μετά, με την προτροπή του πατέρα του πηγαίνει στο Μόναχο να σπουδάσει νομικά. Εκεί συχνάζει στα θέατρα, στην όπερα και στις αίθουσες συναυλιών.
Το 1886 γράφει τον "Ταχυζωγράφο" (Der Schnellmaler oder Kunst und Mammon"). Το έργο θα εκδοθεί το 1889 στη Ζυρίχη. Ο Βέντεκιντ αποφασίζει να αφιερωθεί στα γράμματα. Η απόφασή του να εγκαταλείψει τις σπουδές του, προκαλεί τη ρήξη με τον πατέρα του.
Το 1887 αρχίζει τη συγγραφή μιας κωμωδίας σε στίχους, που θα μείνει ατελείωτη, "Το ξύπνημα της Ελίν" ("Elins Erweckung"). Το έργο προαναγγέλλει το "Ξύπνημα της άνοιξης" και τη "Λούλου".
Συμφιλιώνεται με τον πατέρα του που του επιτρέπει να μείνει στη Ζυρίχη και να ασχολείται με τα γράμματα. Τον Οκτώβριο του 1888 πεθαίνει ο πατέρας του. Η κληρονομιά του επιτρέπει να ακολουθήσει μια καριέρα ανεξάρτητου συγγραφέα. Το 1889 γράφει το "Παιδιά και μπούφοι" ("Kinder und Narren"). Το 1890 αρχίζει να γράφει το "Ξύπνημα της Άνοιξης" το οποίο εκδίδεται ένα χρόνο μετά.
Από το 1892 έως το 1894 διαμένει στο Παρίσι. Επειδή οι οικονομικοί του πόροι έχουν εξαντληθεί, προσλαμβάνεται ως γραμματέας από ένα Δανό γλύπτη. Γράφει το "Φάντασμα του ήλιου" ("Das Sonnenspectrum"), το "Κουτί της Πανδώρας" και την πρώτη εκδοχή του "Πνεύματος της γης" καθώς και το "Ελιξίριο του έρωτος" (Der Liebestrank").
Στο Μόναχο, το 1896-1897, συνεργάζεται, με μισή καρδιά και με το ψευδώνυμο Ιερόνυμος Κομπς, με την περίφημη εφημερίδα "Simplissimus". Ενώ σιγά σιγά είχε αρχίσει να κάνει ένα όνομα ως συγγραφέας, παρόλα αυτά δεν κατορθώνει να ανέβουν τα έργα του στο θέατρο. Το 1897 εκδίδει μια συλλογή από νουβέλες, ποιήματα και παντομίμες με τίτλο "Η πριγκίπισσα Ρουσάλκα" καθώς και "Οι νέοι άνθρωποι" ("Der junge Welt"), μια νέα εκδοχή του "Παιδιά και μπούφοι". Ο Βέντεκιντ ξαναβρίσκει αυτή την εποχή τη Φρίντα Στρίντμπεργκ που παίρνει το διαζύγιό της. Από τη σχέση τους γεννιέται ένα παιδί, ο Φρίντριχ Στρίντμπεργκ.
Χάρη στο φίλο του Κουρτ Μάρτενς, το 1898, προσλαμβάνεται ως γενικός γραμματέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης στο θέατρο της Λειψίας που είχε ιδρυθεί από τον Καρλ Χάινε, το Ibsen-Theater. Εργάζεται εκεί με το ψευδώνυμο Χάινριχ Κάμερερ. Δίνεται η πρεμιέρα του "Πνεύματος της γης" στις 25 Φεβρουαρίου σε σκηνοθεσία του Καρλ Χάινε. Μετά τη διάλυση του θιάσου ο Βέντεκιντ προσλαμβάνεται ως δραματουργός, ηθοποιός και σκηνοθέτης στο Munchner Schauspielhaus που διηύθυνε ο Γκέοργκ Στόλμπεργκ. Η επανάληψη του "Πνεύματος της γης" είναι μια αποτυχία. Η "Simplissimus" κατάσχεται διότι έχει δημοσιεύσει δυο ποιήματα του Βέντεκιντ όπου σατιρίζει τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο τον 2ο. Ο συγγραφέας και ο εκδότης καταδιώκονται για έγκλημα καθοσιώσεως (κατά του βασιλιά). Ο Βέντεκιντ διαφεύγει στη Ζυρίχη, κατόπιν στο Παρίσι. Αρχίζει να γράφει τον "Μαρκήσιο φον Κηθ".
Τον Ιούνιο του 1899 επιστρέφει στη Λειψία και παραδίδεται στις αρχές. Φυλακίζεται από το Σεπτέμβριο του 1899 έως το Φεβρουάριο του 1900. Το Δεκέμβριο του 1899, δίνεται η πρεμιέρα του "Τραγουδιστή της όπερας" στο Βερολίνο. Το Σεπτέμβριο του 1900 δίνεται η πρεμιέρα του "Ελιξίριου του έρωτα" στο Pfauentheater της Ζυρίχης. Συνδέεται με την Χίλντεγκαρντ Τσέλνερ με την οποία αποκτά το 1903 το δεύτερο γιο του Φρανκ.
Ο "Μαρκήσιος φον Κηθ" ανεβαίνει στο Βερολίνο. Το έργο δεν έχει καμιά επιτυχία. Δίνεται η πρεμιέρα του "C΄ est la vie" το 1902 στο Schauspielhaus του Μονάχου που είναι η επανάληψη του "Μαρκήσιου φον Κηθ" με τον ίδιο τον Βέντεκιντ στο βασικό ρόλο. Το Δεκέμβρη του 1902 ανεβαίνει από το Kleines Theater του Μαξ Ράινχαρτ το "Πνεύμα της γης".
Το 1903 γράφει το "Χιντάλλα", πρώτη γραφή του έργου του Καρλ Χέτμαν. Το 1901 δημοσιεύει με τον τίτλο "Mine-Haha" τα τρία πρώτα κεφάλαια ενός ημιτελούς μυθιστορήματος
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
