"...Ο ρόλος του κάθε ανθρώπου στη ζωή είναι φυτεμένος σαν σπόρος στο γενετικό του κώδικα. Ελάχιστοι, οι εκλεκτοί, γεννιούνται για να κυβερνήσουν. Οι πολλοί, οι ταπεινοί, γεννιούνται για να αποτελούν τη μάζα που θα κυβερνηθεί από τους εκλεκτούς..."

Αυτό δήλωνε ο Αλέξανδρος Κομνηνός που ένιωθε πως γεννήθηκε για ένα μόνο ρόλο. Του πολιτικού. Για να φτάσει ψηλά. Να κυβερνήσει θεούς και δαίμονες. Το γνώριζε από μικρό παιδί και γι` αυτό πάλεψε σε όλη του τη ζωή. Το κατόρθωσε αφού έφτασε να γίνει αρχηγός κόμματος. Αυτό που δεν γνώριζε όμως είναι ότι ο ρόλος που σου αντιστοιχεί, δεν συμβαδίζει απόλυτα με το πεπρωμένο σου. Όταν φτάσεις ψηλά, πρέπει να έχεις από κάπου να πιαστείς ή κάπου να πατήσεις, για να μην βρεθείς απότομα στο κενό.

Ο Κωνσταντίνος Φωκάς, επιστήθιος φίλος του Κομνηνού, δεν αντιλαμβάνεται τις ματαιόδοξες φιλοδοξίες του. Αναζητά στα ίχνη τού χθες αξίες κι απαντήσεις στο μυστήριο της ανθρώπινης ύπαρξης. Βιώνει το δικό του δράμα που τον οδηγεί σε προσωπικό αδιέξοδο. Ανακαλύπτει όμως στη σιωπή της μοναστικής ζωής τον Θεό, αλλά κυρίως τον μεγάλο άγνωστο που κρύβουμε μέσα μας. Τον εαυτό μας.

Δύο παιδικοί φίλοι που μεγαλώνουν μαζί, αλλά παραμένουν άγνωστοι μεταξύ τους. Πάθη, μεγάλοι έρωτες, φιλόδοξα σχέδια και συγκρούσεις εναλλάσσονται στη ζωή και των δύο με έναν τρόπο ανατρεπτικό. Ο καθένας αναζητά τη λύτρωση από το παρελθόν και με το δικό του τρόπο ποθεί μια τελευταία ευκαιρία για να κλείσει τις πληγές του παρελθόντος. Υπάρχει όμως Τελευταία Ευκαιρία;