Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια κοινωνιολογική- ιστορική μελέτη πάνω στο φαινόμενο της αγιότητας· σε ένα θέμα δηλαδή, που και στις μέρες μας ακόμη θεωρείται, λίγο ή πολύ, ταμπού. Στην αρχαιότητα ο άνθρωπος κατασκεύασε τη μυθολογία για να οργανώσει μέσα στη φαντασία του τον υπερφυσικό του κόσμο. Εξέχουσα θέση έδωσε στους ημίθεους ήρωες. Ο Ηρακλής, ο Ιάσωνας, ο Θησέας και άλλοι αποτελούν μυθικούς πολεμιστές του Καλού που δοκιμάστηκαν τόσο απέναντι σε αρχετυπικά σύμβολα του Κακού, όπως η λερναία Ύδρα, όσο και απέναντι στους εσωτερικούς τους δαίμονες. Αποτέλεσαν πρότυπα με ανθρώπινα και συνάμα με εξωανθρώπινα στοιχεία. Ήταν η ανάγκη του ανθρώπου της εποχής να αισθανθεί ασφαλής και να καθησυχάσει τους φόβους του μέσα από την κατασκευή πανίσχυρων πολεμιστών, οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο θα τον προστάτευαν. Σήμερα, η καταλυτική παρέμβαση της τεχνολογίας έχει οδηγήσει την ανθρώπινη φαντασία σε έξαρση δημιουργικότητας προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανασφάλειες και οι αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου, που επίσης βρίσκονται σε έξαρση. Ο Μπάτμαν, ο Σπάϊντερμαν, ο Σούπερμαν ή ακόμη και ο Ζορρό ή οι αδιάφθοροι σερίφηδες της Δύσης αποτελούν τους μυθικούς υπερήρωες της εποχής μας. Μπορεί το τομάρι του λιονταριού και το ρόπαλο να έχει αντικατασταθεί από μαύρη μάσκα και μπέρτα, ωστόσο η ουσία παραμένει η ίδια. Ο Μπάτμαν συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά του πανίσχυρου ήρωα που έχει ως αποστολή του την προστασία των αδυνάτων. Στο Μεσαίωνα, ο Χριστιανισμός έπαιξε το ρόλο που παίζει σήμερα η τεχνολογία· αναδιαμόρφωσε τα πάντα. Έτσι, ο άνθρωπος κατασκεύασε τους δικούς του υπερήρωες τους οποίους συνέδεσε με τη λατρεία και την τελετουργία της Εκκλησίας. Τη θέση του Ηρακλή πήρε ένας νέος αλλά εξίσου δυνατός πολεμιστής, που και αυτός με τη σειρά του κλήθηκε να προστατέψει τους αδυνάτους από τη λερναία Ύδρα, ή καλύτερα από το φοβερό δράκο που καταδυνάστευε την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο Ηρακλής πέθανε για να γεννηθεί ένας νέος πολεμιστής του Καλού, ο άγιος Γεώργιος. Δεν ήταν ο μόνος. Οι στρατιωτικοί άγιοι, όπως ο Δημήτριος, οι Θεόδωροι και φυσικά ο Γεώργιος, αλλά και όλοι οι ήρωες της Εκκλησίας αποτέλεσαν τα απόλυτα πρότυπα που λειτούργησαν ως καταφύγια των ανθρώπων σε εποχές κυρίαρχης ανασφάλειας και ενίσχυσαν την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων ως δικλείδες ασφαλείας του συστήματος. Το ζητούμενο ήταν, είναι και θα είναι το ίδιο· η κυριαρχία πάνω στο φόβο μέσα από την υπερίσχυση του Καλού πάνω στο κακό. Με άλλα λόγια η ισορροπία επιτυγχάνεται σκοτώνοντας το `Δράκο`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]