Ο Γερμανός αρχαιολόγος Λουδοβίκος Ρος (1806-1959), συγγραφέας του βιβλίου που κρατά ο αναγνώστης στα χέρια του με τον τίτλο "Αναμνήσεις και ανταποκρίσεις από την Ελλάδα" (1863), έφθασε στον τόπο μας το 1832, κατά το διάστημα μεταξύ της αποπομπής του Αυγουστίνου Καποδίστρια, (αρχηγού της τριανδρίας, μαζί με τους Κολοκοτρώνη και Κωλέττη που κυβέρνησε την Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Ιω. Καποδίστρια) και του ερχομού του βασιλιά Όθωνα, πρίγκιπα της Βαυαρίας, και ανέλαβε τη διεύθυνση της Αρχαιολογικής υπηρεσίας αρχικά και κατόπι την έδρα αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Σαν αρχαιολόγος, βέβαια, δεν ήταν μεγάλη φυσιογνωμία στη δουλειά του. Μπροστά όμως στους ντόπιους εμπειρικούς της εποχής, ξεχώριζε σαν αδάμας στη ρίνα χοίρου, όπως λέει το Ευαγγέλιο. Οι δικοί μας, που προέρχονταν από την αρχαιοκαπηλεία, δεν ήταν σε θέση ούτε ανασκαφές να διενεργήσουν, ούτε να προβούν σε αναστηλώσεις μνημείων, ούτε, ακόμη, να προβούν σε αναγνωρίσεις των αρχαιολογικών τόπων, βάσει των πληροφοριών των κειμένων των αρχαίων περιηγητών. Ο μόνος άξιος ήταν ο νεαρός τότε Κυριάκος Πιττάκης (1798-1863) ο οποίος και διαδέχτηκε τον Ρος στην διεύθυνση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας το 1836, όταν ο τελευταίος ανέλαβε την έδρα της Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο, για να την εγκαταλείψει αργότερα χάρη της έδρας Αρχαιολογίας στο γερμανικό Πανεπιστήμιο της Χάλλης. [...]
(από τον πρόλογο του Τάσου Βουρνά)
Ο Τάσος Βουρνάς (1913-1990) γεννήθηκε στη Μεσσηνία, αλλά μεγάλωσε, σπούδασε κι έζησε στην Αθήνα. Το ενδιαφέρον του για τα γράμματα εκδηλώθηκε πολύ νωρίς, επίκεντρο δε των αναζητήσεων και του όλου έργου του ήταν η ελληνολατρία του. Υπηρέτησε σχεδόν όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες, περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες κι έγραψε πλήθος βιβλίων, με κορωνίδα την εξάτομη ιστορία της νεώτερης και σύγχρονης Ελλάδας, έργο διαχρονικής αξίας. Επιμελήθηκε, προλόγισε και σχολίασε μεγάλη σειρά συγγραμμάτων ξένων περιηγητών και συγγραφέων για την Ελλάδα. Επίσης, κατά τη διάρκεια της χούντας, μετέφρασε, σχολίασε και προλόγισε πλήθος αρχαίων ελληνικών κειμένων, με διάφορα ψευδώνυμα, διότι, όπως γράφει ο ίδιος, το όνομά του ήταν τότε "καταραμένο". Πέθανε στην Αθήνα το 1990, σε ηλικία 77 ετών.
