Έλεγα να πετάξω στο καλάθι των αχρήστων αυτά τα άρθρα που δημοσιεύτηκαν στο ΝΕΟ ΤΥΠΟ, την ημερήσια εφημερίδα του Βόλου. Ήταν και η μόνη που άντεξε να δημοσιοποιήσει το λόγο μου για λίγους μήνες … Στο τέλος κατάλαβε κι αυτή πως είμαι επικίνδυνος για τη δημόσια αποχαύνωση.
Με κατηγόρησαν μερικοί φίλοι μου γιατί κατέφυγα σε μια «δεξιά» εφημερίδα, αλλά δεν είχαν αντιληφθεί ότι οι ιδεολογίες είχαν εξοντωθεί απ’ τους αυτόκλητους αριστερούς.
Μικρή κυκλοφορία είχε η εφημερίδα αυτή, γιατί η πόλη είχε κατακλυστεί απ’ τον «προοδευτικό λόγο» των αργυρώνητων δημοσιογράφων και των τυχοδιωκτών της πολιτικής. Έτσι τα κείμενα αυτά ( οι μελετητές θα κρίνουν σε ποια κατηγορία γραπτού λόγου ανήκουν ) πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα.
Μην αναρωτηθείς γιατί κάθισα κι έφαγα το χρόνο μου για ν’ ασχοληθώ με πράγματα που τα καταλαβαίνει κάθε πολίτης. Ο πολίτης καταλαβαίνει, αλλά σιωπά και τρέχει πίσω απ’ αυτούς που του τάζουν το βόλεμά του.
Έκλεψα το στίχο του Καβάφη «νάρκης του άλγους δοκιμές» ως τίτλο του μικρού αυτού πονήματος. Δοκιμάζω κι εγώ να ναρκώσω τον πόνο μου και ξεσπάω πάνω στο χαρτί.
Δεν έχω άλλο τρόπο να αντισταθώ, τους άλλους τρόπους τους έχουν οικειοποιηθεί οι κυνηγοί της πολιτικής κυριαρχίας και του χρήματος.
Προσέγγιση της αλήθειας επιχειρώ, με το μάτι καθαρό και το νου αδούλωτο.
Δεν θίγω κανένα με το σκληρό Λόγο μου, αυτοί ευτελίζουν τη νοημοσύνη μου με το λόγο τους.