Μπουχάριν
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Μπουχάριν

Από την ηγεσία των Μπολσεβίκων στο εκτελεστικό απόσπασμα

Kun Miklos

21.20€ -10% 19.08€

Το τραγικό έτος 1937 για εκατομμύρια ανθρώπους, όταν κάθε βράδυ απήγαγαν από τις εστίες τους αθώους πολίτες, στη Μόσχα κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα μια ιστορία. Στη διαβόητη φυλακή της Λιουμπιάνκα, στο άλλοτε μέγαρο της ασφαλιστικής εταιρείας «Ρωσία», είχε κληθεί ένας ηλικιωμένος καθηγητής πανεπιστημίου. Ο ανακριτής με τη συνηθισμένη κίνηση κατηύθυνε στο πρόσωπό του το φως της λάμπας του γραφείου, και μηχανικά τον ρώτησε: - Κατηγορούμενε, αναγνωρίζεις την ενοχή σου; Ο αξιοσέβαστος επιστήμονας απόρησε: - Πώς είναι δυνατόν εγώ να είμαι κατηγορούμενος; Το πολύ να είμαι ύποπτος... Ο ανακριτής οδήγησε τον μεσήλικα άνθρωπο στο παράθυρο και, μέσα από τη γρίλια, του έδειξε τη γεμάτη με κόσμο, μια από τις μεγαλύτερες πλατείες της Μόσχας. - Βλέπετε; Αυτοί όλοι ένας προς έναν είναι ύποπτοι. Όμως, όποιος μπαίνει εδώ είναι ήδη κατηγορούμενος... Ο Νικολάι Μπουχάριν, πρωταγωνιστής του βιβλίου μας, ήταν στην ιστορία της χώρας του άλλοτε «ο αγαπημένος του κόμματος» και άλλοτε «φασίστας-τροτσκιστής συνωμότης», σε συνάρτηση με το εκάστοτε πολιτικό κλίμα. Η πορεία της ζωής του προσφέρεται για μυθιστόρημα: διώχθηκε από την τσαρική αστυνομία, γνώρισε τις αυστριακές, τις σουηδικές, τις ιαπωνικές, τις γερμανικές και μετά τις σταλινικές φυλακές, υπέστη απόπειρες δολοφονίας πότε από αναρχικούς και πότε από πολωνούς κατασκόπους. Συζητούσε πολύ με τον Λένιν, ο οποίος τον αγαπούσε σαν παιδί του, για μια περίοδο είχε συμμαχήσει με τον Στάλιν, ο οποίος τον ζήλευε και τον μισούσε. Το 1927 ο Στάλιν ήταν για τα καλά στην κορυφή της εξουσίας, όταν στα μάτια του τυράννου ο Μπουχάριν ήδη από καιρό ήταν ύποπτος. Και άρχισε η εξόντωση του...

Αθανάσιος Βακαλιός

Αθανάσιος Βακαλιός (Μεταφραστής)

Ο Θανάσης Βακαλιός γεννήθηκε το 1929 στο χωριό Εμμανουήλ Παπάς του νομού Σερρών. Στα εφηβικά του χρόνια συμμετείχε ενεργά στο εαμικό κίνημα. Σε ηλικία 15 χρονών έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού του με 3.000 κατοίκους. Με την έναρξη του εμφυλίου διώχτηκε. Αγωνίστηκε από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Μετά την ήττα του ΔΣΕ βρέθηκε στη Βουλγαρία, στο Στρατόπεδο Μπερκόβιτσα. Εκεί έμεινε για λίγους μήνες. Αρχές του 1951 επιλέγεται από το κόμμα, καθώς και πολλοί άλλοι πρώην αντάρτες του ΔΣΕ, για τη μυστική στρατιωτική Σχολή 500 στην Πολωνία, που προορίζονταν να υπηρετήσουν τη γραμμή του κόμματος "Τα όπλα παρά πόδα". Το 1952 στέλνεται μαζί με άλλους στην Ουγγαρία, στην πόλη Οζντ, που λειτούργησε για ένα διάστημα, ως διαμεσολαβητικός σταθμός για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα. Το 1952 με απόφαση του κόμματος αναλαμβάνει γραμματέας των νέων πολιτικών προσφύγων στην Ουγγαρία. Με πρωτόγνωρους, γρήγορους ρυθμούς μαθαίνει την ουγγρική γλώσσα. Εργάζεται ως στέλεχος της Κ.Ε. της ουγγρικής κομμουνιστικής νεολαίας (της DISZ) εκπροσωπώντας τους Ελληνες νέους. Γνωρίζει τη φοιτήτρια Χαρίκλεια Σιάκη. Μαζί κάνουν οικογένεια. Αποκτούν δύο αγόρια, τον Κώστα και το Γιώργο. Με παρότρυνση της Χαρίκλειας δίνει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Eotvos Lorand της Βουδαπέστης. Παράλληλα σπούδασε για δύο χρόνια αρχαία ελληνική λογοτεχνία και βυζαντινολογία στο "Ελληνικό Ινστιτούτο" του ίδιου πανεπιστημίου. Φέρει τον τίτλο του υποψηφίου διδάκτορα των ανθρωπιστικών επιστημών της Ουγγαρικής Ακαδημίας Επιστημών (1971) και του διδάκτορα φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Eotvos Lorand (1973). Ως αναπληρωτής καθηγητής φιλοσοφίας δίδαξε θέματα φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας στο Πολυτεχνείο Βουδαπέστης και σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές της Ουγγαρίας. Το 1991 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) και τρία χρόνια μετά τακτικός καθηγητής κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης. Ανάπτυξε ευρεία ερευνητική δραστηριότητα ως κύριος ερευνητής και συντονιστής ερευνητικών προγραμμάτων. Ομότιμος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου 2018.

Kun Miklos (Συγγραφέας)

Ο Μίκλος Κουν είναι ιστορικός. Γεννήθηκε το 1946 σε μια μικρή πόλη, το Κασίν, που βρίσκεται ανάμεσα στη Μόσχα και στο Λένινγκραντ. Το 1959 μπόρεσε να επιστρέψει στην Ουγγαρία με την οικογένεια του. Το 1969 τελείωσε ιστορία και ρωσικά στο Πανεπιστήμιο Βουδαπέστης Eotvos. Εδώ εργάστηκε ως το 2002, πρώτα ως υφηγητής και μετά ως καθηγητής στην έδρα της Ιστορίας της Ανατολικής Ευρώπης. Από το 2003 είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Karoli Gaspar και μαζί διευθυντής του Κρεμλινολογικού Ινστιτούτου αυτού του πανεπιστημίου. Κύρια ερευνητική του περιοχή είναι η ιστορία της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης του 19ου και του 20ού αιώνα. Έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την Οκτωβριανή Επανάσταση και με την εικοσαετή περίοδο η οποία ακολούθησε. Σε αυτόν το θεματικό κύκλο εκδόθηκαν πολλές μελέτες του: "Ο Οκτώβρης από κοντά" (εκδ. Γκόντολατ, 1987) - επιλογή απομνημονευμάτων από το 1917 μέχρι σήμερα. "Στο δρόμο προς τον αναρχισμό" (εκδ. Ακαδημίας, 1982). 1917: "Το χρονικό ενός έτους" (εκδ. Κόσσουτ, 1988) και άλλα. Οι εργασίες του από αυτόν το θεματικό κύκλο έχουν εκδοθεί από ουγγρικούς, ρωσικούς, αμερικανικούς, ιταλικούς, αγγλικούς, γαλλικούς και άλλους εκδοτικούς οίκους.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
420
Διαστάσεις:
21x14
Βάρος:
0.655 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση