Ο ιατρός Ραμώ
zoom in
"Δριμέα αρώματα της γης, θαλπομένης υπό του πρώτου εαρινού ηλίου, ανήρχοντο μέχρις αυτών. Οι κήποι εχλόαζον, τα πτηνά κατεδίωκον άλληλα κτυπώντα τας πτέρυγας εντός των φυλλωμάτων, κρυφία ζέσις κατείχε την φύσιν, και το παν ήτο έρως περί αυτούς. Ο Φράντς ηθέλησε ν΄ αποστραφή και να φύγη. Αλλ΄ ενώπιόν του είδε την νεαράν γυναίκα ρίπτουσαν ηδοπαθές το βλέμμα, διανοίγουσαν τα χείλη, ως ανθούντα κάλυκα". Μετάφραση: Α. Παπαδιαμάντη
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Μεταφραστής)

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 3 Μαρτίου του 1851 και ήταν γιος του ιερέα Αδαμάντιου Εμμανουήλ και της Αγγελικής κόρης Αλεξ. Μωραϊτίδη. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ΄ όπου όμως ποτέ δεν αποφοίτησε, ενώ γράφει το πρώτο λυρικό του ποίημα για τη μητέρα του. Έμαθε αγγλικά και γαλλικά μόνος του. Για να ζήσει έκανε ιδιαίτερα μαθήματα και δημοσίευε κείμενα και μεταφράσεις στις εφημερίδες. Τον Ιούλιο του 1872 ακολούθησε το μοναχό Νήφωνα στο Άγιο Όρος, όπου έμεινε μερικούς μήνες, αλλά διαπίστωσε ότι δεν του ταίριαζε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο δεν έλειπε ποτέ από τον κυριακάτικο εκκλησιασμό στον Άγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι, όπου έψελνε ως δεξιός ψάλτης. Το 1879 δημοσιεύει το μυθιστόρημα η "Μετανάστις" στην εφημερίδα "Νεόλογος". Το 1882 άρχισε να δημοσιεύει το μυθιστόρημά του "Οι έμποροι των Εθνών" στην εφημερίδα "Μη χάνεσαι". Το 1884 άρχισε να δημοσιεύει στην "Ακρόπολη" το μυθιστόρημά του "Γυφτοπούλα", όπου από το 1892 ως το 1897 εργάζεται ως τακτικός συνεργάτης. Από το 1902 ως το 1904 μένει στη Σκιάθο απ΄ όπου δημοσιεύει τη "Φόνισσα". Το έργο του περιλαμβάνει περίπου 180 διηγήματα και νουβέλες που αναφέρονται στις φτωχές τάξεις της Αθήνας και της Σκιάθου και ελάχιστα ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου. Στις 13 Μαρτίου 1908 γιορτάζεται στον "Παρνασσό" η 25ετηρίδα του στα ελληνικά γράμματα, υπό την προστασία της πριγκίπισσας Μαρίας Βοναπάρτη. Αμέσως μετά επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και μένει ως το τέλος της ζωής του. Πεθαίνει το ξημέρωμα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.


Φώτης Α. Δημητρακόπουλος (Επιμέλεια)

Ο Φώτης Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1949, από πατέρα Καλαβρυτινό και μητέρα Κεφαλωνίτισσα. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και τελείωσε το σχολείο, και το 1971 πήρε το πτυχίο του φιλολόγου, από το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής. Υπηρέτησε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού (1972-74) ως έφεδρος ανθυπίατρος Ιππικού-Τεθωρακισμένων. Διορίστηκε το 1974 βοηθός της έδρας Βυζαντινής Φιλολογίας. Το 1984 ορκίστηκε διδάκτωρ της ίδιας σχολής και το ίδιο έτος λέκτωρ της Νεοελληνικής Φιλολογίας. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής της Μεταβυζαντινής και Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής της Μεταβυζαντινής και Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας. Το 1994 εξελέγη παμψηφεί καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μονάχου και το 2000 αναπληρωτής καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας και Παλαιογραφίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το έργο του αναφέρεται σε θέματα Βυζαντινής, Μεταβυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας, παλαιογραφίας, αγιολογίας-υμνογραφίας και εκδοτικής, από τα βυζαντινά χρόνια ως τον Παπαδιαμάντη, τον Σεφέρη και τη νεοελληνική λογοτεχνία της Κύπρου. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών.

Φώτης Α. Δημητρακόπουλος (Υπεύθυνος Σειράς)

Ο Φώτης Δημητρακόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1949, από πατέρα Καλαβρυτινό και μητέρα Κεφαλωνίτισσα. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και τελείωσε το σχολείο, και το 1971 πήρε το πτυχίο του φιλολόγου, από το Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής. Υπηρέτησε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού (1972-74) ως έφεδρος ανθυπίατρος Ιππικού-Τεθωρακισμένων. Διορίστηκε το 1974 βοηθός της έδρας Βυζαντινής Φιλολογίας. Το 1984 ορκίστηκε διδάκτωρ της ίδιας σχολής και το ίδιο έτος λέκτωρ της Νεοελληνικής Φιλολογίας. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής της Μεταβυζαντινής και Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής της Μεταβυζαντινής και Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας. Το 1994 εξελέγη παμψηφεί καθηγητής Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μονάχου και το 2000 αναπληρωτής καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας και Παλαιογραφίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το έργο του αναφέρεται σε θέματα Βυζαντινής, Μεταβυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας, παλαιογραφίας, αγιολογίας-υμνογραφίας και εκδοτικής, από τα βυζαντινά χρόνια ως τον Παπαδιαμάντη, τον Σεφέρη και τη νεοελληνική λογοτεχνία της Κύπρου. Είναι πρόεδρος της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών.

Georges Ohnet

Georges Ohnet (Συγγραφέας)

Εγγονός του διάσημου γιατρού Μπλάνς, γεννημένος στο Παρίσι το 1848, ο Ζώρζ Ονέ, αν και αρχικά προορισμένος για τη δικηγορία, ξεκίνησε καριέρα ως δημοσιογράφος, ενώ τελικά φαίνεται ότι τον κέρδισε η λογοτεχνία. Μέχρι το 1875, χρονογραφούσε στις εφημερίδες "Pays", και "Constitutionnel" ενώ εξέδιδε γι΄ αρκετό διάστημα το "Journal d΄ un bourgeois de Paris", είδος χρονογραφήματος όπου σχολίαζε επίκαιρα γεγονότα. Από το 1875 κι έπειτα, γνωρίζει αρκετή επιτυχία με τα δύο πρώτα θεατρικά έργα που γράφει, το "Regina Sarpi" και το "Marthe", μια κωμωδία σε τέσσερις πράξεις. Ωστόσο, το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Serge Panine" (1881), -το οποίο εντάσσεται σε μια σειρά μυθιστορημάτων με τίτλο "Αγώνες ζωής" ("Batailles de vie") -απέδειξε πως το ταλέντο του εκφραζόταν πολύ καλύτερα σ΄ αυτό το λογοτεχνικό είδος. Ακολούθησαν η "Κόμισσα Σάρα" (1883), "Οι κυρίες του Κρουά-Μορ" (1884), "Ο ιατρός Ραμώ" (1889), "Ο βασιλιάς του Παρισιού" (1889) και πολλά άλλα έργα που αγαπήθηκαν από το ευρύ κοινό, κυρίως από τους μιικροαστούς, όχι όμως από το λαό ή από τις ανώτατες κοινωνικές τάξεις. Ο Ονέ δούλεψε αρκετά στη διασκευή των μυθιστορημάτων σε θεατρικές παραστάσεις και το αντίστροφο. "Ο αρχισιδηρουργός", λ.χ., ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή το 1883, στο θέατρο "Gymnase", όπου παίχτηκε για έναν ολόκληρο χρόνο. Τα έργα του χαρακτηρίστηκαν χαριτωμένα και γεμάτα ηθικά διδάγματα, ταυτόχρονα όμως, ο Ονέ έγινε αποδέκτης αυστηρής κριτικής. Είναι αλήθεια ότι από άποψη δημιουργικότητας και λογοτεχνικών ευρημάτων, δεν μπόρεσε να δώσει κάποιο πρωτοπόρο στοιχείο στο κοινό. Οι χαρακτήρες στα έργα του είναι σχεδόν πανομοιότυποι, αφού στην πλειοψηφία τους προέρχονται από την αστική ή την αριστοκρατική τάξη, ενώ η γραφή του μοιάζει ν΄ απευθύνεται αποκλειστικά σε κοινό αστών. Τα έργα του βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με το νατουραλισμό, που εκείνη την εποχή θριάμβευε· από την πλευρά του, ο Ονέ, θαυμαστής της Γεωργίας Σάνδη και αντίπαλος του ρεαλιστικού μυθιστορήματος, υπηρετεί το ρεύμα του ιδεαλισμού, εκμεταλλευόμενος την επιρροή που είχε στο ευρύ κοινό. Πέθανε το 1918.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Τόμος:
1
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες:
269
Διαστάσεις:
24χ17
Βάρος:
0.563 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση