Ιωάννης Μαγκλής (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Μαγκλής γεννήθηκε στην Κάλυμνο της Δωδεκανήσου όταν το νησί ήταν μέρος του Οθωμανικού Κράτους. Παρακολούθησε και τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο νησί, με Ιταλοκρατία. Δούλεψε σε επιχείρηση σφουγγαριών και ύστερα πήγε στο Κολλέγιο της Χάβρης. Συνέχισε την εργασία του στην ίδια σπογγεμπορική επιχείρηση για είκοσι τρία χρόνια. Ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και λίγο στην Αφρική. Διετέλεσε διευθυντής στο κατάστημα της επιχείρησης για έξι χρόνια στο Παρίσι. Παρουσιάστηκε εθελοντής για το Δωδεκανησιακό Σύνταγμα στο Αλβανικό. Είναι ο μοναδικός Έλληνας λογοτέχνης που ανέδειξε τη ζωή των Ελλήνων σφουγγαράδων.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Πέτρος Χάρης (Συγγραφέας)

Πέτρος Χάρης (1902-1998). Ο Πέτρος Χάρης (πραγματικό όνομα Ιωάννης Μαρμαριάδης) γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος του Νικόλαου Μαρμαριάδη από την Κρήτη. Στην Αθήνα τέλειωσε το Γυμνάσιο και στη συνέχεια γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου, από όπου αποφοίτησε το 1924. Αμέσως μετά άρχισε να συνεργάζεται με αθηναϊκές εφημερίδες και το Νουμά ως συντάκτης και φιλολογικός συνεργάτης. Εργάστηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών (Γραμματέας και στη συνέχεια Γενικός Γραμματέας με βαθμό Γενικού Γραμματέα Υπουργείου), από όπου αποχώρησε το 1964 με το βαθμό του Επίτιμου Γενικού Γραμματέα. Το 1933 ανέλαβε τη διεύθυνση της Νέας Εστίας (μετά την αποχώρηση του Γρηγορίου Ξενόπουλου) και παρέμεινε στη θέση αυτή ως το 1987. Υπό τη διεύθυνσή του η Νέα Εστία τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1946). Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ταξιδιωτικής Λογοτεχνίας για το έργο του Πολιτείες και θάλασσες, το βραβείο του ταξιάρχη του τάγματος του Γεωργίου Αʼ, το χρυσό σταυρό της Αγιορείτικης Χιλιετηρίδας και τον Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Μάρκου. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου, μέλος της κριτικής επιτροπής των λογοτεχνικών και θεατρικών Κρατικών Βραβείων και των θεατρικών βραβείων του Παρνασσού, μέλος της Ομάδας των Δώδεκα, της Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών, του ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη, της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και πρόεδρος της Τάξεως Γραμμάτων και Καλών Τεχνών (1973). Είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1977 εκλέχτηκε πρόεδρός της. Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της αφηγηματικής λογοτεχνίας από τις στήλες του περιοδικού Η Διάπλασις των Παίδων με το ψευδώνυμο Κυανόλευκο λάβαρο. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις του στο Νουμά και το 1924 πραγματοποιήθηκε η έκδοση της πρώτης του συλλογής διηγημάτων με τίτλο Η τελευταία νύχτα της γης. Τα πρώτα του έργα εντάσσονται στο κλίμα του συμβολισμού, όπως αυτός εκφράστηκε στην Ελλάδα κυρίως μέσω του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου. Η γραφή του χαρακτηρίζεται από δοκιμιακό ύφος, χαμηλούς τόνους και επιμελημένη φόρμα. Το λογοτεχνικό είδος το οποίο καλλιέργησε κυρίως είναι το διήγημα, ενώ έγραψε επίσης ταξιδιωτικά κείμενα και δυο μυθιστορήματα, τις Ημέρες Οργής (1979) και τον Ανεμοστρόβιλο (1992). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Πέτρου Χάρη βλ. Ζήρας Αλεξ., «Χάρης Πέτρος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9β. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Κόρφης Τάσος, «Πέτρος Χάρης», Η μεσοπολεμική πεζογραφία · Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Η΄, σ.288-339. Αθήνα, Σοκόλης, 1993 και Χατζηφώτης Ι.Μ., «Χάρης Πέτρος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιώργος Σ. Ζεβελάκης (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Άννα Α. Σικελιανού (Συγγραφέας)

Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Παντελής Πρεβελάκης (Συγγραφέας)

Παντελής Πρεβελάκης (1909 - 1986). Ο Παντελής Πρεβελάκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο, δεύτερος γιος του Γεωργίου Πρεβελάκη και της Ειρήνης το γένος Φραγκιαδάκη. Στο Ρέθυμνο πέρασε τα σχολικά του χρόνια και σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων εξέδωσε μαζί με τον Γ.Ανδρουλιδάκη το λογοτεχνικό περιοδικό Αθηνά, που κυκλοφόρησε για ένα χρόνο. Το 1926 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην Αθήνα γνωρίστηκε με το Νίκο Καζαντζάκη με τον οποίο συνδέθηκε με μακρόχρονη φιλία. Δυο χρόνια μετά την έναρξη των σπουδών του πήρε μετεγγραφή στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου και το 1930 έφυγε για περαιτέρω σπουδές στο Παρίσι. Εκεί έμεινε για δυο χρόνια και παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Γραμμάτων της Σορβόννης και στο Ινστιτούτο Τέχνης και Αρχαιολογίας, από όπου αποφοίτησε το 1933. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα αναγορεύτηκε διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διορίστηκε έκτακτος καθηγητής στην έδρα της Ιστορίας Τέχνης, χωρίς ποτέ να μονιμοποιηθεί λόγω της πολιτικής του ιδεολογίας υπέρ του Βενιζέλου. Το 1937 διορίστηκε στη Διεύθυνση Καλών Τεχνών του Υπουργείου Παιδείας, και παρά το εχθρικό κλίμα του μεταξικού καθεστώτος δραστηριοποιήθηκε έντονα, κυρίως στον τομέα Καλών Τεχνών. Το 1939 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών και από το 1938 δίδασκε στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μετά τη κήρυξη του πολέμου από τους ιταλούς έκανε αίτηση να καταταγεί εθελοντής και όταν δεν έγινε δεκτή στράφηκε προς τον αγώνα για τη διαφύλαξη και διάσωση των έργων της Εθνικής Πινακοθήκης και του Εθνολογικού Μουσείου. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής απουσίασε από την εκδοτική δραστηριότητα και παύτηκε από τις εργασίες του. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο και ταξίδεψε σε πολλές χώρες. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου αρνήθηκε να διοριστεί στη Μέση Εκπαίδευση και να τιμηθεί από τη χούντα, κυκλοφόρησε μυστικά την Αντίστροφη Μέτρηση και εκτός εμπορίου τον Νέο Ερωτόκριτο και συμμετείχε στην ίδρυση της Εταιρείας Σπουδών της Σχολής Μωραΐτη. Μετά τη Μεταπολίτευση τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών (1977) και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ των Φιλοσοφικών Σχολών των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Πέθανε στο σπίτι του στην Εκάλη από καρδιά σε ηλικία 77 ετών. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1928 με το μονόπρακτο θεατρικό έργο Ο μίμος και το μακροσκελές ποίημα Στρατιώτες εμπνευσμένο από τη Μικρασιατική καταστροφή. Το 1938 εξέδωσε το Χρονικό μιας Πολιτείας με το οποίο καθιερώθηκε στο χώρο της πεζογραφίας της γενιάς του Τριάντα. Στο έργο του Πρεβελάκη, ποιητικό και πεζογραφικό κυριαρχεί η εμπλοκή ιστορικής και λογοτεχνικής πραγματικότητας, η εμμονή σε μεγάλα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου. Στην πορεία της συγγραφικής του δραστηριότητας, η οποία κάλυψε τριανταέξι χρόνια από τη ζωή του, πέρασε από την έκφραση των μεγάλων οραμάτων της ελευθερίας σε μια εσωτερικότερη γραφή, πάντα όμως σε στενή σχέση με τον αφετηριακό προσανατολισμό του. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Παντελή Πρεβελάκη βλ. Αλεξίου Στυλιανός, «Πρεβελάκης Παντελής», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Γιαλουράκης Μανώλης, «Πρεβελάκης Παντελής», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Παρίσης Νικήτας, «Παντελής Πρεβελάκης», Η μεσοπολεμική πεζογραφία· Από τον πρώτο ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο (1914-1939) Ζ΄ , σ.338-371. Αθήνα, Σοκόλης, 1993. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου (Συγγραφέας)

Ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Οικονομικά της Περιφέρειας. Από το 1985 μέχρι το 1991 δούλεψε ως κριτικός λογοτεχνίας στην εφημερίδα "Αυγή", ενώ συνεργάστηκε και με τις εφημερίδες "Πρώτη" και "Καθημερινή". Στη συνέχεια, εργάστηκε για μία εικοσαετία στην "Ελευθεροτυπία", ενώ μεταξύ 1998 και 2009 υπήρξε μέλος της συντακτικής ομάδας του ενθέτου "Βιβλιοθήκη". Από το 2005 μέχρι το 2011 ήταν υπεύθυνος, μαζί με την Κατερίνα Σχινά, της τηλεοπτικής εκπομπής "Βιβλία στο κουτί", για λογαριασμό της ΕΤ1. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το "Βήμα της Κυριακής" και εργάζεται στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ως συντάκτης βιβλίου. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού "Ο αναγνώστης" και συνεργάζεται με τη μηνιαία επιθεώρηση "Books’ Journal". Έχει δημοσιεύσει δοκίμια και κριτικές μελέτες σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους και έχει επιμεληθεί λογοτεχνικές ανθολογίες. Μελέτες: "Μίλτος Σαχτούρης: Η παράκαμψη του υπερρεαλισμού" (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1992) και "Οδόσημα: Στοιχεία προσανατολισμού στο τοπίο της νεοελληνικής λογοτεχνίας" (εκδ. Καστανιώτη, 1999). Ανθολογίες: "Σύγχρονοι έλληνες πεζογράφοι, 1974-1990" (μαζί με την Ελισάβετ Κοτζιά, εκδ. Πατάκη, 1995) και "Ανθολογία της ελληνικής ποίησης: 20ός αιώνας" (μαζί με τον Κώστα Γ. Παπαγεωργίου, τέσσερις τόμοι, εκδ. Κότινος, 2007-2013). Έχει διδάξει κριτική λογοτεχνίας στο Εργαστήρι Βιβλίου του ΕΚΕΒΙ, και έχει διατελέσει μέλος της συντακτικής ομάδας του αγγλόφωνου περιοδικού "Ithaca", που εκδιδόταν από το ΕΚΕΒΙ.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ασημάκης Πανσέληνος (Συγγραφέας)

Ασημάκης Πανσέληνος (1903-1984). Ο Ασημάκης Πανσέληνος, γιος του εμπόρου υφασμάτων Ιωακείμ και της Μυρτώς το γένος Βελισσαρίου, γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, όπου πέρασε τα παιδικά και γυμνασιακά του χρόνια. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1929 και εργάστηκε ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του προσκάλεσε στη Μυτιλήνη, από κοινού με το Βασίλη Αρχοντίδη, τον Γιάννη Ψυχάρη, γεγονός που χαιρετήθηκε από τους κατοίκους του νησιού ως πρωτοποριακή πνευματική κίνηση. Στη δικτατορία του Μεταξά συνελήφθη για αντικαθεστωτική δράση (από κοινού με τους Ν.Καρβούνη, Κ.Βάρναλη και Γ.Κορδάτο) και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφυλίου εντάχτηκε στην Αντίσταση και κλείστηκε από τους ιταλούς και τους άγγλους στις φυλακές Αβέρωφ και το Χασάνι αντίστοιχα. Μετά το τέλος του Εμφυλίου διετέλεσε βουλευτής Λέσβου (1950-1951) με το κόμμα της ΕΛΔ. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1921 με τη βράβευση ενός πεζογραφήματός του σε διαγωνισμό του περιοδικού του Θεόδωρου Θεοδωρίδη (Ντορή Ντόρου) Μυτιληνιός, στο οποίο δημοσίευσε στη συνέχεια στίχους και πεζά, ενώ ακολούθησαν δημοσιεύσεις του, με διάφορα ψευδώνυμα, σε έντυπα όπως ο Ελεύθερος Λόγος (1921), η Καμπάνα (1923-1924), ο Ταχυδρόμος (1925), η Λεσβιακή Μούσα (1925-1927) και οι Λεσβιακές Σελίδες (1925). Συνεργάστηκε επίσης με τους Νέους Πρωτοπόρους (από το 1931), τα Νεοελληνικά Γράμματα (μετά το 1936), τη Μάχη (από το 1945) την Πολιτική, τα Ελεύθερα Γράμματα (1945-1947) κ.α., όπου δημοσίευε λογοτεχνικά κείμενα, άρθρα και κριτικά δοκίμια, ενώ το 1946 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Μέρες οργής. Γνωστός ωστόσο έγινε κυρίως μέσα από το αυτοβιογραφικό πεζογράφημα Τότε που ζούσαμε (1974), στο οποίο παρουσιάζεται η κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας από την προπολεμική περίοδο ως την εποχή του εμφυλίου. Στα ίδια πλαίσια κινήθηκε και πεζογράφημά του με τίτλο Νερά και χώματα και άλλα πολλά. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ασημάκη Πανσέληνου βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Πανσέληνος Ασημάκης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988 και Καραγιάννης Βαγγέλης, Σύντομα γενεαλογικά, βιογραφικά, βιβλιογραφικά του Ασημάκη Πανσέληνου. Αθήνα, ανάτυπο από το Δελτίο της Λσβιακής Παρουσίας86, 1984. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μάρκος Αυγέρης (Συγγραφέας)

Μάρκος Αυγέρης (1909-1971). Ο Μάρκος Αυγέρης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Ν. Παπαδόπουλου) γεννήθηκε στην Καρίτσα της Ηπείρου, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στα Γιάννενα και το 1901 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1907 και άσκησε το επάγγελμα του γιατρού σε ιδιωτικές κλινικές. Το 1912 στρατεύτηκε ως έφεδρος γιατρός και η θητεία του διήρκεσε συνολικά έξι χρόνια με διακοπές ως το 1922. Το 1927 διορίστηκε στο Υπουργείο Παιδείας. Το 1929 έφυγε για μετεκπαίδευση στο Παρίσι, όπου ειδικεύτηκε στην επαγγελματική υγιεινή και στη συνέχεια έφυγε για τη Γερμανία όπου μελέτησε το θεσμό των κοινωνικών ασφαλίσεων, για την εισαγωγή του οποίου στην Ελλάδα εργάστηκε μετά την επιστροφή του. Το 1926 τοποθετήθηκε στο Υπουργείο Εργασίας ως επιθεωρητής επαγγελματικής υγιεινής, θέση από την οποία απομακρύνθηκε το 1947 για πολιτικούς λόγους· ήδη πριν την κήρυξη της δικτατορίας του Μεταξά ο Αυγέρης είχε ενταχτεί στο χώρο της Αριστεράς και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, παραμένοντας πιστός στην ιδεολογία του ως το τέλος της ζωής του. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και πέθανε στην Αθήνα. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποίησε το 1904 από τις στήλες του Νουμά όπου δημοσίευσε το ποίημα Η βάβω η Τασιά. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε το θεατρικό έργο Μπροστά στους ανθρώπους που παραστάθηκε από τη Νέα Σκηνή του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Ακολούθησαν συνεργασίες του με τα περιοδικά Ηγησώ, Παναθήναια, Παν, Οι νέοι, Ακρίτας και άλλα. Η ποιητική του παραγωγή διακρίνεται σε δυό περιόδους τη νεανική και την όψιμη, ανάμεσα στις οποίες υπάρχει ένα μεγάλο χρονικό κενό από το 1908 ως το 1969, οπότε εκδόθηκε εκτός εμπορίου η συλλογή του Αντίδρομα και Παράλληλα, θεωρούμενη από τη λογοτεχνική κριτική ως η σημαντικότερή του, με ποιήματα γραμμένα τα περισσότερα μετά το 1960. Το νεανικό του έργο τοποθετείται στο χώρο του ιδεαλισμού και της παράδοσης της σολωμικής ποίησης όπως αξιοποιήθηκε από τους ποιητές του μεσοπολέμου στην Ελλάδα (Σικελιανός, Βάρναλης, Μελαχρινός κ.α.). Στην όψιμη περίοδό του στράφηκε προς τη νεωτερική ποίηση και ανανέωσε τα εκφραστικά του μέσα και τον προσανατολισμό του, διατηρώντας ωστόσο αναλοίωτη τη βάση της ποιητικής του οπτικής. Παράλληλα ο Αυγέρης ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική κριτική κινούμενος στο πλαίσιο της μαρξιστικής θεωρίας της λογοτεχνίας, ενώ σημαντικό είναι το λογοτεχνικό και θεατρικό μεταφραστικό του έργο. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Μάρκου Αυγέρη, βλ. Αργυρίου Αλεξ., «Αυγέρης Μάρκος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 2. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1984. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιάννης Γουδέλης (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Γουδέλης (1919-1999) γεννήθηκε στο Καρυοβούνιο της Μάνης. Αποφοίτησε από το Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του πρωτοστάτησε στη διοργάνωση της κηδείας του Κωστή Παλαμά το 1943 και πήρε μέρος στην παράσταση της "Τρισεύγενης" και στις μουσικές εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας υπήρξε υπεύθυνος καλλιτεχνικής διαπαιδαγώγησης και μετά την ολοκλήρωση της θητείας του ίδρυσε το Γραφείο Επιστημονικών Εφαρμογών στην Αθήνα. Το 1954 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο "Δίφρος" και δύο χρόνια αργότερα το λογοτεχνικό περιοδικό "Καινούρια Εποχή". Μέλος της Ομοσπονδίας Εκδοτών Βιβλιοπωλών Ελλάδος και της Ένωσης Διευθυντών Περιοδικού Τύπου. Το 1957 εξέδωσε τον τόμο "Ανθολογία της σύγχρονης κριτικής" και δύο χρόνια αργότερα την πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο "Προς Βικέντιον". Ακολούθησαν ποιητικά και πεζά έργα, καθώς επίσης ιστορικές και φιλολογικές μελέτες. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιάννη Γουδέλη βλ. Β.Ε.Σ., "Γουδέλης Γιάννης", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 5., Αθήνα: Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιολάντα Τερέντσιο (Συγγραφέας)

Ελληνίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος (1922-2006). Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου, αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στη Γερμανική Σχολή, εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν μπόρεσε, όμως, να ολοκληρώσει τις σπουδές της, γιατί κατά τη διάρκεια της Κατοχής συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αυστρία έως το τέλος του πολέμου (εμπειρία που θα περιγράψει, αργότερα, στο βιβλίο της "413 μέρες", εκδ. "Εστία", γαλλική έκδοση: Yolanda Terenzio, "413 jours... d΄histoire vraie, vecux par une jeune fille grecque dans Vienne en guerre", εκδ. Del Duca, 1958). Μετά τον πόλεμο αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Δημοσιογραφίας του Παρισιού. Τη δημοσιογραφική της σταδιοδρομία ξεκίνησε ως ανταποκρίτρια του "Ταχυδρόμου" της Αλεξάνδρειας το 1948. Από το 1954 έως το 1967 εργάστηκε στο "Βήμα", στα "Νέα" και στον "Ταχυδρόμο". Τον Νοέμβριο του 1967 έφυγε για το Λονδίνο όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο BBC σε όλη τη διάρκεια της δικτατορίας. Οι εκπομπές και ανταποκρίσεις της Γιολάντας Τερέντσιο κατά τη διάρκεια της επταετίας βοήθησαν αποφασιστικά στην ενημέρωση του ελληνικού λαού, της διεθνούς κοινής γνώμης, αλλά και στην τόνωση του δημοκρατικού φρονήματος των Ελλήνων. Από τη μεταπολίτευση και μετά εργάστηκε στην "Καθημερινή" στην αρχή ως ανταποκρίτρια από το Λονδίνο και μετά ως μέλος της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας αρθρογραφώντας και κάνοντας έρευνες. Η προσφορά της Γιολάντας Τερέντσιο, κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας, αναγνωρίστηκε από όλο τον ελληνικό λαό και γι αυτό τον λόγο τιμήθηκε επανειλημμένα. Στην εκδήλωση διαμαρτυρίας για τη διακοπή λειτουργίας της ελληνικής εκπομπής του BBC, που οργάνωσαν στις 22 Νοεμβρίου 2005, η ΠΟΕΣΥ, οι Ενώσεις Συντακτών και τα Τμήματα Επικοινωνίας & ΜΜΕ του Παντείου και του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η προβολή του ντοκιμαντέρ της Πέπης Ρηγοπούλου: "Γιολάντα Τερέντσιο, η φωνή του BBC στα χρόνια της δικτατορίας", ζωντανεύοντας ιστορικές μνήμες αλλά και πρότυπα συνεπούς δημοσιογραφικής διαδρομής. Πέθανε στην Αθήνα την Τρίτη 13 Ιουνίου 2006, έπειτα από μακρά ασθένεια. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ δήλωσε, με αφορμή το θάνατό της, ότι "αποχαιρετά την άξια συνάδελφο, η οποία άφησε παρακαταθήκη για τη νέα γενιά συναδέλφων το τι είναι έντιμη, συνεπής και αγωνιστική δημοσιογραφία".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ελευθέριος Ν. Πλατής (Συγγραφέας)

Δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας (1922-2003).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Μανόλης Δερμιτζάκης (Συγγραφέας)

Ο Μανόλης Δερμιτζάκης (1892-1965) άσκησε το επάγγελμα του κουρέα στο Ηράκλειο της Κρήτης, ενώ ταυτόχρονα συνέθετε ποιήματα και αρθρογραφούσε. Το κείμενο-χρονογράφημά του για τον Νίκο Καζαντζάκη περιλαμβάνεται στον τόμο "Για τον μπαρμπέρη ποιητή Μ.Δ.", στη σειρά "Οι λησμονημένοι του τόπου" των εκδόσεων Δοκιμάκη.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γεώργιος Η. Πάγκαλος (Συγγραφέας)

Ο Γεώργιος Η. Πάγκαλος γεννήθηκε το 1891 στον Άγιο Νικόλαο Λασηθίου. Διετέλεσε καθηγητής μικροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1962 εξέδωσε το αυτοβιογραφικό, εν πολλοίς, βιβλίο με τίτλο "Πάρεργα: τόποι και πρόσωπα".
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου (1915-2000) υπήρξε μεταξύ άλλων μουσικολόγος, πιανίστας, μουσικοδιδάσκαλος και αρχιτέκτονας-πολεοδόμος. Ήταν από τους πρώτους που διέγνωσαν την ξεχωριστή μουσική προσωπικότητα του Νίκου Σκαλκώτα, τον οποίο πρωτογνώρισε το 1928, όταν ο Σκαλκώτας επισκέφθηκε την Αθήνα σε ένα διάλειμμα της παραμονής του στο Βερολίνο, και στη συνέχεια είχε διαρκή επικοινωνία μαζί του όταν ο συνθέτης εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα (1933). Έγραψε μονογραφίες και κριτικά σημειώματα για συνθέτες όπως οι Νίκος Σκαλκώτας, Γιάννης Χρήστου, Γιάννης Α. Παπαϊωάννου, κ.ά.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Χρυσός Ευελπίδης (Συγγραφέας)

Ο Χρυσός Ευελπίδης (1895-1971) υπήρξε καθηγητής οικονομικών, υπουργός γεωργίας και συγγραφέας λογοτεχνικών έργων. Ταξίδεψε μαζί με τον Νίκο Καζαντζάκη στο -μοιραίο για την υγεία- ταξίδι του στην Κίνα και στην Ιαπωνία.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Νίκος Καζαντζάκης (Συγγραφέας)

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ (1883-1957). Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, πρωτότοκος γιος του εμποροκτηματία Μιχάλη Καζαντζάκη. Είχε δυο αδερφούς και μια αδερφή που πέθανε σε νηπιακή ηλικία. Τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια ως το 1902, οπότε τέλειωσε το Γυμνάσιο, τα πέρασε στο Ηράκλειο με ενδιάμεσα σύντομα διαστήματα παραμονής στον Πειραιά (το 1889 - έναρξη της Κρητικής Επανάστασης- για έξι μήνες) και τη Νάξο (1897-1899 - ο Καζαντζάκης φοίτησε στην εκεί Γαλλική Εμπορική Σχολή). Το 1902 έφυγε για την Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική Σχολή, από όπου αποφοίτησε το 1906 με άριστα. Το 1906 σημειώθηκαν και οι πρώτες δημοσιεύσεις κειμένων του στο περιοδικό "Πινακοθήκη" με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβανή, με το οποίο εξέδωσε και το πρώτο βιβλίο του "Όφις και κρίνο", αφιερωμένο στη Γαλάτεια Αλεξίου. Τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στη Μασονική Στοά Αθηνών και έφυγε για σπουδές νομικής στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε και μαθήματα φιλοσοφίας με τον Ανρί Μπεργκσόν. Από το 1907 ως το 1909 έγραψε τα πρώτα θεατρικά του έργα (ανάμεσά τους τα "Ξημερώνει" [έπαινος στον Παντελίδειο Δραματικό Αγώνα] , "Φασγά", "Ο πρωτομάστορας" [ βραβείο στο Λασσάνειο Δραματικό Αγώνα] ,το μυθιστόρημα "Σπασμένες ψυχές", καθώς επίσης μελετήματα και δοκίμια, όλα δημοσιευμένα σε περιοδικά της εποχής ("Νουμάς", "Παναθήναια"). Το 1909 εξέδωσε στο Ηράκλειο την εναίσιμη επί υφηγεσία διατριβή του με τίτλο "Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας". Το 1910 εγκαταστάθηκε με τη Γαλάτεια στην Αθήνα την οποία παντρεύτηκε τον επόμενο χρόνο στο Ηράκλειο και πήρε μέρος στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Ως το 1915 ασχολήθηκε με τη μετάφραση έργων των Μπεργκσόν, Πλάτωνα, Νίτσε, Μπύχνερ, Ντάρβιν και άλλων, στρατεύτηκε εθελοντικά στους βαλκανικούς πολέμους και υπηρέτησε στο γραφείο του Βενιζέλου, έγραψε πέντε αναγνωστικά για το δημοτικό σχολείο με τη Γαλάτεια Αλεξίου (η οποία και τα υπέγραφε) και γνώρισε τον Άγγελο Σικελιανό με τον οποίο ταξίδεψαν στο Άγιο Όρος. Το καλοκαίρι του 1907 προσπάθησε χωρίς επιτυχία να αξιοποιήσει ένα λιγνιτωρυχείο στη Μάνη μαζί με το μεταλλωρύχο Γιώργη Ζορμπά και το φθινόπωρο ταξίδεψε στην Ελβετία, όπου είχε ερωτικό δεσμό με την Ελένη Λαμπρίδου. Το 1919 ανέλαβε δράση υπέρ του επαναπατρισμού των Ελλήνων του Καυκάσου από τη θέση του γενικού διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως και συναντήθηκε με τον Ελευθέριο Βενιζέλο στο Παρίσι. Τα τρία επόμενα χρόνια ταξίδεψε ανά την Ευρώπη και την Ελλάδα. Πήρε μέρος στο Συνέδριο των Αναμορφωτών της Παιδείας στο Βερολίνο και στο Συνέδριο Σεξουαλικής Παιδαγωγικής στη Δρέσδη, μελέτησε έργα του Φρόυντ, γνωρίστηκε με το Λεό Σεστώβ και έγραψε την Ασκητική. Το 1924, επιστρέφοντας στην Ελλάδα ταξίδεψε στην Ιταλία και γνωρίστηκε στην Αθήνα με την Ελένη Σαμίου. Από τον Οκτώβριο του 1925 ως το Φεβρουάριο του 1926 έμεινε στη Ρωσία ως απεσταλμένος της εφημερίδας "Ελεύθερος Λόγος". Ακολούθησαν δυο ακόμη ταξίδια του στη Ρωσία, ένα στα τέλη του 1927 μετά από πρόσκληση της Σοβιετικής Κυβέρνησης και ένα από τον Απρίλη του 1928 ως τον Απρίλη του 1929, ενώ με τη δημοσιογραφική του ιδιότητα επισκέφτηκε επίσης την Ιταλία και την Ισπανία (1926, 1932-1933, 1936-1937, 1950), την Αίγυπτο και το Σινά (1927). Το 1926 πήρε διαζύγιο από τη Γαλάτεια και ταξίδεψε με την Ελένη στην Παλαιστίνη και την Κύπρο. Τον ίδιο χρόνο δημοσίευσε στο περιοδικό "Αναγέννηση" το πρώτο δείγμα από την "Οδύσσεια", που ολοκλήρωσε σε πρώτη γραφή το 1927 στην Αίγινα και εξέδωσε μόλις το Δεκέμβρη του 1938, μετά από εφτά συνολικά γραφές. Το 1928 διώχτηκε δικαστικά με αφορμή τη διοργάνωση συγκέντρωσης για τη Σοβιετική Ένωση μαζί με τον ελληνορουμάνο συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι στο αθηναϊκό θέατρο Αλάμπρα και κατά τη διάρκεια του καλοκαιρινού ταξιδιού του στη Ρωσία συνέχισε να ασχολείται με τη συγγραφή. Τον ίδιο χρόνο έγινε γνωστός στη Γαλλία μέσα από ένα άρθρο του Ιστράτι στο περιοδικό "Monde" . Η σχέση του Καζαντζάκη με τον Ιστράτι διακόπηκε το Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου στη Σοβιετική Ένωση. 

Γιώργος Σ. Ζεβελάκης (Επιμέλεια)