Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600434897
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ποιος δε γνωρίζει τη συγκινητική ιστορία του "Ευτυχισμένου Πρίγκιπα"; Πρόκειται για την ιστορία της φιλίας ανάμεσα σ΄ ένα άγαλμα, που έστεκε σ΄ ένα βάθρο ψηλό και το θαύμαζε μια ολόκληρη πολιτεία, και σ΄ ένα χελιδόνι που ήρθε να κουρνιάσει κοντά του ένα βράδυ του φθινοπώρου.
Το πολυαγαπημένο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ σε μια εμπνευσμένη μουσικο-παραμυθένια διασκευή για παιδιά και μεγάλους. Στο cd που συνοδεύει την έκδοση θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μια μοναδική ηχογράφηση με τη συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας. Αφηγείται η μοναδική Άννα Συνοδινού. Τα έντεκα υπέροχα τραγούδια ερμηνεύουν δύο ταλαντούχοι ερμηνευτές και παιδική χορωδία.
Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο΄ Φλάερτυ Ουίλς Ουάιλντ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1854. Σπούδασε στο Trinity College του Δουβλίνου, κι αμέσως έπειτα στην Οξφόρδη. Η πρώτη του ποιητική συλλογή κυκλοφόρησε το 1881, κι αργότερα, μετά το γάμο του με την Κόνστανς Λόυντ (1884), δημοσίευσε μια σειρά από παιδικά παραμύθια. "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" είδε το φως της δημοσιότητας το 1891, αλλά η πρώτη μεγάλη επιτυχία για τον Ουάιλντ έμελλε να προέλθει από το θέατρο, με τη "Βεντάλια της Λαίδης Γουίντερμηρ" (1892). Ακολούθησαν άλλα τρία θεατρικά έργα: "Μια γυναίκα χωρίς σημασία", "Ο ιδανικός σύζυγος" και "Η σημασία του να είσαι τίμιος", ενώ το τέταρτο, "Η Σαλώμη", απαγορεύτηκε στην Αγγλία και δημοσιεύτηκε στη Γαλλία το 1893. Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Από τη θητεία του στη φυλακή γεννήθηκαν τα δύο αριστουργήματά του, "Η μπαλάντα της φυλακής του Ρήντιγκ" και το "De Profundis". Μετά την αποφυλάκισή του το 1897, εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, ως το θάνατό του το 1900.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Κατερίνα Βερούτσου γεννήθηκε το 1957 στην Πάτρα. Μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη των Η.Π.Α. και στο Μόντρεαλ του Καναδά. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Μόντρεαλ (Concordia, University of Montreal). Από το 1982 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Εργάζεται κυρίως ως εικονογράφος παιδικών βιβλίων και και έχει στο ενεργητικό της πάνω από 150 τίτλους εκπαιδευτικών και λογοτεχνικών βιβλίων. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Παράλληλα με την εικονογράφηση βιβλίων και άλλων εντύπων, έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική και τη ζωγραφική σκηνικών για την τηλεόραση. Το 2009 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης για το βιβλίο "Νεράιδα στο έλατο" του Μάνου Κοντολέων και προτάθηκε για την τιμητική πλακέτα της ΙΒΒΥ. Το 2011 έλαβε το βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για την καλύτερη συνεργασία συγγραφέα και εικονογράφου στο βιβλίο "Το ταλέντο του ήλιου" της Χρυσάνθης Καραΐσκου και του βιβλίου "Είναι κάτι που μένει" του Βασίλη Κουτσιαρή, το 2014..
Ο Νίκος Ξανθούλης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1962. Σπούδασε τρομπέτα στο Ωδείο Αθηνών, με τον Τάσο Κυπραίο, από όπου πήρε δίπλωμα με Α΄ Βραβείο το 1983. Με καθηγητές τους Μενέλαο Παλλάντιο, Διαμαντή Διαμαντόπουλο και Περικλή Κούκο, πήρε τα πτυχία αρμονίας, αντίστιξης, φούγκας και δίπλωμα σύνθεσης, επίσης με Α΄ Βραβείο. Παράλληλα σπούδασε τσέμπαλο με τη Μαργαρίτα Δαλμάτη (Δίπλωμα και Βραβείο Feruccio Vignanelli) και πολιτικές επιστήμες (πτυχίο Παντείου Πανεπιστημίου). Το 1994, ανακηρύχτηκε διδάκτορας της Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας με τη διατριβή του πάνω στη φούγκα. Είναι καθηγητής του Ωδείου Αθηνών στην τρομπέτα και στα ανώτερα θεωρητικά από το 1983, καθώς και κορυφαίος Α΄ τρομπετίστας της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1984. Συμμετείχε στην Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1984, με διευθυντές τους Κλαούντιο Αμπάντο και Γιούρι Σιμόνοφ. Έχει συμμετάσχει ως σολίστ σε πολλές ορχήστρες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ferenc Liszt της Βουδαπέστης, Φιλαρμονική της Σόφιας, Συμφωνική της Τασκένδης, Καμεράτα, κ.ά.). Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η Εθνική Λυρική Σκηνή τού έχουν παραγγείλει έργα (κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα, το 1995, και παιδική όπερα "Το δάκρυ του φεγγαριού", το 1999). Έχει γράψει μουσική για το θέατρο ("Ισμήνη" με την Ασπασία Παπαθανασίου, το 2002, και "Ευμενίδες" με την Άννα Συνοδινού, το 2004). Έργα του παίζονται συχνά από τις ραδιοφωνίες πολλών χωρών, ενώ συχνά περιοδεύει κάνοντας διαλέξεις, ρεσιτάλ, επιστημονικές ανακοινώσεις και σεμινάρια στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Κίνα. Έχει εκδώσει τρεις προσωπικούς δίσκους ("Works by Greek composers", το 1993, "Ο πληθυντικός αριθμός" με την Κική Δημουλά, το 2003, και το "Ανθολόγιο δεκαετίας", το 2004). Υπήρξε διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας από το 1996 ως το 2003, ενώ από το 2004 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Από το 2006 είναι επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Αθηνών. Από το 2009 είναι υπεύθυνος των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1975 και από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σκαρώνω ιστορίες και στιχάκια. Σπούδασα οικονομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθούσα τον τριετή κύκλο σπουδών στο Εργαστήρι Παιδαγωγικής Θεάτρου και Θεατρικού Παιχνιδιού του Λάκη Κουρετζή. Και από κει άνοιξε μια μικρή πορτούλα και, δειλά δειλά, έκανα τα πρώτα μου βήματα στο μαγικό κόσμο των παιδιών. Δούλεψα σε δημοτικά σχολεία κάνοντας θεατρικό παιχνίδι και στήνοντας θεατρικές παραστάσεις, πάντα σε στενή συνεργασία με τα ίδια τα παιδιά. Το 1998, ανέβηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε μορφή λιμπρέτου, το παραμύθι μου "Το δάκρυ του φεγγαριού", σε μουσική του Νίκου Ξανθούλη και στίχους δικούς μου. Το 1999, εκδόθηκε από τις εκδόσεις "Άρτεμις" μια σειρά τραγουδιών και παιχνιδιών για παιδιά 3-5 ετών, με στίχους δικούς μου και μουσική του Αστέριου. Και ήρθε η σειρά του "Εγωιστή γίγαντα", του γνωστού σε όλους παραμυθιού, το οποίο, με απόλυτο σεβασμό και με το δικό μου τρόπο, μετέφρασα και διασκεύασα σε παιδική παράσταση για το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, όπου ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία. Οι στίχοι ήταν δικοί μου και η μουσική του Νίκου Ξανθούλη. Και η παιδική αυτή παράσταση έγινε παραμύθι, και το παραμύθι ταξίδεψε μέχρι το μακρινό Καναδά, όπου τα Ελληνόπουλα που ζουν εκεί το αγάπησαν και το τραγούδησαν. Κι έπειτα τρύπωσε μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου και γέμισε εικόνες! Κι εμένα αυτό μου αρέσει περισσότερο απ΄ όλα να κάνω: να γεμίζω εικόνες, να τις κάνω σκέψεις κι έπειτα να τις αποτυπώνω σ΄ ένα χαρτί. Έτσι απλά...
Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι το 1927.
Φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου το 1947-1949 και πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1950 στο θέατρο Κοτοπούλη. Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Ν. Χατζίσκο.
Έπιετα από μερικές σποραδικές εμφανίσεις της με το Εθνικό Θέατρο, υπήρξε μόνιμο στέλεχός του από το 1956 έως το 1964 και διέπρεψε για τις ερμηνείες της πλάι στην Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή και τον Θάνο Κωτσόπουλο, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους της αρχαίας τραγωδίας, αλλά και του νεώτερου κλασικού δραματολογίου. Το 1955 και το 1957 τιμήθηκε με το έπαθλο Μαρίκας Κοτοπούλη.
Το 1965 ίδρυσε τον θίασο Ελληνική Σκηνή και δημιούργησε το Θέατρο του Λυκαβηττού.
Με την επιβολή της δικτατορίας το 1967, διέκοψε την θεατρική της δραστηριότητα. Το 1972 εμφανίστηκε στον ρόλο της "Ηλέκτρας" στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και λίγο αργότερα ανασυγκρότησε την Ελληνική Σκηνή, στην οποία συνεργάστηκε με τον Θάνο Κωτσόπουλο. Από το 1973 έως το 1975 πραγματοποίησε ορισμένες εμφανίσεις με το Εθνικό Θέατρο και με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Έπειτα από την πτώση της δικτατορίας αφοσιώθηκε στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (στις εκλογές του 1974, 1977, 1981, 1985 και 1989), διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1980) και εξελέγη δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων (1986).
Το 1987 εμφανίστηκε στο Φεστιβάλ Επιδαύρου στον ρόλο της Εκάβης. Το 1990 παραιτήθηκε από το βουλευτικό της αξίωμα, αποχώρησε από το κόμμα και επανήλθε στη θεατρική δραστηριότητα ερμηνεύοντας, εκτός από αρχαίο δράμα, ρόλους του νεώτερου ελληνικού θεάτρου (όπως στο "Μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας" του Γ. Ξενόπουλου, "Ο αγαπητικός της Βοσκοπούλας" του Δ. Κορομηλά, με τον θίασο του Εθνικού Θεάτρου).
