Η `Αναφορά στον Καζαντζάκη`, μέσα από μια δοκιμιογραφική προσέγγιση, καταδεικνύει πως ο συγγραφέας της Οδύσσειας, θεοφονιάς και θρησκευόμενος, παραμένει, πενήντα χρόνια από το θάνατό του, ζωντανός, επίκαιρος, ατσαλάκωτα γοητευτικός και αθεράπευτα αισιόδοξος για τη λύτρωση του ανθρώπου. (. . .) «Κάθε άνθρωπος, άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου, σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει τον Γολγοθά του. (. . .) Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της Ανάστασης, άλλον δεν έχει». (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]