Επί αιώνες, οι περισσότερες συζητήσεις για την πνευματικότητα στο δυτικό πολιτισμό επικεντρώνονταν στους κανόνες και τις πρακτικές της ιουδαιοχριστιανικής παράδοσης. Για περισσότερα από 2.000 χρόνια, κάθε θεώρηση της πνευματικής ζωής ενέπιπτε στο κλειστό πεδίο της οργανωμένης θρησκείας. Ωστόσο, η άνοδος του σύγχρονου υλισμού κατά το 18ο και 19ο αιώνα έπληξε σοβαρά την αξιοπιστία του θρησκευτικού δρόμου και άρχισε να υιοθετείται μία εντελώς διαφορετική παράδοση, η οποία δε βασίζεται στην πίστη, αλλά προσπαθεί να φτάσει στην πνευματική επίγνωση μέσω του εναλλακτικού δρόμου της λογικής διερεύνησης. Η λογική μπορεί να δώσει τα δικά της μοναδικά πνευματικά συμπεράσματα, χωρίς να χρειάζεται δεσποτικές μίτρες και δισκοπότηρα. Μερικά από τα πολλά θετικά στοιχεία της είναι η δυνατότητα που μας δίνει να εξετάζουμε τη ζωή, να κατανοούμε τι μπορούμε να ελέγχουμε και τι όχι, να ξεχωρίζουμε τις ψεύτικες και τις αληθινές απολαύσεις, να αναγνωρίζουμε τις αληθινές φιλίες και να επιτυγχάνουμε μια σωστά ισορροπημένη ζωή. Όλα αυτά συνεισφέρουν σε μια πνευματικότητα με νόημα. Οι δέκα κανόνες που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο αντιπροσωπεύουν διαχρονικά χαρακτηριστικά στοιχεία της ελληνικής σοφίας. Με χειροπιαστό τρόπο αψηφούν το χρόνο και το χώρο και αντιπροσωπεύουν γνώσεις που παραμένουν ιδιαίτερα επίκαιρες για το σύγχρονο πολιτισμό. Μπορούν να λειτουργήσουν ως αντίδοτο σε μια εποχή κατά την οποία πολλά αληθινά και πολύτιμα πράγματα έχουν καλυφθεί από ένα πέπλο αναλήθειας και παρανόησης. Αυτά τα αρχαία διδάγματα απευθύνονται σε όλους αυτούς που θέλουν να διώξουν τη στάχτη από τα μάτια τους. Διαβάζοντας το βιβλίο των Π. Μουρδουκούτα και Μ. Σούπιου αντιλαμβάνεται κανείς πόσο σύγχρονοι στις αντιλήψεις και προοδευτικοί ήταν οι αρχαίοι Έλληνες και πόσο μικρή είναι η απόσταση που μας χωρίζει από αυτούς. Το βιβλίο προλογίζει η Ελένη Ταγωνίδη Μανιατάκη.