Η παρέα μας γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 2001 από τη σύμπραξη δύο δημοτικών οργανισμών του Βόλου, του Κ.Α.Π.Η. και του "Κέντρου Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών" Νεάπολης του Δ.Ο.Υ.Κ. πάνω σε μια ιδέα του παραμυθά και μελετητή του προφορικού πολιτισμού, Στέλιου Πελασγού. Με τη φροντίδα και την καθοδήγησή του, η παρέα αυτή αντάμωνε ένα απόγευμα κάθε βδομάδα. Παρούσα σε κάθε συνάντηση ήταν η Ελένη Ζαφειρίου, διευθύντρια του ΚΑΠΗ, που με την τρυφερότητα και την κατανόησή της συνέδεε με λεπτότητα τις ιδιαιτερότητες καθενός σε μια σφιχτοδεμένη ομάδα. Η ιστορικός Παρασκευή Τσιμά αποτέλεσε τη γέφυρα της ομάδας μας με τη νέα γενιά, φροντίζοντας για τη δημιουργική επαφή μας με το σήμερα (το ΚΔΑΠ και τα σχολεία) αλλά και με την Ιστορία. Η ομάδα μας αποτελούταν από κατοίκους του Βόλου, άντρες και γυναίκες τρίτης ηλικίας με ομοιογενή ταξική προέλευση. Στην επαγγελματική τους ζωή είχαν δουλέψει σαν αγρότες, βιομηχανικοί εργάτες, μικρέμποροι, οικοδόμοι, καφετζήδες, λαχειοπώλες, αυτοκινητιστές, μαστόροι, κ.ά. Ήταν όλοι κληρονόμοι ενός δυνατού προφορικού πολιτισμού, ανέγγιχτου ως επί το πλείστον από τη γραφή (οι περισσότεροι ήταν ουσιαστικά ή λειτουργικά αναλφάβητοι). Ο λαϊκός πολιτισμός που χαίρονταν και εξέφραζαν με κάθε τους πράξη και κουβέντα, δεχόταν βέβαια μια συστηματική επίθεση και αλλοίωση από τη μαζική τηλεοπτική κουλτούρα. Ακολούθησαν, μεταξύ 2001-2005, αφηγήσεις σε μαθητές Δημοτικών σχολείων, δημοσιεύσεις στον τοπικό τύπο, παράσταση αφήγησης με ηλικιωμένους και παιδιά, στο θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας, τον Ιούνιο του 2002, έκδοση ενός πρώτου μικρού βιβλίου με τις ιστορίες, το 2003, συμμετοχή στην εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή του Εργαστηρίου: "Σαν παραμύθι όλη μου η ζωή", μεταξύ 2003-2004, επισκέψεις και αφηγήσεις σε σχολικές και παιδικές βιβλιοθήκες και στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας για ενήλικες στον Βόλο. (από το κείμενο "Μικρό βιογραφικό μιας παρέας") Το παρόν βιβλίο δεν είναι ούτε λαογραφική μελέτη ούτε καταγραφή ιστορικών μαρτυριών. Είναι μια σπουδή λαϊκού προφορικού λόγου. Ο προφορικός λόγος καμιά σχέση δεν έχει με τη μορφή που του αποδίδει η γραφή, όταν τον καπακώνει με τις σελίδες του βιβλίου. Ούτε τη συγκρότηση της αναλυτικής σκέψης έχει, ούτε τη δομή της γραφής. Η προφορική έκφραση είναι παρατακτική, περιστασιολογική, συσσωρευτική, συγκεκριμένη και κοντά στον κόσμο της ανθρώπινης ζωής, μεθεκτική (πρβλ. Βάλτερ Ουγκ, "Προφορικότητα και εγγραμματοσύνη", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1997). Τούτο το βιβλίο προσπάθησε να σεβαστεί αυτά τα χαρακτηριστικά του, αλλά και να είναι ευανάγνωστο. [...] (από το κείμενο του Στέλιου Πελασγού "Η μορφή του βιβλίου")