Ο Angelo Beolco επονομαζόμενος Ruzante είναι μια μοναδική και σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία του ευρωπαϊκού θεάτρου. Αποτελεί με το έργο του τον κρίκο ανάμεσα στην Κομμέντια ντελ άρτε και στην Λόγια κωμωδία του Μεσαίωνα. Η Λόγια κωμωδία αποτελεί απευθείας απόγονο της Ρωμαϊκής κωμωδίας του Τερέντιου κυρίως αλλά και του Πλαύτου που, βέβαια, μιμήθηκαν τις "υποθέσεις" και την πλοκή του Μένανδρου. Οι μίμοι όμως που μετέφεραν μέσα στον μεσαίωνα τον λαϊκότερο Πλαύτο του έδωσαν πολλά από τα λαϊκά του γνωρίσματα σε ρεαλιστικότερο βαθμό. Ο Τερέντιος τροφοδότησε κυρίως τους κλασικοθρεμμένους συγγραφείς της Αναγέννησης ενώ οι μίμοι με τον διασκευασμένο Πλαύτο δραματούργησαν ένα παράλληλο ιδίωμα μιμούμενοι τις μεσαιωνικές φάρσες, την αγοραία γλώσσα και αντλώντας υποθέσεις από την καθημερινότητα μιας εποχής με ελευθέρια ήθη, απουσία αξιών, αντικληρική σάτιρα, ύποπτες εμπορικές συναλλαγές, ερωτική ανεξιθρησκεία, πολεμικό ρεμπελιό, μικροαπάτες, τεχνάσματα επιβίωσης, ληστρικές ρεμούλες, φόνους και γλέντια, κλεψιές και βιασμούς παρθένων, απαγωγές για κολασμένους καλόγερους.
Αυτός είναι ο "Κόσμος" του Ruzante. [...] (από τον πρόλογο του Κώστα Γεωργουσόπουλου)
Ρουτζάντε (1502; - 1542): Προσωνύμι (ο κουτσομπόλης) που είχανε δώσει οι Ιταλοί στον Άντζελο Μπεόλκο.
Δημιούργησε -ξεκινώντας από την Πάδοβα και γυρνώντας πολιτείες και χωριά με το μπουλούκι του- έναν δημοφιλέστατο λαϊκό τύπο σε αγροτικές φάρσες που έγραφε ο ίδιος στα χνάρια της ρωμαϊκής κωμωδίας: "Το λουλουδάκι", "Η φιλάρεσκη", "Το κορίτσι απ΄ την Αγκόνα", "Ο απόμαχος", "Μπιλόρα", κ.ά. Με τους κωμικούς αυτοσχεδιασμούς και τα οπτικά χωρατά του, στάθηκε (όπως ο
Αρετίνο κι ο Έλληνας Κάλμο) πρόδρομος της Κομμέντια ντελ΄ Άρτε.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
