Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789608347335
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο ευεργετισμός αποτέλεσε ένα φαινόμενο που αναμφίβολα επηρέασε τη διαμόρφωση πολλών πτυχών του νέου ελληνικού κόσμου. Η παρουσία του από τα προεπαναστατικά χρόνια μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα αναδεικνύει όχι μόνο τη διάρκειά του, αλλά και τις διαφοροποιήσεις του ίδιου του φαινομένου και της νοοτροπίας των ευεργετών. Πέρα από την ορατή και αναμφισβήτητη συμβολή του ευεργετισμού σε διάφορους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, η παρουσία και η δράση των ευεργετών επηρέασε σημαντικά τις αντιλήψεις της κοινωνίας για τον ρόλο του κράτους, για τη διασύνδεση κράτους και ατόμου, οικονομίας και πολιτικής, για τη διαμόρφωση, εντέλει, ποικίλων κοινωνικών προτύπων. Παρά την πολυδιάστατη φύση του και την αναμφισβήτητη συμβολή του στη νεοελληνική ιστορία, το φαινόμενο δεν έχει μελετηθεί επαρκώς σε όλες τις πτυχές του, ούτε έχει αντιμετωπιστεί συνολικά με τα σύγχρονα εργαλεία της ιστορικής ανάλυσης. Το Μουσείο Μπενάκη, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα πενήντα χρόνια από τον θάνατο του ιδρυτή του. του Αντώνη Μπενάκη, οργάνωσε το 2004 μια Ημερίδα με τίτλο `Το φαινόμενο του ευεργετισμού στη νεότερη Ελλάδα`. Στην Ημερίδα εκείνη συμμετείχαν ιστορικοί, μελετητές του φαινομένου, οι οποίοι επικεντρώνοντας την ερευνά τους σε συγκεκριμένα ζητήματα, κατέθεσαν απόψεις που πιστεύουμε ότι συνεισφέρουν στην περαιτέρω μελέτη του θέματος. Τα Πρακτικά της εκδήλωσης αυτής, τα οποία παρουσιάζουμε σήμερα, θεωρούμε όχι μόνο ότι συνοψίζουν σε ένα βαθμό τις κατακτημένες γνώσεις, αλλά και ότι προωθούν τη σχετική έρευνα.
Ο Βασίλης Κρεμμυδάς γεννήθηκε το 1935 στη Μεσσήνη Μεσσηνίας· εκεί τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1959 έλαβε πτυχίο Ιστορίας και αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1964 έως το 1967 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Lyon και στην τότε Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο Παρίσι. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης το 1972 με τη διατριβή "Το εμπόριο της Πελοποννήσου στον 18ο αιώνα". Το 1981 εκλέχτηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με το βιβλίο "Συγκυρία και εμπόριο στην προεπαναστατική Πελοπόννησο, 1793-1821". Το 1965-1967 διατέλεσε λέκτωρ των νέων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Lyon. Επί 17 χρόνια εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση (Λύκειο Ζηρίδη και Σχολή Μωραΐτη) και το 1979-1982 δίδαξε ως ειδικός επιστήμων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 1982 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και το 1987 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είχε προσκληθεί (professeur invite) δύο φορές σε πανεπιστήμια του Παρισιού. Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Επιτροπής Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής και διευθυντής της αυτοτελούς δημόσιας υπηρεσίας "Αρχεία Πρωθυπουργού, Υπουργών, Υφυπουργών και της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης". Τα ιδιαίτερα επιστημονικά ενδιαφέροντά του ήταν προσανατολισμένα στις οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες του τέλους της Τουρκοκρατίας και του ελληνικού 19ου αιώνα και σε ζητήματα της Επανάστασης του 1821 και των πρώτων δεκαετιών του βίου του ελληνικού κράτους.
Έφυγε από τη ζωή στις 12 Νοεμβρίου 2017, σε ηλικία 82 ετών.
Η Ματούλα Τομαρά-Σιδέρη είναι πτυχιούχος της Παντείου ΑΣΠΕ. Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας, ιστορικής δημογραφίας και κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris-I- Σορβόννη και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales.
Ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο διδάσκει ιστορική δημογραφία, ιστορία των νοοτροπιών και τοπική αυτοδιοίκηση στο πολιτικό σύστημα. Έχει γράψει πολλά άρθρα και μελέτες. Τα ερευνητικά και συγγραφικά της ενδιαφέροντα προσανατολίζονται στον ελληνισμό της Αιγύπτου, στην ιστορία της ελληνικής διασποράς στην Αφρική και στο φαινόμενο του παροικιακού ευεργετισμού.
Η Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου είναι διδάκτωρ της Ιστορίας και εργάζεται στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει σπουδάσει στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ιστορικό - Αρχαιολογικό Τμήμα), καθώς και στο πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης (Scuola di Perfezionamento di Storia Medioevale e Moderna). Έχει δημοσιεύσει μελέτες και έχει επιμεληθεί έργα που εντάσσονται στη Νεότερη Κοινωνική και Οικονομική Ιστορία (18ος-20ός αιώνας). Οι κύριες κατευθύνσεις των ερευνών της είναι: η συγκριτική μελέτη της εμπορικής δραστηριότητας, η σχέση των αγορών με τους τοπικούς εμπόρους και την οικονομική μετανάστευση, η επιχειρηματικότητα ως παράγων επιβίωσης και ανάπτυξης της εμπορικής επιχείρησης, καθώς και η αναζήτηση των ερμηνευτικών σχημάτων της νεοελληνικής ιστοριογραφίας που αναφέρεται στο εμπόριο. Έχει πάρει μέρος σε ερευνητικά προγράμματα για τους οικισμούς και την τοπική ιστορία γεωγραφικών περιοχών, όπως η Δυτική Μακεδονία. Άλλες μελέτες της αναφέρονται στην ιταλική ιστορία και ιστοριογραφία στο πλαίσιο των πολιτικών, οικονομικών και πολιτισμικών σχέσεων που αναπτύχθηκαν στη Μεσόγειο.
