Αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Δ. Καρούζο
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Δ. Καρούζο

κ.ά.

Συλλογικό έργο

Νίκος Καρούζος

Αφιέρωμα σε ένα από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής μεταπολεμικής ποίησης, τον Νίκο Δ. Καρούζο, παρουσιάζει η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων, πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του. Στον δημιουργό που σε όλη τη διάρκεια της ζωής του υπηρέτησε μόνο το πεπρωμένο του, την ποίηση. Η έκθεση αυτή, παράλληλα με τις εκδόσεις του ποιητικού έργου του Νίκου Δ. Καρούζου και ένα μέρος ανέκδοτων χειρογράφων του, διαθέτει το επιπρόσθετο ενδιαφέρον να παρουσιάζει έργα του ζωγραφικά, που φιλοτέχνησε στην εναγώνια προσπάθεια να παγιδεύσει το αόρατο στην ορατότητα, όπως επίσης και έργα άλλων ζωγράφων, εμπνευσμένα από τη μαγεία της προσωπικότητας ενός ευρυμαθέστατου, πνευματικού ανθρώπου, ενός μεγάλου ποιητή. [...] Έλλη Ευαγγελίδου, Αντιπρόεδρος Δ.Σ. Πνευματικού Κέντρου

Συλλογικό έργο (Συγγραφέας)


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Νίκος Καρούζος

Νίκος Καρούζος (Συγγραφέας)

Νίκος Καρούζος (1926-1990). Ο Νίκος Καρούζος του Δημήτρη και της Κωνσταντίνας, το γένος Πιτσάκη, γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στρατευμένος στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας. Η μητέρα του ήταν κόρη ιερωμένου και δασκάλου. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ο Καρούζος έδρασε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε στην Ικαρία (1947) και στη Μακρόνησο (1951), από όπου έφυγε τελικά το 1953 μετά από νευρικό κλονισμό. Παντρεύτηκε δύο φορές, το 1955 τη Μαρία Δαράκη, με την οποία έζησε λίγους μόλις μήνες και το 1963 τη Μαίρη Μεϊμαράκη, από την οποία χώρισε το 1980. Από το 1981 και ως το τέλος της ζωής του τον συντρόφεψε η Εύα Μπέη. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση. Το 1949 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων με τη δημοσίευση του ποιήματός του "Σίμων ο Κυρηναίος" στο περιοδικό "Ο Αιώνας μας". Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Η επιστροφή του Χριστού" εκδόθηκε το 1954. Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του ʼ60 με τις συλλογές "Η έλαφος των άστρων", "Ο υπνόσακκος" και "Πενθήματα". Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του ως τη συγγραφή του τελευταίου του ποιητικού έργου "Αιώρηση", γραμμένου στις 29 Αυγούστου 1990 στο νοσοκομείο Υγεία, όπου ο ποιητής νοσηλευόταν τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος από καρκίνο. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά όπως "Νέα Εστία", "Αθηναϊκά Γράμματα", "Ευθύνη", "Σπείρα", "Τομές", "Η Λέξη". Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963), το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1963), το Α΄ Εθνικό Βραβείο Ποίησης, από κοινού με τους Τάκη Βαρβιτσιώτη και Μίλτο Σαχτούρη (1972) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1988). Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Νίκου Καρούζου βλ. Ι. Μ. Χατζηφώτης, "Καρούζος Ν.Δ.", στη "Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας", τ. 8, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968], Αλέξανδρος Αργυρίου, "Νίκος Καρούζος", στο "Η ελληνική ποίηση· η πρώτη μεταπολεμική γενιά", Αθήνα, Σοκόλης, 1982, Αλέξης Ζήρας, "Καρούζος Νίκος", στο "Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό", τ. 4, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Κωστής Παπακόγκος, "Αιχμάλωτος της ελευθερίας", περιοδικό "Η λέξη", τχ. 88-89, 10-11/1989, Ελισσάβετ Λαλουδάκη, "Νίκος Καρούζος (1926-1990): Χρονολόγιο", περιοδικό "Διαβάζω", τχ. 393, 2/1999 και Αλέξης Ζήρας, "Καρούζος, Νίκος" στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ευγένιος Αρανίτσης

Ευγένιος Αρανίτσης (Συγγραφέας)

Ο Ευγένιος Αρανίτσης γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1955. Από το 1974 ζει στην Αθήνα. Από το 1978 εργάζεται στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία". Το 1976 ίδρυσε τις εκδόσεις "Άκμων", που διηύθυνε καθ΄ όλο το μήκος της διαδρομής τους. Έγραψε πολλά δοκίμια και άρθρα για την ελληνική και την ξένη λογοτεχνία, που αργότερα συγκεντρώθηκαν σε τρεις τόμους. Το 1986, σε συνεργασία με τον Οδυσσέα Ελύτη, εξέδωσαν το έργο "Το δωμάτιο με τις εικόνες". Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας το 2000 για το δοκίμιο του "Σε ποιον ανήκει η Κέρκυρα" (1999). Άλλα έργα του είναι: "Αφρική", 1988, "Ποιήματα και πράξεις", 1990, "Λεπτομέρειες για το τέλος του κόσμου", 1993 (στα γαλλικά από τις εκδόσεις Flammarion, 2007), "Ιστορίες που άρεσαν σε μερικούς ανθρώπους που ξέρω", 1995, "Η θάλασσα", 1998, "Orphan Drugs", 1999, "Ιψ ο Τυπογράφος: ο Ελύτης για παιδιά και ερωτευμένους", 2000, "Καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο", 2002, "Late Antiquity", 2003.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Γιάννης Δάλλας

Γιάννης Δάλλας (Συγγραφέας)

Ο Γιάννης Δάλλας γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα. Είναι ποιητής, νεοελληνιστής και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση (καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου). Eξέδωσε δεκατρείς ποιητικές συλλογές από τις οποίες οι δέκα πρώτες περιέχονται στη συγκεντρωτική τους επανέκδοση "Ποιήματα 1948-1988" (Νεφέλη, 1990) και οι τρεις επόμενες είναι οι: "Αποθέτης" (1993), "Στοιχεία ταυτότητας" (1999) και "Γεννήτριες" (2004). Επίσης σειρά συγκεντρωτικών μελετημάτων ("H δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη" και "Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας"), φιλολογικές εκδόσεις των πεζών του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (Διηγήματα, Oι σκλάβοι στα δεσμά τους), των συνθετικών συλλογών του K. Βάρναλη ("Σκλάβοι πολιορκημένοι" και "Tο φως που καίει") και των έργων του A. Κάλβου ("Ωδαί", "H Ιωνιάς", "Oι Ψαλμοί του Δαβίδ"). Δημοσίευσε ακόμη δύο κριτικά βιβλία γύρω από το θέμα της ποιητικής και το θέμα του κλασικισμού του Κάλβου και άλλα τέσσερα για την ποίηση του Καβάφη (από τα οποία, τα σημαντικότερα είναι τα: "Καβάφης και ιστορία" και "Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική"). Αρκετά δοκίμια που αναφέρονται σε θέματα και κείμενα της παλαιότερης, της μεσοπολεμικής και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας ("Εποπτείες A΄", 1954, "Υπερβατική Συντεχνία", 1958, "Πλάγιος λόγος", 1989, "Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης", 1997, "Ευρυγώνια", 2000, "Μανόλης Αναγνωστάκης - Ποίηση και ιδεολογία", 2000). Tο 2002 κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Άγρα το βιβλίο του "Σκαπτή ύλη - Από τα σολωμικά μεταλλεία". Είναι επίσης συστηματικός μεταφραστής των αρχαίων λυρικών και των Αλεξανδρινών ποιητών: "Αρχαίοι λυρικοί" ("Χορικολυρικοί", "Μελικοί", "Ελεγειακοί", "Ιαμβογράφοι"), τα "Επιγράμματα" του Καλλίμαχου και "Tα δημώδη των αρχαίων" και "Αττικά συμποτικά", 2001). Τιμήθηκε με τη διάκριση του πρώτου Κρατικού Βραβείου Κριτικής και Δοκιμίου (1987) και του Μεγάλου Βραβείου Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του (1999).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Ιάσων Δεπούντης

Ιάσων Δεπούντης (Συγγραφέας)

Ιάσων Δεπούντης (7.8.1917 - 23.6.2008). Ο Ιάσων Δεπούντης γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Αποφοίτησε από την καλλιτεχνική σχολή Προσαλέντη και ήρθε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα κοινωνιολογίας, παιδαγωγικής, ψυχολογίας και δικαίου. Το 1954 έφυγε στο Παρίσι για μαθήματα εφαρμοσμένης ψυχολογίας και από το 1970 ως το 1972 έζησε στη Ζυρίχη, όπου παρακολούθησε μαθήματα μοντέρνων μαθηματικών. Μετά το 1969 έζησε στην Ελβετία, εξαιτίας της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Παίρνοντας ενεργό μέρος στη μετατροπή της κηδείας του Παλαμά σε πράξη αντίστασης κατά των κατακτητών (1943), ο Ιάσων Δεπούντης ξεκινά ουσιατικά από τότε τη μακρά κι επώδυνη πορεία του με την ποίηση. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε από τις σελίδες του περιοδικού "Φιλολογικά Χρονικά" το 1946, με τη συλλογή "Η εξορία των αθανάτων". Δύο χρόνια αργότερα εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο "Από τη θάλασσα". Στη συνέχεια δημοσίευσε στο περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" -του οποίου υπήρξε συνεργάτης με ανταποκρίσεις από την Κέρκυρα- τις ποιητικές ενότητες "Τρεις επικίνδυνες εικόνες με θέμα τον ήλιο" και "Το ξύλινο μαχαίρι" (στα τεύχη 46-48, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1958 και 57-58, Οκτώβριος 1959). Συνδέθηκε στενά με τους Νίκο Σπάνια και Μιχάλη Κατσαρό, με τους οποίους και συνεργάστηκε στα ποιητικά πράγματα της εποχής. Ασχολήθηκε επίσης με τη μελέτη, την πεζογραφία και τη λογοτεχνική μετάφραση. Το 1969 εγκαταστάθηκε αναγκαστικά στην Ελβετία, εξαιτίας της χούντας των συνταγματαρχών, όταν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τη θέση του ως υπαλλήλου του ΙΚΑ (βλ. μαρτυρία του Μιχάλη Κατσαρού στην "Απογευματινή της Κυριακής", 18.9.1988). Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1985 και από τότε μοίραζε το χρόνο του μεταξύ Αθήνας, Κέρκυρας και Ζυρίχης. Φίλος του χαράκτη Νικόλαου Βεντούρα, προσπάθησε να καταστήσει γνωστό το έργο του, δωρίζοντας στην Εθνική Πινακοθήκη της Κέρκυρας ένα μεγάλο αριθμό χαρακτικών. Στη μεταπολίτευση συνεργάστηκε με τα λογοτεχνικά περιοδικά "Συντέλεια", "Νέα Συντέλεια" και "Μανδραγόρας" (μετά το 1994) από τις εκδόσεις του οποίου εκδόθηκαν έξι ποιητικά βιβλία του. Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά και τα γερμανικά. Πέθανε στη Ζυρίχη στις 23 Ιουνίου 2008, σε ηλικία 89 ετών, μετά από σύντομη περιπέτεια της υγείας του. Από τους σημαντικούς δημιουργούς της Α΄ Μεταπολεμικής γενιάς, ο Ιάσων Δεπούντης σχεδιάζει τα "ποιητικά" του κείμενα μέσα από την πάγια διατυπωμένη θέση του για την αποδόμηση της ποιητικής τέχνης, που σημαίνει την ουσιατική διάσωση, δικαίωση, απελευθέρωσή της και ταύτισή της με τη ζωή. Μέσα από έναν τυπικά δοκιμιακό λόγο της ποίησης, που ο ίδιος (όχι άδικα) επιμένει να ορίζει συνολικά ως ποίηση -όπου συνεκτιμάται η εικόνα, το κολάζ, η φωτογραφία, τα αποκόμματα των εφημερίδων, το πληροφοριακό του υλικό, η θέση και η διάσταση του ποιητικού του σχεδιασμού-, συνεχίζει να συνθέτει το έργο του με τον ίδιο ανήσυχο, νεανικό και αντισυμβατικό τρόπο. Το Σύμπαν, η σχέση της πυκνότητας της ύλης με τη μάζα της, ο Πλούταρχος, ο Ηράκλειτος, ο Όμηρος, ο Ιάνης Ξενάκης, ο Γούντι Άλεν, ο Εμίλ Ζολά, ο Αϊνστάιν, η εκμηδένιση του χρόνου, το όνειρο, η Σύλβια Πλαθ, η έννοια της κλωνοποίησης, ο κερκυραίος γλύπτης Νικόλαος Βεντούρας, ο Νίκος Καρούζος, περνούν με συχνότητα μέσα από τα κείμενα του Ιάσονα Δεπούντη, συνεπικουρώντας τις θέσεις του, τις λέξεις και τα νοήματα που επιχειρεί να διατυπώσει. Για άλλες πληροφορίες σχετικά με τον Ιάσονα Δεπούντη, βλ. Αλέξανδρος Αργυρίου, "Ιάσων Δεπούντης", στον τόμο "Η πρώτη μεταπολεμική γενιά", σ. 310-311, Αθήνα: Σοκόλης, 1982. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. και περιοδικό "Μανδραγόρας")
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Απόστολος Γιαγιάννος

Απόστολος Γιαγιάννος (Συγγραφέας)

Γεννήθηκε στην Τρίπολη της Αρκαδίας το 1945. Το 1960 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Α.Τ.Ι. με δασκάλους τους: Α. Τάσσο, Η. Δεκουλάκο, Δ. Μυταρά. Το 1968 ίδρυσε και διηύθυνε το Εργαστήριο Εφαρμοσμένων Τεχνών «Μορφή». Το 1974 εγκατέλειψε τις Εφαρμοσμένες Τέχνες και αφοσιώθηκε στη ζωγραφική. Έχει πραγματοποιήσει 53 ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Γαλλία, Βέλγιο, Αγγλία, Ισπανία, Κύπρο. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές, θεματικές εκθέσεις στην Ελλάδα, Κύπρο, Η.Π.Α., Καναδά, Αυστραλία, Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία, Ισπανία, Ισλανδία, Βουλγαρία. Έχει εικονογραφήσει βιβλία Ελλήνων συγγραφέων. Δημοσίευσε λογοτεχνικά κείμενα σε διάφορα περιοδικά. Ασχολήθηκε με τη λαογραφία και τα εικαστικά του Θεάτρου Σκιών («Φιγούρες», «Σκηνικά», Εκδ. Ερμής 1975-1976). Το 200 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος, το μυθιστόρημά του, «Γκουντ Μπάι Φορέβερ». Έργα του βρίσκονται: στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Υπουργείο Πολιτισμού, σε δημόσια και ιδιωτικά μουσεία, σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα του έχουν καταχωρηθεί στους καταλόγους των οίκων Sotheby΄s και Christieʼs Λονδίνου και Άμστερνταμ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Αριστείδης Γιαγιάννος (Συγγραφέας)


Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Νέλλη Κυριαζή (Επιμέλεια)


Θεόδωρος Ξένος (Φωτογράφος)


Τόμος:
1
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες:
68
Διαστάσεις:
28χ21
Βάρος:
0.39 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση